“Έφυγε” ο Δημήτρης Χαραλάμπους

Σε ένα από τα τελευταία του κείμενα είχε γράψει ότι η ελληνική πολιτική σκηνή έχει, τουλάχιστον, την τάση να μας εκπλήσσει. Δυστυχώς τις χειρότερες εκπλήξεις μας τις φέρνει η ίδια η ζωή…

Ο Δημήτρης Χαραλάμπους, ένας συνάδελφος αλλά και φίλος που έκανε τους πάντες να χαμογελούν με τις ατάκες του και το χαμόγελό του, ίσως για πρώτη φορά στην ζωή του, μας στεναχώρησε τόσο πολύ.

Η είδηση του θανάτου του, 20 μέρες σχεδόν πριν τα 36 του γενέθλια ήταν ένα σοκ για όλη την δημοσιογραφική οικογένεια. Δεκάδες συνάδελφοι έσπευσαν στην σελίδα του στο facebook να του ευχηθούν καλό ταξίδι και να δουν την τελευταία του… δημοσίευση, “There is no sunshine when it rains” λίγες ώρες πριν η καρδιά του, τον προδώσει την ώρα που κοιμόταν στο σπίτι του και δίπλα στην πιστή του φίλη, Έλλη, το κάτασπρο λαμπραντόρ με το οποίο τριγυρνούσε τα βράδια στο Χαλάνδρι.

Σύντομο βιογραφικό

Ο Δημήτρης Χαραλάμπους γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ασχολήθηκε με το αθλητικό και το ελεύθερο ρεπορτάζ. Τη δημοσιογραφία ξεκίνησε το 1994 από τον Ρ/Σ « SPRINT FM ». Στη συνέχεια εργάστηκε στα περιοδικά « DERBY », « FAIR PLAY », « STATUS », την εφημερίδα «ΣΤΟ ΚΑΡΦΙ», τον Ρ/Σ «ΑΘΗΝΑ 9,84», την εφημερίδα « DERBY SPORTS » ενώ από τον Ιούλιο του 2004 έως και σήμερα εργαζόταν στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», ως συντονιστής του ελεύθερου ρεπορτάζ.

Επί προσωπικού

Δίπλα στον Δημήτρη κάθισαν πάρα πολλοί νέοι συνάδελφοι. Είχε την τύχη και συνάμα την ατυχία στην παρέα του Derby να βρει πολλούς εκπαιδευόμενους που άρχιζαν τότε την σταδιοδρομία τους. Και είχε την υπομονή και επιμονή να βοηθήσει όσους περισσότερους μπορούσε.

Όταν έπαιρνε το ρεπό του, τις στήλες του, τις… τακτοποιούσα εγώ. Κυρίως τον… καφέ που σέρβιρε, μία στήλη που έμεινε για πολλά χρόνια στο Derby, δείγμα της επιτυχίας του. Ήταν πάντα μπροστά αλλά και πίσω από την είδηση και το προσκάλεσμα του για να γράψουμε όλοι κανένα παρασκήνιο, αντηχεί ακόμα στα αυτιά μου. “Γράψε ρε κάτι… 2-3 μικρά μονο να κλείσουμε. Τα αλλα θα τα γράψει ο Παλαί” , ερχόταν και μου έλεγε όταν άρχιζαν τα δύσκολα.

Δεν είναι ψέμα να πω ότι μου έμαθε να γράφω παρασκήνια. Δεν είναι ψέμα να πω ότι απολάμβανα την παρέα του, είτε στην δουλειά είτε τον έβρισκα για… κεμπάπ στο Χαλάνδρι.

Και όσους και να ρωτήσετε το ίδιο θα σας πουν… Ο Δημήτρης ήταν το χαμόγελο μας, όταν περνούσαν μέρες και μήνες γεμάτοι προβλήματα στο Derby. Μέχρι που ήρθε το Βήμα και μας τον πήρε από την καθημερινότητα μας, αλλά δεν μας στέρησε ποτέ την επικοινωνία μας.

Δημήτρη τα σιχαίνομαι τα “καλό ταξίδι” και όλες αυτές τις ευχές. Πες απλά ότι μας κάνεις άλλη μία πλάκα και εγώ θα σου γεμίσω δύο σελίδες με παρασκήνια…

(Κείμενο: Γιάννης Αβραμίδης)