Το Δημόσιο αποζημιώνει νοσηλευτή που δέχτηκε πυροβολισμούς εν ώρα εργασίας

Αποζημίωση ύψους 40.000 ευρώ καλείται να καταβάλει το ελληνικό Δημόσιο σε εργαζόμενο νοσοκομείου, ο οποίος τραυματίστηκε από κυνηγετικό όπλο το 2013, ενώ εργαζόταν.

Με την υπ’αριθμ. 1944/2025 απόφαση, το Α΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε πως τα δημόσια νοσοκομεία ευθύνονταν για την ασφάλεια των εργαζόμενων ασχέτως αν η φύλαξη των εγκαταστάσεών τους έχει ανατεθεί σε ιδιωτική εταιρεία, επιδικάζοντας το ποσό των 15.000 ευρώ για τον τραυματισμό του και το ποσό των 25.000 για την ηθική βλάβη.

Η υπόθεση αφορούσε σοβαρό περιστατικό τραυματισμού νοσηλευτή σε νοσοκομείο, το οποίο σημειώθηκε όταν Γερμανός πολίτης εισήλθε, χωρίς να εμποδιστεί από το προσωπικό φύλαξης, στον χώρο του νοσηλευτικού ιδρύματος, κρατώντας μία ψάθα μέσα στην οποία ήταν κρυμμένο κυνηγετικό όπλο.

Ο άνδρας που είχε χάσει πρόσφατα τη σύζυγό του είχε πυροβολήσει σε βάρος εργαζoμένων και στη συνέχεια αυτοκτόνησε.

Σύμφωνα με το ανώτατο δικαστήριο, με την απόφαση επικυρώνεται η κρίση του διοικητικού εφετείου ως προς το ότι:

• Τα νοσοκομεία έχουν αυτοτελή ευθύνη για την ασφάλεια ασθενών, επισκεπτών και προσωπικού, ακόμη και όταν η φύλαξη έχει ανατεθεί σε εξωτερικό ανάδοχο.
• Οφείλουν να πραγματοποιούν ουσιαστική εκτίμηση κινδύνων, να διαθέτουν επαρκές και εκπαιδευμένο προσωπικό φύλαξης και να εφαρμόζουν αποτελεσματικούς ελέγχους προσώπων και αντικειμένων κατά την είσοδο.
• Οι φύλακες πρέπει να αποτρέπουν την είσοδο προσώπων ή αντικειμένων που εμφανώς ενέχουν κίνδυνο και να ειδοποιούν άμεσα τις αρμόδιες αρχές.
• Το νοσοκομείο ευθύνεται για τυχόν ζημία που προκύπτει από πλημμελή φύλαξη, ακόμη και όταν η αμέλεια βαραίνει το προσωπικό της αναδόχου εταιρείας.

Ως προς την αποζημίωση στον τραυματισθέντα εργαζόμενο, το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι ο εργαζόμενος υπέστη μόνιμες σωματικές και ψυχικές βλάβες που επηρεάζουν ουσιαστικά το επαγγελματικό και κοινωνικό του μέλλον. Για τον λόγο αυτόν, επικύρωσε την καταβολή αποζημίωσης, κρίνοντας ότι οι συνέπειες του τραυματισμού είναι σοβαρές και μακροχρόνιες.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι το ποσό της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης καθορίζεται μόνο με βάση τις πραγματικές συνέπειες για τον παθόντα και δεν συνδέεται με την οικονομική κατάσταση του νοσοκομείου ή οποιουδήποτε άλλου δημόσιου φορέα, αναιρώντας κατά τούτο την απόφαση του διοικητικού εφετείου.