Ωδή στον εμπνευστή της ξαπλώστρας

Είστε σπίτι ή στη δουλειά και “βράζετε” από τη ζέστη. Μεταφέρεστε (νοητά) σε μια παραλία. Έχετε “βουλιάξει” σε μια ξαπλώστρα, διαβάζετε το αγαπημένο σας βιβλίο και νιώθετε πως ήλθε η ώρα για βουτιά. Επιστρέψτε στην πραγματικότητα, για να διαβάσετε πού χρωστάμε την ξαπλώστρα παραλίας.

Όπως ψάχναμε την αρχή της ιστορίας, μάθαμε -και μεταδίδουμε- πως υπάρχουν 154 διαφορετικά είδη καρέκλας, κατηγορία στην οποία ανήκουν και οι ξαπλώστρες παραλίας. Ποιος όμως, σκέφτηκε πρώτος αυτήν την ευκολία; Αυτήν την άνεση;

Ναι λοιπόν, δικοί μας άνθρωποι ήταν εκείνοι που ασχολήθηκαν με την ανάγκη να μπορούν να ξαποστάσουν, όπου θέλουν, όποτε θέλουν. Έφτιαξαν λοιπόν, το πρώτο αναδιπλούμενο σκαμπό (σκαμνί), το οποίο -σύμφωνα με ευρήματα- χρησιμοποιήθηκε στη Μινωική Ελλάδα, την Αρχαία Αίγυπτο (για την ιστορία, στους Αιγύπτιους πιστώνεται η δημιουργία της πρώτης καρέκλας) και την Αρχαία Ρώμη. Τα τοποθετούσαν και στους τάφους των πλουσίων. Αυτές που βρέθηκαν στον τάφο του Τουταγχαμόν, στην Αίγυπτο, είχαν φτιαχτεί από έβενο και ελεφαντόδοντο και είχαν χρυσές… πινελιές. Στη Δανία έχουν βρεθεί απομεινάρια από 18 πτυσσόμενες καρέκλες της Σκανδιναβικής Εποχής του Χαλκού (1700 έως 500 π.Χ.). Οι κατασκευές αυτές έκαναν θραύση το Μεσαίωνα, όταν χρησιμοποιούνταν πια, ως λειτουργικά έπιπλα.

H κατάλληλη καρέκλα… για δυσκοίλιους

Κάνουμε ένα fast forward και φτάνουμε στις 21/8 του 1855, ημέρα που πήρε ο John Cham την πατέντα της πρώτης πτυσσόμενης καρέκλας, στις ΗΠΑ. Ήταν από ξύλο και είχαν στο κάθισμα υφαντό ή ζαχαροκάλαμο. Ονομάστηκαν “καρέκλες ατμού”, διότι χρησιμοποιούνταν στα καταστρώματα των πλοίων που διέσχιζαν τους ωκεανούς. Κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 1860 προέκυψε το “deck chair”. Δηλαδή, η καρέκλα καταστρώματος.

Το 1886 ο Βρετανός John Thomas Moore πήρε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για την πτυσσόμενη και ρυθμιζόμενη καρέκλα που έβγαλε σε δυο τύπους: η Waverley ήταν “η καλύτερη καρέκλα για πλοία ή γρασίδι γηπέδου τένις” και την Hygienic που ήταν ό,τι έπρεπε “για όσους είναι δυσκοίλιοι”. Στα τέλη του 19ου αιώνα έγινε ενιαία η λωρίδα του υφάσματος, μετά έγινε ριγέ το ύφασμα, ενώ ακολούθησε η δυνατότητα να “κλειδώνει” η πλάτη σε περισσότερες από μία θέσεις (είχαν μπει στο “παιχνίδι” και οι Αμερικανοί). Έπειτα μπήκε και το αφαιρούμενο στήριγμα ποδιών και μετά όλα αυτά έγιναν ένα. Είχαμε φτάσει στις αρχές του 20ου αιώνα, στη χρυσή εποχή των υπερατλαντικών ταξιδιών με πλοία.

Το πρώτο reserve έγινε στον Tιτανικό

Αν αναρωτιέστε πού αλλού υπάρχει το reserve σε ξαπλώστρες, πέραν της ημεδαπής, έχουμε για εσάς κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Όπως έχουμε και φωτογραφίες με βίντεο. Όταν άλλαζε πλήθος κόσμου ηπείρους, μέσω θαλάσσης, οι ξαπλώστρες έγιναν must του ταξιδιού. Επειδή όμως, οι επιβάτες ήταν υπερδιπλάσιοι των deck chairs, αυτές προορίζονταν για συγκεκριμένη κατηγορία (VIP), με τα μέλη της να παίρνουν ένα ταμπελάκι στην είσοδο, το οποίο εναπόθεταν στην ξαπλώστρα.

Αν προσέξετε τη φωτογραφία, θα δείτε το ταμπελάκι. Το πρώτο reserve έγινε στον Τιτανικό, που είχε 600 ξαπλώστρες, εκ των οποίων οι 6 υπάρχουν ακόμα. Μια πωλήθηκε σε δημοπρασία, το 2012 για 70.000 ευρώ.

Σταδιακά στις ξύλινες ξαπλώστρες άρχισαν να προστίθενται αναδιπλούμενες, ενώ κάποιες χώρες προνόησαν για να γλιτώσουν τα χειρότερα. Δηλαδή, η Γερμανία απαγορεύει δια νόμου την “κράτηση” ξαπλώστρας. Υπάρχει και χρηματικό πρόστιμο για όποιον αφήνει μια πετσέτα και φεύγει.

Οι Βρετανοί καθιέρωσαν τη μίσθωση

Στα βρετανικά παραθαλάσσια θέρετρα εμπνεύστηκαν την καθιέρωση της μίσθωσης ξαπλώστρας με την ώρα αρχικά και μετά με τη μέρα. Αυτό συνέβη στις αρχές του 20ου αιώνα. Πλέον ισχύει και για περιπτώσεις όπως των ξαπλωστρών που υπάρχουν στο Hyde Park. Το 2003, στο Blackpool ενοικιάστηκαν 68.000 ξαπλώστρες για 2 ευρώ την ημέρα, με τους υπεύθυνους του τουρισμού να προτείνουν την σταδιακή κατάργηση αυτής της συνήθειας. Μια στιγμή όμως, να σας δείξω πώς συμπεριφέρονται οι Βρετανοί εκεί όπου υπάρχει περιορισμός και μίσθωση.

Το video ανήκει στην Julie Higson και το παραχώρησε τον Αύγουστο του 2016, στην ιστοσελίδα Express.co.uk. Είναι από τουριστικό θέρετρο της Ισπανίας, όπου η πισίνα άνοιγε στις 09.00. Οι Βρετανοί τουρίστες θύμισαν “φυλακισμένα ζώα που περιμένουν να απελευθερωθούν” όπως είπε η Higson.

Σε επίπεδο μίσθωσης, η Ελλάδα βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις του πλανήτη. Δείτε κάποια ενδεικτικά παραδείγματα.

*Στη Μάλτα στα 10 ευρώ περιλαμβάνεται ένα ελαφρύ γεύμα, μαζί με τις ξαπλώστρες και την ομπρέλα.

*Στη γαλλική Ριβιέρα χρειάζεστε από 14 έως 20 ευρώ για όλο το σετ.

*Στη Βαρκελώνη όλο το “πακέτο” κοστίζει 30 ευρώ.

*Στα Barbados μπορείτε να βρείτε το σετ με 10 ευρώ ή δωρεάν, αρκεί να πάρετε κάτι από το μπαρ στο οποίο ανήκουν.

*Στο Μαϊάμι “καθαρίζετε” με 13.67 ευρώ.

*Στο Waikiki (Χαβάη) θα χρειαστείτε 30 ευρώ.

*Στην Copacabana το σετ θα στοιχίσει 7 ευρώ.

*Στο Dubrovnik δυο ξαπλώστρες και μια ομπρέλα κοστίζουν 15 ευρώ.