Bullying: Θάρρος και φωνή, η συνταγή αντιμετώπισης

Το bullying δεν εκδηλώνεται πάντα με φωνές ή εμφανή επεισόδια. Συχνά λειτουργεί σιωπηλά, μέσα από υπονοούμενα, αποκλεισμούς και μικρές πράξεις που συσσωρεύονται, αφήνοντας βαθύ αποτύπωμα σε όσους το βιώνουν. Σε μια κοινωνία που συχνά προσπερνά τέτοια φαινόμενα ως «μεμονωμένα περιστατικά», η ανάγκη για δημόσιο λόγο, ενσυναίσθηση και συλλογική στάση γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο εντάσσεται η πρωτοβουλία «Δίνουμε Φωνή στο Θάρρος», με την οποία η Betsson επέλεξε να ανοίξει τον διάλογο γύρω από τον εκφοβισμό, όχι θεωρητικά αλλά μέσα από εμπειρίες, μαρτυρίες και πρόσωπα που έχουν βρεθεί αντιμέτωπα με το φαινόμενο. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου στο Ολυμπιακό Μουσείο Αθήνας και συγκέντρωσε ανθρώπους από τον αθλητισμό, την τέχνη, την επιχειρηματικότητα και τα ΜΜΕ, επιβεβαιώνοντας ότι το bullying δεν αφορά έναν μόνο χώρο, αλλά διαπερνά την καθημερινότητα σε πολλαπλά επίπεδα.

Με παρουσιαστή τον Γρηγόρη Αρναούτογλου, ο οποίος έθεσε από την αρχή έναν ανθρώπινο και άμεσο τόνο, η βραδιά δομήθηκε γύρω από δύο θεματικά πάνελ συζήτησης. Κοινός παρονομαστής τους δεν ήταν η καταγγελία, αλλά η κατανόηση του φαινομένου και η ανάδειξη της σημασίας της γνώσης, της ενσυναίσθησης και – κυρίως – του θάρρους απέναντι στη σιωπή.

Όταν το bullying δεν είναι «απλώς μια σύγκρουση»

Το πρώτο πάνελ, με θεματική «Γυναίκες & Bullying στην Εργασία», είχε εκπαιδευτικό χαρακτήρα και συντονίστηκε από την ψυχολόγο Στέλλα Αργυρίου. Η συζήτηση ανέδειξε μια κρίσιμη διάκριση: πότε μια διαφωνία μετατρέπεται σε εκφοβισμό και ποια σημάδια περνούν συχνά απαρατήρητα σε επαγγελματικά περιβάλλοντα που κανονικοποιούν τη σιωπή.

Η Μαρία Σολωμού, η Αποστολίνα Τσαλταμπάση (Πρόεδρος ΣΕΓΕ), η Αλεξάνδρα Ασημάκη και η Μαρία Νομικού κατέθεσαν προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις, φωτίζοντας πτυχές του φαινομένου που συχνά κρύβονται πίσω από ρόλους, ιεραρχίες και κοινωνικά στερεότυπα. Το bullying στον χώρο εργασίας δεν είναι πάντα κραυγαλέο, συχνά είναι υπόγειο, επαναλαμβανόμενο και διαβρωτικό.

Οι ιστορίες που σπάνε τη σιωπή

Το δεύτερο πάνελ ήταν ίσως το πιο φορτισμένο συναισθηματικά. Υπό τον συντονισμό του Γρηγόρη Αρναούτογλου, ακούστηκαν βιωματικές μαρτυρίες που έδωσαν στο bullying πρόσωπο και φωνή. Ο Παντελής Διαμαντόπουλος, η Φελίσια Τσαλαπάτη και ο Ηλίας Μάστορας μίλησαν για εμπειρίες αποκλεισμού, αντοχής και παρέμβασης, μεταφέροντας το μήνυμα ότι η στάση των «τρίτων» είναι συχνά καθοριστική.

Ξεχωριστή στιγμή αποτέλεσε η παρουσία της 12χρονης Λουκίας. Με λόγο απλό αλλά καθαρό, μίλησε για τη δική της εμπειρία και έκλεισε το πάνελ παίζοντας ηλεκτρικό πιάνο και τραγουδώντας. Ήταν μια υπενθύμιση ότι το θάρρος δεν έχει ηλικία – και ότι η φωνή των παιδιών πρέπει να ακούγεται, όχι να πνίγεται.

Από τη δήλωση στη στάση

Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε η τοποθέτηση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Betsson Ελλάδας, Θάνου Μαρίνου, ο οποίος έθεσε το πλαίσιο της πρωτοβουλίας σε καθαρά κοινωνικούς όρους. «Η εταιρική κοινωνική υπευθυνότητα δεν είναι δημόσιες σχέσεις ή ένα καλό δελτίο Τύπου», τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι πρόκειται για ουσιαστική σύνδεση της εταιρείας με την κοινωνία.

Η Betsson, με παρουσία σε περισσότερες από 25 χώρες, εφαρμόζει –όπως επισημάνθηκε– την ίδια φιλοσοφία παντού, με το Betsson Foundation στη Σουηδία και την Ελλάδα να υλοποιεί εκατοντάδες δράσεις με κοινωνικό αποτύπωμα. Σε ό,τι αφορά το bullying, το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «Υπάρχει, είναι εδώ και μας αφορά όλους. Αν το βλέπεις, πρέπει να μιλήσεις».

Μια αρχή, όχι ένα κλείσιμο

Η πρωτοβουλία «Δίνουμε Φωνή στο Θάρρος» δεν παρουσιάστηκε ως μια αποσπασματική ενέργεια, αλλά ως η απαρχή μιας μακροπρόθεσμης δέσμευσης. Ένας διάλογος που δεν τελειώνει με μια εκδήλωση, αλλά απαιτεί συνέχεια, συνέπεια και κοινωνική συμμετοχή.

Σε μια εποχή όπου η βία συχνά μεταμφιέζεται σε «κανονικότητα», το μήνυμα που έφυγε από το Ολυμπιακό Μουσείο ήταν σαφές: το bullying δεν αντιμετωπίζεται με σιωπή ή αδιαφορία. Αντιμετωπίζεται με αναγνώριση, φωνή και συλλογική στάση. Και το πρώτο βήμα είναι πάντα το πιο δύσκολο – να μιλήσεις.