“Είναι απάνθρωπο να πονούν οι ασθενείς”

«Ο μέσος Έλληνας ασθενής θα φτάσει σε ένα Ιατρείο Πόνου περίπου 2 χρόνια αφότου ξεκινήσει να πονάει» τόνισε η Ιωάννα Σιαφάκα, ομότιμος Καθηγήτρια Αναισθησιολογίας – Θεραπείας Πόνου στην Ιατρική Σχολή Πανεπιστήμιο Αθηνών κατα την παρουσίαση της στην συνέντευξη τύπου που οργάνωσε η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. (Ελληνική Εταιρεία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας).

Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α, της οποίας πρόεδρος είναι η κα Σιαφάκα, αποτελείται από γιατρούς εξειδικευμένους στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου που προσφέρουν πληθώρα δράσεων από κατ’οίκον νοσηλεία μέχρι και ιατρεία πόνου.

Ο βασικός στόχος των ιατρείων πόνου και παρηγορικής φροντίδας είναι η θεραπεία του χρόνιου πόνου (μυοσκελετικοί πόνοι, οσφυοαλγίες κ.α.) αλλά και πόνων καρκινοπαθιών και συνοδών συμπτωμάτων. Αυτή την στιγμή στην χώρα υπάρχουν 57 ιατρεία πόνου σε δημόσια νοσοκομεία τα οποία όμως λειτουργούν με την εθελοντική εργασία αναισθησιολόγων – κατά βάση – και άλλων ειδικοτήτων.

«Το ιατρείο μας ξεκίνησε με πέντε αναισθησιολόγους και σήμερα είμαστε μόνο δυο. Με τρομάζει το μέλλον και το αν μετα από δύο – τρία χρόνια θα συνεχίσει να λειτουργεί ο ιατρείο πόνου, στο οποίο αυτή την στιγμή εξυπηρετούμε 1.500 άτομα» ανέφερε η Μαρία Κοκολάκη, Διευθύντρια Αναισθ/κού Τμ/ Ι.Π του Σισμανογλείου. Όπως σημειώνουν οι ειδικοί ένα τέτοιο ιατρείο θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει μια ομάδα γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, εξειδικευμένοι στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, νοσηλευτές, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, φυσιοθεραπευτές κ.α.

Ανάγκη για θεσμική ένταξη των ιατρείων πόνου και παρηγορικής φροντίδας

Μια από τις χρόνιες σημαντικές διεκδικήσεις της ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α είναι θεσμική ένταξη των ιατρείων πόνου και παρηγορικής φροντίδας στους οργανισμούς των νοσοκομείων κάτι το οποίο θα οδηγήσει σε επαρκή στελέχωση και το να έχουν δικές τους κλίνες, κάτι που δεν υφίσταται αυτή την στιγμή.

Όπως εξήγησαν οι γιατροί που συμμετείχαν στην συνέντευξη τύπου, τα περισσότερα ιατρεία λειτουργούν ελάχιστες ώρες επειδή δεν είναι θεσμοθετημένα, και οι γιατροί δουλεύουν σε αυτά μετά το πέρας του ωραρίου τους προκειμένου να βοηθήσουν τους ασθενείς που πονούν. Δεν μπορούν επίσης να συνταγογραφήσουν φάρμακα – γίνονται με την συμβολή άλλων εξωτερικών ιατρείων- και φυσικά δεν υπάρχουν θεσμοθετημένες κλίνες για τους ασθενείς που το χρειάζονται – όπως οι καρκινοπαθείς τελικού σταδίου.

Ο πόνος που περνούν οι ασθενείς με απειλητικά για τη ζωή τους νοσήματα – και όχι μόνο- είναι τέτοιος, που ίσως ένας υγιής δεν μπορεί να τον φανταστεί. «Βασικό δικαίωμα των ασθενών είναι να μην πονάνε, να έχουν έγκυρη και έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση και προπαντός να διατηρούν την αξιοπρέπεια τους» τονίζει ο Ευάγγελος Φιλόπουλος, Πρόεδρος Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας. «Είναι απάνθρωπο να πονούν μέχρι σήμερα οι ασθενείς όταν υπάρχουν οι δυνατότητες να μην έχουν δυσάρεστα συναισθήματα» λέει ο ίδιος.

«Η αντιμετώπιση του πόνου στηρίζεται εδώ και δεκαετίες στο φιλότιμο μιας ομάδας αφοσιωμένων γιατρών και υγειονομικών που από προσωπική ενσυναίσθηση τιμούν το λειτούργημα τους και συμπαραστέκονται στους ασθενείς. Οι υπεύθυνοι πολιτικής στην υγεία οφείλουν ΑΜΕΣΑ να ενσωματώσουν τα λειτουργούντα εθελοντικά ιατρεία πόνου στους οργανισμούς των νοσοκομείων. Να προωθήσουν την παρηγορική φροντίδα απ’ αυτούς που χρόνια τώρα αγωνίζονται στα νοσοκομεία και στα ιατρεία για αυτήν. Έτσι θα αποδείξουν ότι πράγματι νοιάζονται τους ασθενείς και δεν εξαντλούν το ενδιαφέρον τους σε ανώδυνες πολιτικά φιλικές συζητήσεις και σε γενικόλογες εξαγγελίες. Είμαστε στο 2025 και ακόμα δεν μπορούμε να προσφέρουμε οργανωμένη παρηγορία στους ασθενείς. Μπορούμε να είμαστε περήφανοι για αυτό;» ανέφερε ο ίδιος.

Η ΠΑΡΗ.ΣΥ.Α. (Ελληνική Εταιρεία Θεραπείας Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας), για ένατη συνεχή χρονιά, κάλεσε όλα τα Ιατρεία Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας της χώρας να συμμετάσχουν στην Ημέρα Ανοιχτών Ιατρείων Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας, την Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2025, από 10:00 π.μ. έως 18:00 μ.μ.

Οι θεραπευτικές πολυπαραγοντικές ομάδες – Αναισθησιολόγοι/Αλγολόγοι, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, φυσιοθεραπευτές και άλλοι επαγγελματίες υγείας – βρέθηκαν στα ιατρεία για να ενημερώσουν, να υποδεχθούν, να αξιολογήσουν και να υποστηρίξουν ασθενείς που ζουν με καρκινικό και μη καρκινικό πόνο, αλλά και τις οικογένειές τους. Με το αίτημα για θεσμική ένταξη των ιατρείων πόνου και παρηγορικής φροντίδας, να παραμένει.