Η κατανόηση στο Ισραήλ και μια απάντηση που δεν δόθηκε

Κατανόηση

Είναι αλήθεια πολύ δύσκολο να βρεις κυβερνητικό στέλεχος που να ασχολείται με την εξωτερική πολιτική και όταν σχολιάζει όσα γίνονται στην Μέση Ανατολή να μην δείχνει μια… κατανόηση προς το Ισραήλ.

Τελευταίο «κρούσμα» ο υφυπουργός Εξωτερικών Τάσος Χατζηβασιλείου που εξηγώντας την στάση της κυβέρνησης σε όσα συμβαίνουν μεταξύ Ισραήλ και Ιράν είπε: «Αναφορικά με τη νέα κρίση Ισραήλ-Ιράν και τις επιθέσεις του πυρηνικού βαλλιστικού προγράμματος της Τεχεράνης όλα αυτά δεν έγιναν σε μια συνθήκη κανονικότητας. Είχαμε τρομοκρατικές επιθέσεις από τη Χαμάς τον Οκτώβρη του ’23. Σας θυμίζω τι ακολούθησε από τη Χεζμπολάχ και από τους Χούθι. Άρα, λοιπόν, η αίσθηση ασφαλείας των πολιτών στο Ισραήλ έχει κλονιστεί σοβαρά».

Το ότι έχει «κλονιστεί σοβαρά» η σχέση της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης με όσα πιστεύουν οι πολίτες μάλλον δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη…

Δίχως απάντηση

Επέμεινε αρκετά αλλά… απάντηση δεν πήρε ο Αλέξης Χαρίτσης. Ποιο ήταν το ερώτημά του που διατυπώθηκε στην Βουλή; Το που θα διατεθούν τυχόν πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης που δεν θα μπορέσουν να απορροφηθούν. Πιο συγκεκριμένα αν θα πάνε σε εξοπλιστικές δαπάνες.

Όπως το διατύπωσε ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς απευθυνόμενος στον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Νίκο Παπαθανάση είχε ως εξής: «Σας ρωτάω πού θα ανακατευθυνθούν οι πόροι που τυχόν δεν θα προλάβουν να απορροφηθούν εμπρόθεσμα; Πού θα ανακατευθυνθούν αυτοί οι πόροι; Πού θα πάνε αυτά τα κονδύλια; Θα πάνε τελικά στην αμυντική βιομηχανία; Θα πάνε τελικά σε εξοπλισμούς τους οποίους θα αγοράσει η χώρα μας πανάκριβα από άλλες χώρες;».

Ο Νίκος Παπαθανάσεις απάντησε ως εξής: «Η Ελλάδα θα παραμείνει στις πρώτες θέσεις και η Ελλάδα δεν θα απωλέσει ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης. Σας διαβεβαιώνω ότι θα παραμείνουμε πιστοί σε αυτά τα οποία έχουμε πει και δεν θα χάσουμε ούτε 1 ευρώ».

Να το θεωρήσουμε δήλωση αυτοπεποίθησης ή να συμπεράνουμε πως «κάποιο λάκκο έχει η φάβα;». Προφανώς προς το δεύτερο πάει το μυαλό…

Κάτι ξέχασε

Εντυπωσιακές οι δηλώσεις που έκανε η υφυπουργός Εργασίας Άννα Ευθυμίου για τις συλλογικές συμβάσεις. Θυμίζοντας μάλιστα πως η ίδια ως δικηγόρος στο εργατικό δίκαιο έχει πολλές φορές υπερασπιστεί την ισχύ και την λειτουργικότητά τους.

Όπως μας είπε για την επαναφορά τους «με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας υπάρχει πραγματική ελπίδα». Αναφέροντας πως  «έχει ανοίξει ένας ουσιαστικός και γόνιμος διάλογος με τους κοινωνικούς εταίρους για να υιοθετηθεί η βέλτιστη πρακτική» και να καλύψουν τις εργασιακές σχέσεις «μέχρι το 80%».

Ωραία όλα αυτά. Μόνον που μάλλον ξέχασε η Άννα Ευθυμίου… ποια έχει για υπουργό. Να της το θυμίσουμε εμείς: Την Νίκη Κεραμέως. Το πρόσωπο που από τώρα έχει νομοθετήσει πως από το 2028 οι αυξήσεις των μισθών θα δίνονται με αλγόριθμο. Κάτι που μάλλον απέχει πολύ από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις από τις οποίες προκύπτουν συλλογικές συμβάσεις.

Παράξενα

Παράξενα πράγματα φτάνουν στα αυτιά μας. Μεταξύ αυτών η υπόθεση ενός νεαρού πολιτικού μηχανικού που αναλαμβάνει έργα τεχνικών βελτιώσεων σε σχολεία. Μέχρι εδώ τίποτα το μεμπτό.

Που θα μπορούσε όμως να πάει το μυαλό μας αν μαθαίναμε πως ο εν λόγω μηχανικός είναι γιος περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης και ότι έργα που αναλαμβάνει (συνήθως με απευθείας αναθέσεις) συμπίπτουν με την περιοχή δικαιοδοσίας του πατέρα του; Μπερδεύεται λίγο το πράγμα, δεν νομίζετε;