Σάντα-Ομπάμα

(Όταν μπήκα έσκιζε κάτι θυμωμένη. Τη ρώτησα τί είχε γράψει, και απάντησε: “Ενα γράμμα για τον Αγιο Βασίλη και τον Μπαράκ Όμπάμα. Τους έγραφα μια ιστορία για να ξέρουν. Για να είμαι σίγουρη ότι κάποιος θα ακούσει αυτά που έχω να πω.” Λένε πως οι γυναίκες – ακόμα και οι πολύ μικρές – γράφουν πάντα περισσότερα γράμματα από όσα στέλνουν. Αλλά όσα γράφονται, καλύτερα να στέλνονται. Γι’αυτό μάζεψα τα σκισμένα χαρτάκια από το πάτωμα και προσπάθησα να τα βάλω σε μια σειρά. Έτσι, για να ακουστούν κάπως, ακόμα και ανακατεμένα, ακόμα κι αν δεν φθάσουν στον προορισμό τους.)

Κομμάτι 1

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι μαύρο, με μαύρα μαλλιά. Κι έτσι όπως έγινε, δεν είχε φίλους. Επειδή ήταν μαύρη, οι άλλοι που είναι άσπροι, δεν ήθελαν να είναι φίλοι μαζί της. Το κοριτσάκι θύμωσε πάρα πολύ. Οι άσπροι της λένε “είσαι μαύρη!”, “είσαι μαύρη!”

Το μαύρο κοριτσάκι κοκκίνησε στο πρόσωπό του.

Κομμάτι 2

Ετρεξε τόσο γρήγορα, κάπου να φύγει. Αυτές την κορόιδευαν. “Επειδή είσαι μαύρη, δε μπορούμε να είμαστε μαζί σου φίλοι. Επειδή είσαι μαύρη. Επειδή είσαι μαύρη. Επειδή είσαι μαύρη. Και δε μας αρέσουνε οι μαύροι.”

Ηταν τόσο στενοχωρημένη. Σκεφτόταν ότι αν ήταν μεγαλύτερη κι αυτές μικρές, θα μπορούσε να τις πάταγε με το πόδι της. Κι αυτοί να λένε “Αχ πονάω…” “Είμαι θυμωμένη μαζί σας” τους είπε.

Κομμάτι 3

Είχε μόνο μια φίλη που τη λένε Εύα κι άλλη μια πιο μικρή, την Αγγελική. Οταν ήταν μικρή, είχαν φάει μπισκότα μαζί, ταξιδέψει μαζί, παίξει μπάλα μαζί. Ηταν σαν αδερφές.

Κομμάτι 4

Ο μπαμπάς μου λέει ότι “αν σου λένε κάτι κακό, εσύ πρέπει να δείξεις τη δύναμή σου. Οχι να κλαις και να δείξεις τη στενοχώρια σου. Κοίτα” μου λέει, “τον Μπαράκ Ομπάμα. Αν αυτός έγινε αυτό που έγινε, τότε κι εσύ μπορείς να γίνεις ότι θέλεις να γίνεις.”

Τα άλλα κορίτσια είδαν στο τέλος τη δύναμης της, και ήθελαν να είναι φίλες της.

Κομμάτι 5

Ούτε τον Μπαράκ Ομπάμα τον παίζανε όλα τα παιδιά. Οταν δεν τον έπαιζαν οι φίλοι του επειδή ήταν μαύρος, πήγαινε να βρει άλλους φίλους. Δεν τον έννοιαζε. Οι άλλοι έπαιζαν μαζί του. Και τώρα αυτοί έχουν φίλο το Μπαράκ Ομπάμα. Είναι πανέξυπνος, είναι καλός, είναι δίκαιος και λέει την αλήθεια. Λέει λόγια σωστά, λόγια αληθινά, λόγια δυνατά. Και όλοι τον πιστεύουν και τον ακούνε. Ακόμα κι εγώ τον ακούω από εδώ μακριά, την Αθήνα. Γι’ αυτό κι εγώ έχω τη δύναμή μου.

Κομμάτι 6

Ηταν από την Αφρική και την Ασία. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, άρα είναι και Ελληνίδα. Τη λένε Ειρήνη. Οταν ήταν μικρή δεν ήξερε πως να μιλήσει, αλλά τώρα έμαθε.

Κομμάτι 7

Στον ήλιο είχε μωβ μαλλιά.

Είχε ολόλευκα δόντια.

Είχε τεράστια μάτια.

Είχε μεγάλη δύναμη.

Είχε πολλή αγάπη στην καρδιά.

Αγαπάει τόσο πολύ τους ανθρώπους.

Δεν κάνει ποτέ κακό.

Είναι πανέξυπνη.

Είναι όμορφη.

Είναι χαρούμενη όταν παίζει.

Κομμάτι 8

Οταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός, και θα βοηθάω όσους κάνω καλά, και τη μητέρα μου και τον πατέρα μου. Μια μέρα θα πάω στην Αφρική, να δω τι φαγητό τρώνε, να κολυμπήσω στον ωκεανό, και στον μεγάλο ποταμό. Ονειρεύομαι όταν μεγαλώσω κι έχω παιδί, όλοι να έχουν χαρά, ειρήνη, υγεία.

Κομμάτι 9

Όταν ζωγραφίζω, κοιτάζω τον ουρανό. Και στον ουρανό βλέπω ένα κοριτσάκι που πετάει. Πετάει ψηλά και κάτι μου δείχνει. Αυτό που μου δείχνει με κάνει να ελπίζω. Κλείνω τα μάτια μου και σκέφτομαι ότι δεν είναι αληθινό. Μετά τα ξανανοίγω, και το κοριτσάκι είναι ακόμα εκεί ψηλά, είναι στ´αλήθεια. Εύχομαι να μπορούσα να έχω μια μικρή νεράϊδα να παίζει μαζί μου κάθε μέρα, για να μην είμαι μόνη μου. Μακάρι να μπορούσα να την είχα, να ήταν πάντα εκεί. Ακόμα και τη νύχτα. Τώρα είναι νύχτα, σκοτεινός ουρανός ανάμεσα στα αστέρια. Αυτό τουλάχιστον ειναι αλήθεια.

(Αυτά είναι τα εννέα κομμάτια που κατάφερα να μαζέψω από την ιστορία της Ειρήνης, που σήμερα γίνεται εννέα χρονών, όπως την έγραψε στον Άγιο Βασίλη και στον Μπαράκ Ομπάμα. Το χρόνο που πέρασε, έγιναν πολλά στη δική της, μικρή ζωή, αλλά και στην πατρίδα της, τη μοναδική που γνωρίζει, την Ελλάδα. Το χρόνο που έρχεται, ίσως μάθει ότι αυτή η πατρίδα πια δεν την θέλει, κι ότι ούτε αυτή δεν θα μπορεί πια να την θεωρεί δική της.

Μια και απομένουν μόνο λίγες ώρες για να φύγει μια χρονιά που, εκτός από όλα τα υπόλοιπα, μας αφήνει με μια δυσπιστία για τον διπλανό, ας ξεκινήσουμε την επόμενη με τα λόγια ενός παιδιού που σε κάτι πιστεύει, και κάτι ελπίζει. Ακόμα).

Καλή χρονιά!