Στον αγώνα κατά του ασφαλιστικού και οι διοικητικοί δικαστές

Την αντίδρασή τους για το ασφαλιστικό εκφράζουν μετά τη σημερινή ανοιχτή συνέλευση τους, πέντε Ενώσεις δικαστικών λειτουργών, υποστηρίζοντας πως “δεν νοείται να κληθούν άλλη μία φορά οι ασφαλισμένοι αλλά και οι συνταξιούχοι οι οποίοι κατέβαλαν τις εισφορές τους κατά τον εργασιακό βίο τους, να καλύψουν τα κενά του Ασφαλιστικού Συστήματος”.

Οι πέντε Ενώσεις (Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Συμβουλίου Επικρατείας, Ένωση Διοκητικών Δικαστών, Ένωση Δικαστικών Λειτουργών Ελεγκτικού Συνεδρίου, Ένωση Μελών Νομικού Συμβουλίου Του Κράτους και Ένωση Συβταξιούχων Δικαστικών Ελλάδος και Νομικών του Συμβουλίου του Κράτους) προχώρησαν σήμερα σε ανοιχτή συνέλευση προκειμένου να συζητηθούν τα ζητήματα που προκύπτουν από το νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Στο ψήφισμά τους αναφέρουν πως για μία ακόμη φορά επιχειρείται η κάλυψη των ελλειμάτων των Ταμείων από τους ασφαλισμένους και τους εργαζόμενους, μεταξύ των οποίων και οι δικαστικοί λειτουργοί και οι λειτουργοί του Ν.Σ.Κ., αν και δεν ευθύνονται οι ίδιοι. “Παρότι η πρωτοφανής πρόοδος της επιστήμης παρέχει όλες τις προϋποθέσεις για σύγχρονες κοινωνικοασφαλιστικές παροχές, βρισκόμαστε προ των πυλών νέων περικοπών των συνταξιοδοτικών παροχών και υπέρμετρης αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών καθώς και περαιτέρω υποβάθμισης των παροχών της Υγείας και Πρόνοιας”, προσθέτουν.

Οι διοικητικοί δικαστές επισημαίνουν δε, ότι: “Ακόμα και σε εξαιρετικά δυσμενείς δημοσιονομικές συνθήκες η περικοπή των συντάξεων και η υποβάθμιση των ασφαλιστικών παροχών δεν μπορεί να παραβιάζει τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, τη χορήγηση  δηλαδή στον συνταξιούχο παροχών τέτοιων,  που να  του επιτρέπουν  να διαβιώνει  με αξιοπρέπεια εξασφαλίζοντάς  του, πέραν των αναγκαίων βασικών αγαθών και τη δυνατότητα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή με τρόπο που δεν  αφίσταται πάντως ουσιωδώς  από τις αντίστοιχες συνθήκες του  εργασιακού του βίου (πρβλ. Ολ Σ.τ.Ε 2288/2015)”.

Και καταλήγουν πως Το κριτήριο των ασφαλιστικών επιλογών της Πολιτείας δεν μπορεί να είναι η «δημοσιονομική προσαρμογή» κατά τρόπο αποσπασμένο από τις ευθύνες του Κράτους για την απαξίωση των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων και γενικά την απαξίωση του Ασφαλιστικού Συστήματος.