Όταν η θάλασσα μετατρέπεται σε υγρό τάφο

Μπορεί το μυαλό μας κάθε φορά που κάποιο δυστύχημα συμβαίνει στη θάλασσα να πηγαίνει στον Τιτανικό, που το 1912 πήρε μαζί του στα βάθη του Βόρειου Ατλαντικού 1.517 ψυχές ωστόσο είναι μόλις το πέμπτο πιο μεγάλο δυστύχημα –από άποψης χαμένων ανθρωπίνων ζωών.

Ας ρίξουμε λοιπόν μια  μια ματιά στον θλιβερό αυτόν κατάλογο χρονολογικά  με τα δέκα πιο πολύνεκρα ναυάγια στον Κόσμο.

*Το αφιέρωμά μας είναι χωρισμένο σε δύο μέρη. Στο πρώτο,  καταγράφονται τα πιο πολύνεκρα ναυάγια στις θάλασσες του κόσμου.

Στο δεύτερο, που θα δημοσιευθεί την Κυριακή καταγράφουμε τα τραγικά δυστυχήματα που συνέβησαν στις ελληνικές θάλασσες.

Tek Sing, Θάλασσα της Νότιας Κίνας, 1822: Περίπου 1.600 νεκροί

Ο “Τιτανικός της Ανατολής”

Ήταν στις 6 Φεβρουάριου του 1822 όταν το πενήντα μέτρων μάκρους και δέκα πλάτους  κινεζικό ιστοπλοϊκό υπερφορτωμένο από κόσμο, ταξίδευε  νοτιοανατολικά της κορεατικής χερσονήσου.

Ένα μοιραίο λάθος του καπετάνιου ο οποίος ήθελε να κόψει δρόμο, περνώντας από αχαρτογράφητα νερά κοντά στο Βόρνεο, κτύπησε έναν ύφαλο και το πλοίο βούλιαξε.

Στον “Τιτανικό της Ανατολής”  όπως ονομάστηκε το ναυάγιο  έχασαν τη ζωή τους περίπου 1600 άτομα. Αμέσως μετά τη πρόσκρουση απεγνωσμένοι επιβάτες βούτηξαν στο νερό, αλλά εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε SOS και η περιοχή δεν ήταν πολυσύχναστη.

 Το πρώτο πλοίο που πέρασε ήταν ένα αγγλικό, μόλις την επόμενη ημέρα, και κατάφερε να περισυλλέξει 400 ναυαγούς. Οι υπόλοιποι πνίγηκαν, πέθαναν από υποθερμία ή κατασπαράχτηκαν από τους καρχαρίες.

Στις 12 Μαΐου 1999, ο Βρετανός  Michael Hatcher ανακάλυψε το ναυάγιο του Tek Sing σε μια περιοχή της Νότιας Θάλασσας της Κίνας ανατολικά της Σουμάτρα και νότια της Σιγκαπούρης.

Sultana, Μισισιπής, 1865: 1.800 νεκροί

Το ναυάγιο του ποταμόπλοιου Sultana συνέβη στις 27 Απριλίου του 1865 κατά τη διάρκεια του αμερικανικού εμφυλίου.

Θεωρείται το μεγαλύτερο ναυάγιο στην ιστορία των Ηνωμένων πολιτειών, ωστόσο δεν ήταν ένα πολεμικό συμβάν.

Την εποχή εκείνη οι Νότιοι είχαν απελευθερώσει τους περισσότερους από τους αιχμαλώτους και τους έστελναν πίσω στο Βορρά.

Η κυβέρνηση των Βορείων μίσθωσε το Sultana για να μεταφέρει κάποιους από αυτούς μέσω του ποταμού Μισισίπι στην πολιτεία του Οχάιο.

Στο ποταμόπλοιο επέβαιναν 2.400 επιβάτες, οι 1.800 σκοτώθηκαν είτε επιτόπου, από μια ισχυρή έκρηξη, που προκλήθηκε στους τρεις από τους τέσσερις λέβητες του πλοίου.

Το Sultana βυθίστηκε κοντά στο Μέμφις του Τενεσί. Το 1982, μια τοπική αρχαιολογική αποστολή αποκάλυψε τα συντρίμμια του ποταμόπλοιου.

The General Slocum, Νέα Υόρκη, 1904: 1.021 νεκροί

Μέχρι την επίθεση των Δίδυμων Πύργων τον Σεπτέμβριο του 2001 θεωρείτο η μεγαλύτερη καταστροφή όσον αφορά την απώλεια ζωών.

Το PS General Slocum  ήταν ένα μεγάλο ατμόπλοιο κατασκευασμένο στο Μπρούκλιν το 1891. Το πλόιο εκτελούσε εκδρομές στις παραλίες γύρω από τη Νέα Υόρκη.

Στις 15 Ιουνίου του 1904, μισθωμένη από την Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία του Αγίου Μάρκου, φόρτωσε 1.342 γυναίκες και παιδιά και ξεκίνησε για το Λονγκ Άιλαντ.

Εκείνη την εποχή το  πλοίο βρισκόταν σε φάση ανακαίνισης, υπήρχαν επάνω του εύφλεκτα υλικά βαφής και οι σωστικές λέμβοι είχαν μόλις περαστεί μπογιά και βρίσκονταν δεμένες σε σημεία όπου δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν, για να στεγνώσουν.

Το πιο εγκληματικό ωστόσο ήταν ότι δεν είχαν ελεγχθεί τα σωσίβια, στα 13 χρόνια που χρησιμοποιούσαν το πλοίο, τα οποία αποδείχθηκε ότι ήταν προβληματικά.

Στη μέση της διαδρομής  ξέσπασε φωτιά.  Ο  καπετάνιος αρνήθηκε να γυρίσει στη Νέα Υόρκη, θεωρώντας ότι θα το πλήρωμα θα την έσβηνε γρήγορα και συνέχισε προς το Λονγκ Άιλαντ όπου ισχυροί άνεμοι την αναζωπύρωσαν.

Στις 26 Ιανουαρίου 2004  σε ηλικία εκατό ετών πέθανε η  τελευταία επιζών επιβάτης, η  Adella Wotherspoon. Τη στιγμή της καταστροφής ήταν  έξι μηνών παιδί.

RMS Titanic, Βόρειος Ατλαντικός, 1912: 1.517 νεκροί

Το πιο πολυμνημονευμένο ναυάγιο όλων των εποχών συνέβη στις 14 Απριλίου του 1912, όταν το υπερωκεάνιο, στο παρθενικό του ταξίδι από του Σαουθάμπτον στη Νέα Υόρκη, προσέκρουσε σε ένα παγόβουνο και βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστες ώρες.

Ο Τιτανικός ήταν ένα βρετανικό υπερωκεάνιο επιβατηγό πλοίο, που ναυπηγήθηκε από τα ναυπηγεία Harland και Wolff, στο Μπέλφαστ, για την εταιρία “White Star Line”.

Ο Τιτανικός αποτελούσε στην εποχή του κυριολεκτικά ένα θαύμα της ναυπηγικής, αποτελώντας ένα πρωτοποριακό τύπο πλοίου. Ενσωμάτωνε πολλές καινοτομίες για την εποχή του. Ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση στα διάφορα καταστρώματα, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο και υπέρμετρη πολυτέλεια, ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που πρόσφερε σε επιβάτες της Α’ θέσης ήταν πολύ πλουσιότερο και από τα αντίστοιχα των σύγχρονων ξενοδοχείων 5 αστέρων.

Στις 23:40 14 Απριλίου 1912, κατά τη διάρκεια του παρθενικού ταξιδιού του, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό.

Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος.

Το πλοίο είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει,όχι όμως και τα 5.

Ο Τιτανικός βυθίστηκε δύο ώρες και σαράντα λεπτά αργότερα στις 02:20 στις 15 Απριλίου.Το κύτος κατά την βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, κόπηκε στην μέση το πλοίο, λόγω του τεράστιου μεγέθους της πρύμνης.

Η βύθισή του παρέσυρε στο θάνατο 1.517 από τους 2.223.

Όσοι σώθηκαν  ανέβηκαν  σε σωσίβιες λέμβους και παρακολουθούσαν το τραγικό γεγονός.

Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο ‘Καρπάθια’.

RMS Εmpress of Ireland, Κεμπέκ, 1914: 1.012 νεκροί

Η τραγωδία του υπερωκεάνιου RMS Empress of Ireland θεωρείται η μεγαλύτερη στην ιστορία του Καναδά.

Το πλοίο αναχώρησε από την πόλη του Κεμπέκ με προορισμό το Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας. Ηταν νωρίς το πρωί της 29ης Μαΐου του 1914 όταν το πλοίο με 1.477 επιβάτες συνάντησε βαριά ομίχλη όσο ακόμη βρισκόταν στα νερά του ποταμού St. Lawrence River.

Ο Henry George Kendall ήταν μόλις ένα μήνα καπετάνιος στο πλοίο όταν το μοιραίο πρωί

ένα μικρό νορβηγικό ανθρακοφόρο πλοίο, το SS Storstad, έπεσε με ορμή επάνω του και τού άνοιξε μια τρύπα διαμέτρου περίπου 5 μέτρων στη μία πλευρά.

Το υπερωκεάνιο βούλιαξε σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά, παρασύροντας στον πάτο του ποταμού 1.012 ψυχές.

SS Eastland, Σικάγο, 1915: 844 νεκροί

Ήταν το πλοίο που για δώδεκα χρόνια παρ’ όλο που είχε προβλήματα εξακολουθούσε να μεταφέρει ανθρώπους.

Το πλοίο κατασκευάστηκε το 1902 από την Jenks Ship Building Company. Στο παρθενικό του ταξίδι  έπαιρνε κλίση εν πλω.

Βλέποντας ότι είναι επικίνδυνο για τις ανοιχτές θάλασσες  το χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά στα πιο ήρεμα νερά των μεγάλων αμερικανικών λιμνών Μίσιγκαν,Σουπέριορ  και Χούρον, όπου έκανε κρουαζιέρες, με αφετηρία το λιμάνι του Σικάγο.

Το 1915, λόγω και του δυστυχήματος του Τιτανικού τρία χρόνια νωρίτερα, ο Πρόεδρος Woodrow Wilson  είχε περάσει ένα νόμο που ενέτεινε τα μέτρα ασφαλείας στα επιβατηγά πλοία, τον περίφημο Seaman’s Act.

Η πλοιοκτήτρια εταιρεία υποχρεωνόταν να αυξήσει τις σωστικές λέμβους. Λόγω του σχεδιασμού του πλοίου, αυτές έπρεπε να τοποθετηθούν στο επάνω μέρος του, ψηλώνοντας έτσι το κέντρο βάρους.

Στις 24 Ιουλίου του 1915 το SS Eastland και δύο ακόμη κρουαζιερόπλοια των λιμνών μισθώθηκαν από την εταιρεία ηλεκτρικού του ΣικάγοWestern Electric Company’s Hawthorne Works  για να πάνε ημερήσια εκδρομή τους υπαλλήλους της στο Μίσιγκαν Σίτι.

Με το που γέμισε το SS Eastland ,με 2.712 ανθρώπους,  άρχισε να γέρνει, μέσα στο λιμάνι, προς την αντίθετη μεριά από αυτήν της αποβάθρας.

Οι επιβάτες στην αρχή γελούσαν, αλλά μέσα στα επόμενα δεκαπέντε λεπτά η κλίση ήταν τόσο έντονη που οι μηχανές αδυνατούσαν να την επαναφέρουν και η αποβίβασή τους πίσω στην αποβάθρα ήταν αδύνατη. Ξαφνικά το πλοίο άρχισε να βουλιάζει, με αποτέλεσμα να χαθούν 844 άνθρωποι, σχεδόν όλοι όσοι δεν είχαν προλάβει να ανεβούν στο κατάστρωμα.

MV Dona Paz, Φιλιππίνες, 1987: 4.375 νεκροί

” Ο Τιτανικός της Ασίας”

Ένα ταξίδι από το νησί του Leyte  προς τη Μανίλα έμελλε να είναι το πολυπληθέστερο ναυάγιο όλων των εποχών με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 4375 άνθρωποι.

Το περιστατικό συνέβη στις 20  Δεκεμβρίου του 1987 στο  φέρι μποτ Dona Paz κατασκευασμένο το 1963 από την Ιαπωνική  Onomichi Zosen.

Για να συμβεί το τραγικότερο δυστύχημα όλων των εποχών έγιναν τραγικά λάθη.  Κατ’ αρχάς οι επιβάτες, όπως καταλαβαίνει κανείς από τον αριθμό των νεκρών, ήταν υπεράριθμοι σε τεράστιο βαθμό. Το πλοίο μπορούσε να μεταφέρει 1.424 ανθρώπους και πλήρωμα, αλλά εκείνη την ημέρα είχε πάνω του περισσότερους από 4.400!

Ήταν βράδυ όταν το πλοίο  συγκρούσθηκε με ένα μικρό τάνκερ MT Vector  που μετέφερε 8800 βαρέλια βενζίνης και άλλων πετρελαϊκών προϊόντων. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που το πλοίο βυθίστηκε σε δύο ώρες από τη ώρα που ξέσπασε η φωτιά και οι περισσότεροι βούτηξαν στο νερό.

Οι φιλιππινέζικες αρχές έμαθαν για το συμβάν οκτώ ολόκληρες ώρες μετά και… άργησαν άλλες οκτώ ώρες μέχρι να οργανώσουν μια σωστική αποστολή!

 Τελικά σώθηκαν μόλις 21 επιβάτες του Dona Paz και οι 13 που αποτελούσαν το προσωπικό του Vector.

Από τα πτώματα που περισυνελέγησαν, μόνο 21 μπόρεσαν να ταυτοποιηθούν και από αυτά μόνο ο ένας είχε εισιτήριο για το πλοίο, κάνοντας τις αρχές να πιστεύουν ότι είναι πιθανόν το πραγματικό νούμερο των υπεράριθμων επιβατών και άρα και των νεκρών να είναι ακόμη μεγαλύτερο!

MS Estonia, Βαλτική Θάλασσα, 1994: 852 νεκροί

Το πλοίο MS Estonia ήταν μεταγωγικό επιβατών, το οποίο κατασκευάστηκε το 1979 στα ναυπηγεία της γερμανικής εταιρείας Meyer Werft στο Papenburg της τότε Δυτικής Γερμανίας.

Το πλοίο βυθίστηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 1994 στα παγωμένα νερά της Βαλτικής Θάλασσας, παίρνοντας μαζί του στον όλεθρο 852 ζωές.

Το τρομερό ναυάγιο συνέβη στις 28 Σεπτεμβρίου 1994, από τις 00.55 έως τις 01.50. Το πλοίο είχε αποπλεύσει από το λιμάνι του Τάλιν, στις 19.15 το απόγευμα, με μία μικρή καθυστέρηση 15 λεπτών, μεταφέροντας συνολικά 989 επιβάτες και μέλη πληρώματος.

 Ο εκτιμώμενος χρόνος άφιξης στη Στοκχόλμη ήταν στις 09.30 το πρωί. Ο καιρός ήταν αρκετά άσχημος, όχι όμως απαγορευτικός. Επικρατούσε άνεμος νοτιοδυτικής προέλευσης, ταχύτητας 45-55 μίλια ανά ώρα, ενώ τα κύματα έφθαναν σε ύψος τα 10 μέτρα και σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και τα δεκαπέντε.

Το μέγεθος των κυμάτων αυξανόταν και ο πλους καθίστατο σταθερά δυσκολότερος, καθώς τα κύματα έσκαγαν ορμητικά στην πλώρη του σκάφους. Λίγο πριν τη στιγμή του ατυχήματος η ταχύτητα του σκάφους είχε μειωθεί στους 14 κόμβους.

Από τεχνικής άποψης η αιτία του ναυαγίου ήταν η εισροή μεγάλων ποσοτήτων νερού στο αμαξοστάσιο, η πρόκληση μεγάλης κλίσης και η απώλεια της σταθερότητας του σκάφους, με τελικό αποτέλεσμα να πλημμυρίσουν τα καταστρώματα του πλοίου. Η είσοδος νερού στο κατάστρωμα των αυτοκινήτων προκάλεσε αποσταθεροποίηση του πλοίου και υπήρξε η απαρχή μίας σειράς καταστροφικών συνεπειών, που οδήγησαν στην τελική βύθιση του MS Estonia.

MV Le Joola, Σενεγάλη, 2002: Τουλάχιστον 1.863 νεκροί

Σχεδιασμένο για να μεταφέρει 580 επιβάτες και πλήρωμα το MV Le Joola που κατασκευάστηκε το 1990 στην Γερμανία μήκους 79 μέτρων και πλάτους 12 ξεκίνησε στις 26 Σεπτεμβρίου του 2002 από το Ziguinchor με κατεύθυνση την πρωτεύουσα της Σενεγάλης το , με 2.000 ανθρώπους επάνω του!

Για άλλο ένα ναυγίο μεγάλη ευθύνη φέρει ο καπετάνιος. Εδω  προτίμησε να ακολουθήσει την πιο σύντομη διαδρομή, την απόλυτη ευθεία ανάμεσα στις δύο σενεγαλικές πόλεις, βγαίνοντας στα ανοικτά, αντί να κινηθεί κοντά στην ακτογραμμή.

Βρέθηκε σε φουρτούνα, με αποτέλεσμα το πλοίο να αναποδογυρίσει, μέσα σε πέντε μόλις λεπτά. Ήταν μετά τα μεσάνυκτα και οι ελάχιστοι τυχεροί που βρίσκονταν στο κατάστρωμα έπεσαν στην θάλασσα και στη συνέχεια σκαρφάλωσαν στην κοιλιά του πλοίου, ακούγοντας τους συνανθρώπους τους να πνίγονται από κάτω τους.

Το Le Joola έμεινε έτσι για 12 ώρες, ωστόσο σωστικά πλοία κατέφθασαν μόλις το πρωί, λίγο πριν βουλιάξει τελικά. Και δεν μπόρεσαν να διασώσουν κανέναν απ’ όσους βρίσκονταν μέσα του.