Με τα μάτια στην Γάζα – “Η πρώτη μεγάλη γενοκτονία του 21ου αιώνα”

Όταν πριν μια εβδομαδα άρχισε να οργανώνεται η ιδέα της εκδήλωσης «Τα μάτια στην Γάζα», με κινητήρια δύναμη τον δημοσιογράφο Πάνο Χαρίτο, κανείς δεν φαντάζονταν ότι όλη η διεθνής επικαιρότητα θα ήταν στραμμένη στην σύγκρουση Ιράν – Ισραήλ. 

Αυτή ακριβώς την ανάγκη, του να μην λησμονούνται όσα τραγικά γεγονότα συμβαίνουν στον παλαιστινιακό λαό παρά την επικαιρότητα και τις εξελίξεις, ανέδειξε η καθηλωτική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε χθες (Τρίτη 17 Ιουνίου 2025) στο Αμφιθέατρο «Μιλτιάδης Έβερτ» της Τεχνόπολης. 

«Οι περισσότερες και περισσότεροι από εμάς μένουν ανεπηρέαστοι, σαν να έχουμε αποδεχτεί ότι αυτή η βαρβαρότητα στην Μέση Ανατολή είναι εντάξει» τόνισε στην αρχική της τοποθέτηση η συντονίστρια της συζήτησης,  δημοσιογράφος Νατάσα Γιάμαλη, προσθέτοντας ότι «Μάθαμε να ακούμε ότι οι Παλαιστίνιοι δεν είναι άνθρωποι, είναι τρομοκράτες […]». Και αυτό ακριβώς ήρθε να αλλάξει η εκδήλωση φιλοξενώντας διακεκριμένες φωνές από την Παλαιστίνη, το Ισραήλ και την Ελλάδα. 

Εκατοντάδες πολίτες παρακολούθησαν την εκδήλωση διαδικτυακά και δεκάδες παρευρέθηκαν με φυσική παρουσία στο Αεροφυλάκιο 1, μεταξύ αυτών και άτομα της πολιτικής σκηνής όπως  ο πρώην πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, ο πρώην Υπουργός Νίκος Φίλης, αντιδήμαρχοι του Δήμου Αθηναίων, τα στελέχη του κόμματος της  «Νέας Αριστεράς» Γαβριήλ Σακελλαρίδης και Πάνος Σκουρλέτης και ο αγωνιστής του αντιδικτατορικού αγώνα και πρώην βουλευτής, Νίκος Μανιός.

Χάρης Δούκας: «Οι σφαγές των αμάχων δεν μπορούν να είναι ανεκτές από την χώρα μας»

Στον χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας, καταδίκασε την στάση της Ελλάδος απέναντι στα τεκταινόμενα στην Γάζα λέγοντας μεταξύ άλλων ότι οι βαναυσότητες στη Γάζα, η περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου και οι σφαγές αμάχων δεν μπορούν να είναι ανεκτές από τη χώρα μας. 

«Κανείς δεν πρέπει να μείνει απαθής. Όποιος μένει απαθής και δεν κλείνει τις ορέξεις των ακραίων του κόσμου, ετοιμάζει το επόμενο έγκλημα» και υπογράμμισε ότι και με ψήφισμα στο Δημοτικό συμβούλιο, ο Δήμος Αθηναίων δήλωσε την αντίθεσή του στα εγκλήματα ζητώντας από την ελληνική κυβέρνηση «να διαχωρίσει ευθέως τη θέση της από την κυβέρνηση του Ισραήλ, να καταδικάσει τα εγκλήματα και να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες υπεράσπισης των αμάχων».

Αναπτύσσοντας δέκα κρίσιμα σημεία, ο πρόεδρος της Τεχνόπολης Δήμου Αθηναίων, Κωστής Παπαϊωάννου, επιχείρησε να εστιάσει την προσοχή στις σχέσεις μεταξύ Ισραήλ, την Παλαιστίνη και την χώρα μας δίνοντας έμφαση και στο ζήτημα του αντισιμιτισμού, σημειώνοντας ότι «Καταδικάζουμε ακριβώς την πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα, επειδή είμαστε κατά του αντισημιτισμού. Φωνάζουμε δηλαδή μαζί με τους θαρραλέους Εβραίους, «όχι στο όνομά μας» και πάμε και ένα βήμα ακόμα πιο πέρα. Λέμε στην κυβέρνηση του Ισραήλ «εσείς είστε οι αντισημίτες, γιατί αυτή την πολιτική μόνο αν μισεί κάνεις στους Εβραίους μπορεί να τη σκεφτεί». Αυτή η πολιτική δεν εξοντώνει μόνο τα θύματά της. Αυτή η πολιτική αποκτηνώνει τους πάντες. Το Ισραήλ σκοτώνει και το δικό του μέλλον». 

«Είμαστε φυλακισμένοι στις ίδιες μας τις πόλεις, τα σπίτια, τα χωριά μας»

Διαφωτιστική υπήρξε η παρέμβαση της πολιτικού, ακαδημαϊκού και ακτιβίστριας Χανάν Ασράουι (Hanan Ashrawi) καθώς και του Ισραηλινού πολιτικού, διανοούμενου και συγγραφέα Αβραάμ Μπουργκ που συνδέθηκαν ζωντανά στην εκδήλωση από τις χώρες τους. 

«Αυτό που ζούμε τώρα είναι η συνέχεια των πράξεων ενός κράτους που έχει έχει συνηθίσει εδώ και χρόνια να είναι υπεράνω του νόμου, να δρα με απόλυτη ατιμωρησία, να αιχμαλωτίζει και να υποδουλώνει κυριολεκτικά έναν ολόκληρο λαό, να κλέβει τη γη, να καταστρέφει σπίτια, να σκοτώνει ανθρώπους κατά βούληση κ.ο.κ. Και χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, αυτό όχι απλώς γίνεται ανεκτό, αλλά ενθαρρύνεται και επιβραβεύεται από τη Δύση» τονίζει η Ασράουι. 

Καθώς τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Γάζα, η Ασράουι λέει ότι ο κόσμος δεν βλέπει τα όσα συμβαίνουν στην Δυτική όχθη και έτσι μας μετέφερε την ζοφερή εικόνα της κατάστασης χαρακτηρίζοντας την γλαφυρά ως «settlement expansion on steroids». 

Όπως περιγράφει, «υπάρχουν έποικοι σε έξαλλη κατάσταση, οπλισμένοι από τον Μπεν-Γβιρ (σ.σ. Ισραηλινός ακροδεξιός πολιτικός που υπηρετεί ως υπουργός Εθνικής Ασφάλειας),  χρηματοδοτούμενους από τον Σμότριτς (σ.σ. Ισραηλινός ακροδεξιός πολιτικός, υπουργός Οικονομικών), που με την ενθάρρυνση από την ισραηλινή εξτρεμιστική φασιστική κυβέρνηση και, φυσικά, υποστηριζόμενους από τον στρατό,  διεξάγουν πογκρόμ: καίνε σπίτια, αυτοκίνητα και τρομοκρατούν τους ανθρώπους παντού.[…]  

Έχουν κατεδαφίσει εκατοντάδες σπίτια. Έχουν εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους στους προσφυγικούς καταυλισμούς. Τους έδιωξαν από τα σπίτια τους και δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιστρέψουν ή να ανακτήσουν κάποια από τα αγαθά τους. Και αυτό συνεχίζεται καθημερινά. Είμαστε φυλακισμένοι στις ίδιες μας τις πόλεις, τα σπίτια, τα χωριά μας. Έχουμε πάνω από 900, σχεδόν 1000, σημεία ελέγχου. Κάθε πόλη, κάθε κωμόπολη, κάθε χωριό, κάθε στρατόπεδο είναι απομονωμένο. Δεν μπορούμε να μετακινηθούμε. Υπάρχουν περιοχές που ξεμένουν από καύσιμα. Περιοχές που ξεμένουν από τρόφιμα και προμήθειες».

Με πικρία καταλήγει στο ότι «Οι άνθρωποι δεν μιλούν για την κατοχή. Οι άνθρωποι δεν μιλούν για τις δεκαετίες πόνου και θυματοποίησης που έχουν υπάρξει. Ο κόσμος νομίζει ότι όλα ξεκίνησαν στις 7 Οκτωβρίου του 2023. Αλλά δεν είναι έτσι. […] H Δυτική Όχθη καταβροχθίζεται από τη συστηματική βία των εποίκων, οι οποίοι συνήθισαν να ζουν έξω από το νόμο και το δίκαιο. Δεν έχουμε καμία προστασία από τίποτα και κανέναν […]» ανέφερε η ίδια. 

Προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα του γιατί η ισραηλινή κοινωνία δεν αντιδρά, ο ισραηλινός Αβραάμ Μπουργκ έδωσε το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο στην χώρα του, εξηγώντας ότι για πολλές δεκαετίες το παλαιστινιακό δεν ήταν καν ζήτημα προς συζήτηση από τους πολιτικούς της χώρας του και ειδικά από τον Νετανιάχου, όποτε ο λαός δεν ασχολουνταν με αυτό. Έτσι, σιγά σιγά άρχισε να δημιουργείται μια απόσταση μέσα από την οποία τελικά βλέπουμε «τους περισσότερους Ισραηλινούς να πιστεύουν ότι όλοι οι Παλαιστίνιοι είναι βομβιστές αυτοκτονίας και πολλοί Παλαιστίνιοι να πιστεύουν ότι όλοι οι Ισραηλινοί είναι στρατιώτες και έποικοι». 

Αναγνωρίζοντας τον εαυτό του ως μειοψηφία ανάμεσα στους συμπατριώτες του, τόνισε ότι θεωρεί ότι κάθε κάθε άτομο μεταξύ του Ιορδάνη ποταμού και της Μεσογείου έχει ίδια δικαιώματα και δεν θα πρέπει να αγωνίζονται για το ποιός υποφέρει περισσότερο. 

Μακρά, επίμονη, μεθοδική καταπίεση

Σοκαριστικά ήταν τα στοιχεία που έφερε στην συζήτηση η διδακτόρισσα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του  Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Ελληνοπαλαιστίνια, Ζακία Άκρα. 

Όπως τόνισε, υπάρχει μία μακρά, επίμονη, μεθοδική καταπίεση εδώ και δεκαετίες προς τον παλαιστινιακό λαό με σκοπό την εθνοκάθαρση. Σημειώνει ότι σύμφωνα με στατιστικές, από το 2011 και μετά, σταθερά υπάρχουν τριψήφιοι αριθμοί κατοικιών Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη που είτε έχουν καταστραφεί, είτε εκτόπισαν τους ιδιοκτήτες τους. « Το 2023 ήταν  600 μονάδες, το  2024 ήταν 500 μονάδες, το 2025 ήταν 800. Μπορείτε να φανταστείτε πόσοι έμειναν άστεγοι. Πριν από 20 χρόνια ο πληθυσμός στην Δυτικής Όχθης ήταν πέντε εκατομμύρια, τώρα είναι τρία εκατομμύρια. […] Το τραύμα των Παλαιστινίων ξεκίνησε στη Νάκμπα και συνεχίζεται. Το 12% του ισραηλινού πληθυσμού, δηλαδή περίπου 1.000.000 έποικοι στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και στη Δυτική Όχθη, καθημερινά κάνουν επιδρομές και έρχονται σε σύγκρουση με τους Παλαιστινίους. Δεν μιλάμε για τον στρατό. Μιλάμε για  οπλισμένους, οργανωμένους πολίτες που με ή χωρίς την επίσημη άδεια του κράτους πετυχαίνουν τους τριψήφιους αριθμούς» 

Η ίδια επίσης τόνισε την σημασία που θα πρέπει να δοθεί επίσης και για τους παλαιστίνιους κρατούμενους. «Υπάρχει η διοικητική κράτηση, κατα την οποία σε συλλαμβάνουν,  δεν γίνεται δικαστήριο και  μπορούν να σε κρατήσουν από 3 έως 6 μήνες. Μιλάμε για δεκαδες χιλιαδες που έχουν μπει μέσα στις φυλακές στα δυο αυτά χρόνια. Έχουμε μια καταπίεση που λειτουργεί και σαν μηχανισμός εκφοβισμού μέσα σε όλο αυτό τον μηχανισμό εθνοκάθαρσης, με απώτερο σκοπό τον εκτοπισμό, το να φύγεις από τη γη σου». 

«Στη Γάζα ένα κιλό αλεύρι αξίζει περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή»

«Αυτό το οποίο συμβαίνει στην Γάζα, η εργαλειοποίηση της ανθρωπιστικής βοήθειας και της πείνας, είναι ο ορισμός του εγκλήματος πολέμου» τόνισε ο Πάνος Χαρίτος, δημοσιογράφος με 17ετή εμπειρία ως πολεμικός ανταποκριτής στην Μέση Ανατολή και συμφωνώντας με τον ισραηλινό Μπουργκ, σημείωσε και εκείνος ότι ο πόλεμος είναι αυτός που διαχρονικά ενώνει τον ισραηλινό λαό. 

Στην τοποθέτησή του βάζει σε σειρά όλα τα πρόσφατα αυτά τα γεγονότα που οδήγησαν στα όσα διαβάζουμε στις ειδήσεις για την Γάζα . «Δεν περίμενα ότι θα φτάναμε στο σημείο να λέμε ότι έχουν περάσει 620 μέρες. Ούτε μπορούσα να φανταστώ, όταν ξεκίνησαν όλα, το βαθμό βιαιότητας που έχει εκφραστεί στη Λωρίδα της Γάζας». 

«Σήμερα στη Γάζα ένα κιλό αλεύρι αξίζει περισσότερο από μια ανθρώπινη ζωή. Υπάρχουν οικογένειες που όταν ένα μέλος φεύγει για να πάει στα σημεία διανομής της βοήθειας, χαιρετιούνται, όπως χαιρετάς κάποιον τον οποίο βλέπεις για τελευταία φορά. Προφανώς αυτό συμβαίνει γιατί δεν ξέρουν αν αυτός ο οποίος θα πάει να φέρει την βοήθεια θα επιστρέψει, δεδομένου όλων όσων έχουν συμβεί το προηγούμενο διάστημα των τελευταίων 90 ημερών. Κι όμως είναι ένα ρίσκο που αξίζει». 

«Είμαι περήφανος για εσένα επειδή εξακολουθείς να επικοινωνείς για να μάθεις τι κάνουμε. Οι περισσότεροι μας έχουν ξεχάσει» του έστειλε ένας παλαιστίνιος φίλος του με τον οποίο διατήρησαν επικοινωνία και αυτό ακριβώς υπήρξε το έναυσμα για την οργάνωση της εκδήλωσης. Αυτός ο πολύπαθος λαός και τα όσα βιώνει καθημερινά να μην αποσιωπούνται. «Έχω στείλει μηνύματα και σε άλλους  φίλους μου στην Παλαιστινη, αλλά δεν μου έχουν απαντήσει. Ευελπιστώ ότι είναι καλά και ότι απλώς δεν βρήκαν να φορτίσουν το κινητό τους ή δεν έχουν ίντερνετ» λέει ο ίδιος. 

«Η πρώτη μεγάλη γενοκτονία του 21ου αιώνα»

Στην τοποθέτηση του ο δημοσιογράφος της Καθημερινής, Πέτρος Παπακωνσταντίνου,  δήλωσε ότι «αυτή την στιγμή εκτυλίσσεται η πρώτη μεγάλη γενοκτονία του 21ου αιώνα» και εξήγησε ότι το Ισραήλ προσπαθεί να εκτοπίσει τους Παλαιστινίους σε άλλες περιοχές, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί το ίδιο για αυτούς κατα τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. 

Καταδικάζοντας την θέση της Ελλάδος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «Αναρωτιεται κανείς σε ποια χώρα ζει […] Εγώ μεγάλωσα σε μια άλλη εποχή, όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου έφερνε τον Αραφάτ και κατέβαινε όλο το υπουργικό συμβούλιο να τον υποδεχτεί. Τώρα βλέπουμε την Ελλάδα να είναι πιο Νετανιάχου και από τον Νετανιάχου. Δηλαδή, βλέπουμε να καταθέτει στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Ολλανδία, με ακροδεξιά κυβέρνηση κιόλας, πρόταση για να αναθεωρηθεί η συμφωνία σύνδεσης Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Ισραήλ λόγω της σφαγής στη Γάζα. Να το ψηφίζει η πλειοψηφία 17 φορές, και να καταψηφίζουν οι χώρες του παλιού άξονα: Γερμανία, Ιταλία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Κύπρος. Υπήρχε το σύνθημα «Ελλάδα, Κύπρος, Παλαιστίνη, Αμερικάνος δεν θα μείνει». Αξιοπρέπεια δεν θα μείνει. Ντροπή δεν θα μείνει, που έχουν γίνει η Ελλάδα και η Κύπρος, οι χώρες που δίνουν στρατιωτικό στρατηγικό βάθος στο Ισραήλ».  

Παράλληλα, η τοποθέτηση του καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σωτήρη Ρούσσου έδωσε την μεγάλη εικόνα των γεγονότων στην γεωπολιτική σκακιέρα καθώς ανέλυσε τα σημεία εκείνα που θα μπορούσαν να κάνουν την Γάζα μια χαμένη υπόθεση (π.χ. ηγεμονία της άκρας δεξιάς στο Ισραήλ, καμία υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού από τις μεγάλες δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ/ΕΕ/Ρωσία/Κίνα, επισκίαση της Γάζας από άλλες συγκρούσεις όπως τώρα με το Ιραν) αλλά τα σημεία που μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι θετικό (π.χ. αντίσταση των Παλαιστίνιων που μένουν στην γή τους, νέα γενιά Παλαιστίνιων ακτιβιστών, παγκόσμια συγκρότηση κινημάτων όπως την εποχή του Βιετνάμ κ.α), καταλήγοντας στο ότι η Γάζα (μαζί και με τον πόλεμο στην Ουκρανία) «θα δημιουργήσει μια πολιτική πλατφόρμα για ένα νέο κανονιστικό πλαίσιο, που όμως δυστυχώς ή ευτυχώς θα γίνει μέσα σε μια ρευστή μεταβατική περίοδο για το παγκόσμιο σύστημα, που σημαίνει συνεχείς συγκρούσεις και εκρήξεις. Ανοίγει μια σειρά εκρήξεων και συγκρούσεων και θα διαμορφώσει το νέο παγκόσμιο κανονιστικό πλαίσιο».