Κων. Λούλης: Ο επιχειρηματίας που χάρισε την έπαυλη του στην ‘Κιβωτό του Κόσμου’

Δεν θα τον δεις ποτέ σε κοσμικές εκδηλώσεις, το όνομα της εταιρείας του δεν έχει φιγουράρει ως χορηγός σε εκδηλώσεις βιτρίνας και ο ίδιος όπως και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας του αποφεύγουν τα φώτα της δημοσιότητας όπως ο διάβολος του λιβάνι.

Ο Κωνσταντίνος Λούλης την στιγμή που άλλοι επιχειρηματίες προκαλούν με την επίδειξη πλούτου τους προκάλεσε θετικά με την απόφαση του να δωρίσει την έπαυλη του λίγο έξω από τον Βόλο στην Κιβωτό του Κόσμου όπου σε πρώτη φάση θα φιλοξενηθούν 35 παιδιά και 80 έως το τέλος του χρόνου. Πρόκειται για ένα αγρόκτημα 25 στρεμμάτων όπως πέρα από την οικία περιλαμβάνει ελαιοτριβείο, τυροκομείο, πετρόμυλο, θερμοκήπια οπωρολαχανικών και εκατοντάδες μικρά και μεγαλύτερα οικόσιτα ζώα.

Πρόκειται για την πιο πρόσφατη προσφορά την οικογένειας Λούλη η οποία είναι μακροβιότερη στην σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας σε τέτοιο μέγεθος στην βιομηχανία καθώς ξεκίνησε την δραστηριότητα της το 1782 από το Γιάννενα. Εκεί ο Ζώης Λούλης δημιούργησε ένα πετρόμυλο στην Αετορράχη. Οι απόγονοι του ίδρυσαν στα Γιάννενα την μεγαλύτερη τράπεζα της περιοχής ενώ το 1870 με χρήματα της οικογενείας δημιουργείται η Γέφυρα της Κόνιτσας, η αλλιώς το “Γεφύρι της Πλάκας” που κατέρρευσε στις αρχές του 2015 μετά τις έντονες βροχοπτώσεις και που η οικογένεια Λούλη προσφέρθηκε ξανά με δωρεά της να συμβάλει στην αναστήλωση του.

Η οικογένεια Λούλη μπορεί να έφυγε από τα Γιάννενα το 1912 για τον Βόλο καθώς κατά την οπισθοχώρηση των Τούρκων η περιουσία της οικογένειας καταστράφηκε και ο μύλος κάηκε όμως παραμένει ενεργή στην περιοχή μέσω του Κληροδοτήματος Λούλη. Σε όλους στα Γιάννενα είναι γνωστή η Στοά Λούλη που χτίστηκε το 1869 η οποία χτίστηκε μετά από την οικογένεια μετά την πυρκαγιά που κατέστρεψε την αγορά την πόλης. Λίγα χρόνια αργότερα ο Ιωάννης Λούλης κληροδότησε την στοά και ανήγειρε γηροκομείο.

Στον Βόλο η οικογένεια Λούλη θα εξαγοράσει αρχικά μερίδια στον μύλο Ξύδη – Χατζηνίκου και το 1917 θα τον εξαγοράσουν ολοκληρωτικά δημιουργώντας τον μεγαλύτερο μύλο στην Θεσσαλία. Μέσα σε λίγα χρόνια η οικογένεια θα δει ξανά τον μύλο της να καταστρέφεται ολοκληρωτικά από πυρκαγιά. Θα ξεκινήσουν ξανά από το μηδέν ενώ στη δεκαετία του ’40 η οικογένεια Λούλη, για να λειτουργήσει τον μύλο, και να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αναγκάζεται να εκποιήσει πολλά από τα περιουσιακά στοιχεία που διέθετε.

Στο διάστημα του ελληνοϊταλικού πολέμου, καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής του μύλου τροφοδοτούσε τον ελληνικό στρατό που αγωνίζονταν στο μέτωπο της Αλβανίας. Όταν έπεσε το μέτωπο οι ιδιοκτήτες της εταιρείας αναγκάστηκαν να αναστείλουν την λειτουργία του μύλου, αφού προηγουμένως άλεσαν ό,τι αποθέματα σίτου υπήρχαν και τα μοίρασαν στο προσωπικό. Στην περίοδο της κατοχής η επιχείρηση επιτάχθηκε και εργάστηκε για τον Ερυθρό Σταυρό. Μετά την απελευθέρωση το 1945, ο μύλος επαναλειτουργεί.

Το 1950 η εταιρεία τιμήθηκε για την προσφορά της στην δύσκολη περίοδο 1940 – 1949.

Το 1952 η εταιρεία έκανε τον πρώτο σιμιγδαλόμυλο στην Ελλάδα, προκαλώντας πραγματική επανάσταση στον χώρο της μακαρονοποιίας, αφού πλέον έγινε δυνατή η παραγωγή στην χώρα μας των πρώτων ζυμαρικών από σιμιγδάλι.

Ο Κωνστανίνος Λούλης θα καταπιαστεί με την διοίκηση της εταιρείας, σε νεαρή ηλικία το 1975 μετά από τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του Νικόλαου λίγο πριν συμπληρώσει τα 50 του χρόνια. Μαζί με την μητέρα του Εύη που άνελαβε πρόεδρος έγραψαν την πιο δυναμική σελίδα στην ιστορία των μύλων Λούλη. Το 1988 έφθασαν να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος μύλος στην χώρα από την 12η θέση που κατείχε δέκα χρόνια πριν. Ακόμη πιο δυναμική η δεκαετία που ακολούθησε, το 1999 η παραγωγή έφτασε τα 2.786.000 σακιά, αύξηση 114,5% σε σχέση με το 1989.

Το 1999 ήταν ίσως η σημαντικότερη χρονιά στην ιστορία της οικογένειας για δύο ακόμη λόγους: θα έμπαιναν τα θεμέλια του μύλου στην Σούρπη Μαγνησίας, του μεγαλύτερου αλευρόμυλου στην χώρα (σ.σ. στην είσοδο του υπάρχει το εκκλησάκι της Αγίας Υπομονής, για να θυμίζει τα επτά χρόνια και 86 πιστοποιητικά από ισάριθμες επιτροπές που χρειάστηκαν ώστε να πάρει έγκριση το έργο) και οι Μύλοι Λούλη θα εξαγόραζαν τους Μύλους Αγίου Γεωργίου.

Η εξαγορά των Μύλων Αγίου Γεωργίου από τους Μύλους Λούλη ήταν μία από τις ελάχιστες περιπτώσεις μέχρι την εποχή εκείνη όπου μικρότερος παίκτης εξαγόραζε τον Νο1 του κλάδου. Πρόκειται για μία επιθετική εξαγορά μέσω χρηματιστηρίου όπου ο Κωνσταντίνος Λούλης ευχαρίστησε πέρα από τον Θεό και τον… Μιλόσεβιτς. Ο εμφύλιος στην Γιουγκοσλαβία είχε αρνητικό αντίκτυπο στο ελληνικό χρηματιστήριο με αποτέλεσμα να κατρακυλήσουν οι τιμές των μετοχών και η εξαγορά από τους αδιάφορους απογόνους των πάλαι ποτέ ιδρυτών των Μύλων Αγίου Γεωργίου να γίνει ακόμη πιο εύκολη.

Τα επόμενα χρόνια ο όμιλος, πλέον Λούλη, μετατράπηκε σε αυτοκράτορα των αλεύρων στα Βαλκάνια με παραγωγική παρουσία σε Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία και Αλβανία. Το 2010 τα ηνία θα αναλάβει η 7η γενιά, ο γιος του Κωνσταντίνου, Νίκος Λούλης. Η νέα διοίκηση ήταν αυτή που έφερε ακόμη πιο δυναμικά αποτελέσματα στον κομμάτι της λιανικής πλασάρονταν μείγματα για ψωμιά και γλυκά στα σούπερ μάρκετ ενώ πραγματοποιεί και τα πρώτα βήματα στην αγορά της Ασίας και της Αφρικής είτε σε συνεργασία στην Chipita στην Ινδία είτε σε άλλες χώρες με τους Άραβες της Al Dahra.