Γύρω γύρω όλοι και στη μέση η ‘νέα μεταπολίτευση’

Το μόνο πλεόνασμα που υπάρχει αυτήν την εποχή είναι στα συνθήματα και τις “εμβληματικές” φράσεις: Ισονομία, αξιοκρατία, κοινωνικός έλεγχος, σύλληψη της φοροδιαφυγής, ενίσχυση της διαφάνειας, πόλεμος στη διαπλοκή, ανάσχεση της ανεργίας, αναπτυξιακό σχέδιο, παραγωγική ανασυγκρότηση.

Εάν όλα αυτά βέβαια δεν έμεναν στα λόγια αλλά γίνονταν σχέδιο και αυτό αποτυπωνόταν σε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και πράξεις, τότε, ίσως, θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για “οδικό χάρτη” εξόδου από την κρίση.

Αλλά για την ώρα -και αυτή η… ώρα κρατάει χρόνια- όλες αυτές οι όμορφες λέξεις όμορφα καίγονται: Υποτιθέμενοι στόχοι που εύκολα εκφωνούνται, σπανίως συγκεκριμενοποιούνται, ακόμη σπανιότερα γίνονται αποφάσεις και νόμοι, και σχεδόν ποτέ δεν υλοποιούνται.

Και σε αυτήν την καθοδική πορεία το μόνο που μένει τελικά είναι ποιος είπε πρώτος τι, από όλα αυτά που δεν έδωσαν λύσεις όταν πρωτοειπώθηκαν και δεν πρόκειται να δώσουν λύσεις τώρα, γιατί δεν παράγουν πολιτική με την πραγματική έννοια του όρου.

Φωνάζει λοιπόν η ΝΔ ότι ο Τσίπρας τούς έκλεψε τη… νέα μεγάλη ιδέα απευθύνοντας πρόσκληση διαλόγου «Για ένα νέο Σύνταγμα που θα σηματοδοτήσει την νέα μεταπολίτευση και θα οδηγήσει σε μια νέα Ελλάδα: την Ελλάδα του 2021», γιατί, λέει, τον είχε προλάβει ο Μητσοτάκης που στο συνέδριο του κόμματος είχε πει ότι “Ξεκινάμε να χτίζουμε με αυτοπεποίθηση την Ελλάδα του 2021” και ότι “Τώρα είναι απαραίτητο να ξεκινήσει ένας δημιουργικός κύκλος ανασυγκρότησης, η νέα μεταπολίτευση με τη Νέα Δημοκρατία μπροστά σε όλα”.

Και απαντά ο Σύριζα ότι ο Τσίπρας πρωτομίλησε για την “Ελλάδα του 2021” στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του και πως “η έννοια ‘Νέα Μεταπολίτευση’ έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον από την Αριστερά ιδίως τη περίοδο του κινήματος των Πλατειών”, το 2011.

Μόνο που και οι δύο ξεχνούν τον… Σαμαρά, καταδεικνύοντας το έλλειμμα ουσίας στη “συζήτηση”. Γιατί εάν υπάρχει “ιδιοκτήτης” των δύο όρων, αυτός είναι ο τέως πρωθυπουργός και τέως αρχηγός της ΝΔ. Αυτός πρωτομίλησε τον Μάιο του 2014 για το “Σχέδιο Ελλάδα 2021” παρουσιάζοντας το “Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο” που θα… άλλαζε το “παραγωγικό πρότυπο της χώρας” και θα δημιουργούσε… 550.000 θέσεις εργασίας!

Και αυτός επίσης, τον Νοέμβριο του 2009, κορυφώνοντας την εκστρατεία του για την διεκδίκηση της αρχηγίας στη ΝΔ, πρωτομίλησε για “νέα μεταπολίτευση”, βάζοντας μάλιστα στην ατζέντα και την πραγματοποίηση… δημοψηφισμάτων για να εκφράζονται ελεύθερα οι πολίτες.

Αυτός λοιπόν, που έγινε… τέως το 2015, πρώτα από τις εθνικές κάλπες και μετά από ένα… δημοψήφισμα, είχε προτείνει και… “νέο σύνταγμα για μια νέα Ελλάδα”. Και μεταξύ άλλων είχε προτείνει -για να συναντήσουμε και την τωρινή συζήτηση- την “εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τους πολίτες”, τον “εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος”, την “ενίσχυση του κοινοβουλίου” και την πρόβλεψη “δημοψηφισμάτων και με λαϊκή πρωτοβουλία”.

Η ομοιότητα των θέσεων ένθεν κακείθεν είναι προφανής. Και η “αμνησία” για το πότε πρωτοδιατυπώθηκαν τα “καινούργια” δεν βοηθά ούτε τους πολιτικούς ούτε τους πολίτες.

Γιατί οι πολιτικοί εμφανίζονται να κινούνται ακριβώς στις ίδιες ράγες, με λογογράφους που έχουν τελειώσει την ίδια “σχολή” και συμβουλεύονται το ίδιο “εγχειρίδιο”, και οι πολίτες διαπιστώνουν ότι οι διαφορές δεν είναι τόσο μεγάλες και τόσο βαθιές όσο τις εμφανίζουν οι επικοινωνιακές ανάγκες συντήρησης του διπολισμού.

Και αυτή η διαπίστωση, που ενισχύει τον γενικότερο σκεπτικισμό, δεν ευνοεί τη συμμετοχή των πολιτών αλλά εντείνει την απομάκρυνσή τους από τα κοινά.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.