Οι σοσιαλιστές δεν στηρίζουν την «κοινοτικοποίηση» του χρέους για τις χώρες της κρίσης, τονίζει ο επικεφαλής των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χάνες Σβόμποντα.
Ωστόσο, διευκρινίζει ότι «υπάρχουν διαφορετικές μορφές ευρωομολόγων» και τάσσεται υπέρ της μείωσης του χρέους χωρών, όπως η Ελλάδα.
«Ασφαλώς δεν θέλουμε μία κοινοτικοποίηση του χρέους με την έννοια ότι ένα κράτος- μέλος θα υπερχρεώνεται και θα επαναπαύεται στη σκέψη ότι πληρώνει η Κοινότητα. Αυτό σίγουρα δεν γίνεται. Από εκεί και πέρα μπορούμε να αναζητήσουμε τρόπους για τη μείωση του χρέους που επιβαρύνει χώρες όπως η Ελλάδα. Αυτό είναι νομίζω θεμιτό σε μία ενωμένη Ευρώπη» τονίζει ο κ. Σβόμποντα μιλώντας στο ελληνικό πρόγραμμα της Deutsche Welle.
Όπως επισημαίνεται στην ηλεκτρονική σελίδα της DW, για το ζήτημα των ευρωομολόγων οι σοσιαλιστές δέχονται την κριτική της γερμανικής Αριστεράς, ενώ η επικεφαλής της ομάδας του κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Γκάμπι Τσίμερ, εκτιμά ότι μέρος των σοσιαλδημοκρατών ή τουλάχιστον εκείνοι που συμμετέχουν στον μεγάλο συνασπισμό στη Γερμανία, δεν υποστηρίζουν με θέρμη αυτό το ζήτημα. «Λυπούμαι που εγκαταλείπουμε τη συζήτηση για τα ευρωομόλογα, γιατί νομίζω είναι σαφές ότι καμία από τις χώρες της κρίσης με τόσο υψηλό δημόσιο χρέος δεν μπορεί να λύσει μόνη της το πρόβλημά της» δηλώνει στην DW.
Σε τελική ανάλυση, οι «ισχυροί» -αναφέρεται στο δημοσίευμα- δεν απορρίπτουν εντελώς την ιδέα των ευρωομολόγων, υποστηρίζουν ωστόσο ότι δεν μπορεί να είναι η αρχή αλλά το τέλος μίας μακράς πορείας προς την πειθαρχημένη δημοσιονομική σύγκλιση στην Ευρώπη.
«Μπορεί να αλλάξουν κάτι σε αυτήν τη νοοτροπία οι δύο βασικοί "μονομάχοι" για την προεδρία της Κομισιόν, δηλαδή ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και ο Μάρτιν Σουλτς;» διερωτάται ο συντάκτης και παραθέτει σχετική δήλωση της Ρεμπέκα Χαρμς, επικεφαλής των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: «Το πρόβλημα είναι, νομίζω, ότι σε αυτό τον προεκλογικό αγώνα οι υποψήφιοι δεν έχουν το θάρρος να πουν κάτι διαφορετικό από αυτό που θέλει να ακούσει το εκάστοτε κομματικό τους ακροατήριο, ανάλογα με τη χώρα στην οποία εμφανίζονται. Στον Νότο, ο Σουλτς φαίνεται είναι περισσότερο υπέρ των ευρωομολόγων απ΄ ό,τι είναι στον Βορρά. Αλλά και ο Γιούνκερ είναι πιο οξύς στις εκφράσεις του όταν μιλάει στον ευρωπαϊκό Νότο…».
Τί ειναι τα ευρωομόλογα
Τα ευρωομόλογα ή αλλιώς «ομόλογα σταθεροποίησης» είναι αξιόχρεα που προτείνεται να εκδοθούν από κοινού από τις 17 χώρες που συμμετέχουν στην Ευρωζώνη. Πρόκειται δηλαδή για επενδυτικά προϊόντα με τα οποία ο αγοραστής δανείζει ένα συγκεκριμένο ποσό στον εκδότη του ευρωομολόγου -σε αυτήν την περίπτωση σε όλες τις xώρες του ευρώ- για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, με ένα προσυμφωνημένο επιτόκιο.
Η ιδέα για την έκδοση ευρωομολόγου προέκυψε από ένα άρθρο των οικονομολόγων Jakob von Weizsäcker και Jacques Delpla, τον Μάιο του 2010, οι οποίοι πρότειναν ως λύση για την κρίση χρέους στην Ευρώπη την χρησιμοποίηση ενός μείγματος παραδοσιακών κρατικών ομολόγων και κοινών ευρωομολόγων. Με αυτόν τον τρόπο, έλεγαν οι δύο οικονομολόγοι, θα μπορούσε να αποφευχθεί η κρίση χρέους στις ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες οι οποίες παράλληλα θα έπρεπε να πάρουν μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας. Σύμφωνα με την πρότασή αυτή, η Ευρωζώνη θα εξέδιδε ευρωομόλογα που θα αντιστοιχούσαν σε χρέος που θα έφτανε έως το 60% του συνολικού ΑΕΠ τους, με αποτέλεσμα το χρέος των χωρών αλλά και το επιτόκιο δανεισμού να γίνει κοινό για όλους.
Τα ευρωομόλογα θα είχαν ως αποτέλεσμα να γίνει πιο εύκολη η εξυπηρέτηση του χρέους για τις ασθενέστερες οικονομίες όπως η ελληνική, αλλά ταυτόχρονα μπορεί να οδηγούσε και σε πιθανή μείωση της πιστοληπτικής αξιολόγησης των ισχυρότερων ευρωπαϊκών χωρών όπως η Γερμανία. Κι αυτό γιατί με τα ευρωομόλογα, το χρέος γίνεται κοινό για όλους, δηλαδή η Γερμανία θα έπρεπε να εγγυάται και την αποπληρωμή των χρεών χωρών όπως η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία. Μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι επιθυμητή από την γερμανική κυβέρνηση που μέχρι στιγμής έχει την υψηλότερη πιστοληπτική αξιολόγηση (ΑΑΑ) και δανείζεται με πολύ μικρότερα επιτόκια από ότι αυτές οι χώρες..
Την ιδέα αυτή υιοθέτησε και η Κομισιόν τον Νοέμβριο του 2011 αλλά δεν έγινε δεκτή καθώς η γερμανίδα καγκελάριος και ο τότε γάλλος πρόεδρος την απέρριψαν χωρίς πολλές συζητήσεις.
(Με πληροφορίες από: ΑΜΠΕ, Deutsche Welle)
