Όχι άλλα επαγγελματικά email με θαυμαστικά!

Πίστευα κάποτε ότι υπήρχαν δύο είδη ανθρώπων στον κόσμο: εκείνοι που χρησιμοποιούσαν θαυμαστικά στα επαγγελματικά τους email και εκείνοι που δεν το έκαναν.

Επίσης πίστευα ότι όσοι χρησιμοποιούσαν συχνά αυτό που οι Αμερικανοί επιμένουν να αποκαλούν “exclamation points” (θαυμαστικά) ήταν λιγότερο σοβαροί, λιγότερο έμπειροι και λιγότερο επαγγελματίες.

Ως αποτέλεσμα, τα απέφευγα, ειδικά όταν έγραφα σε κάποιο σημαντικό άτομο ή σε κάποιον που είχε τη δύναμη να επηρεάσει το μέλλον μου, όπως ένας προϊστάμενος.

Ποτέ βέβαια δεν το πίστευα αυτό, στον βαθμό που το πίστευε ο Terry Pratchett, του οποίου τα μυθιστορήματα έχουν χαρακτήρες που λένε ότι η χρήση πολλαπλών θαυμαστικών είναι σίγουρο σημάδι «παράνοιας» ή «άρρωστου» μυαλού. Όμως κατανοούσα το συναίσθημά του.

Κάπου στην πορεία όμως, πιθανώς περίπου την εποχή που έστειλα το πρώτο μου emoji, ενέδωσα. «Γεια σας!» άρχισα να γράφω σε συναδέλφους. «Αυτά είναι φανταστικά νέα!» «Ευχαριστώ!»

Το αποδίδω στην αμεσότητα που έφεραν τα social media και στην πανδημία, η οποία φαίνεται πως ενίσχυσε αυτή την αμεσότητα. Τώρα, όμως, αναρωτιέμαι αν το έκανα για έναν άλλο, πιο αμφίβολο λόγο. Μήπως επειδή ένιωσα ότι όλο και περισσότεροι άνδρες στη δουλειά – συνάδελφοι, επαφές, προϊστάμενοι – άρχισαν να κάνουν το ίδιο πράγμα;

Αυτή η σκέψη μού πέρασε από το μυαλό την περασμένη εβδομάδα, όταν έπεσα πάνω σε μια έρευνα από τις ΗΠΑ που επιβεβαίωνε αυτό που πάντα υποψιαζόμουν για τα θαυμαστικά.

Πρώτον, οι γυναίκες τα χρησιμοποιούν πολύ περισσότερο από τους άνδρες – σχεδόν τρεις φορές πιο συχνά, σύμφωνα με ορισμένες μετρήσεις. Δεύτερον, το κάνουν επειδή φοβούνται ότι αν δεν το κάνουν θα φαίνονται ψυχρές και απρόσιτες. Τρίτον, στη συνέχεια ανησυχούν ακόμη περισσότερο μήπως αυτό τις κάνει να φαίνονται ανίκανες ή κατώτερες.

Αυτό συμβαίνει επειδή οι γυναίκες είναι, σύμφωνα με την έρευνα, «πιο ευαίσθητες στις πιθανές επιπτώσεις που έχει η χρήση θαυμαστικών στη διαμόρφωση εντυπώσεων».

Αφήνοντας στην άκρη τη θλιβερή διατύπωση αυτής της φράσης, φαίνεται πιθανό ότι ένιωσα πιο ελεύθερη να χρησιμοποιώ θαυμαστικά όταν νόμιζα πως το έκαναν και περισσότεροι άνδρες.

Όπως και να έχει, το μεγάλο νέο από την έρευνα είναι ότι, είτε είστε άνδρας είτε γυναίκα, μπορείτε να χαλαρώσετε.

Το να γεμίζετε τα επαγγελματικά σας email με αυτό το «προβληματικό» σημείο στίξης, αυξάνει τον κίνδυνο να θεωρηθείτε λιγότερο ικανοί στην αναλυτική σκέψη και λιγότερο ισχυροί – κάτι που προφανώς έχει σημασία αν εργάζεστε σε μια τράπεζα της Wall Street ή σε νομική εταιρεία του Λονδίνου.

Ωστόσο, το πιο κρίσιμο εύρημα είναι ότι η έρευνα δείχνει πως δεν θα θεωρηθείτε λιγότερο ικανοί. Αντίθετα, θα φαίνεστε πιο ένθερμοι και συμπαθείς – και αυτά τα ευρήματα ισχύουν για όλους, ανεξάρτητα από το φύλο.

Έτσι, οι γυναίκες που χρησιμοποιούν θαυμαστικά δεν χρειάζεται να ανησυχούν ότι θα κριθούν πιο αυστηρά από τους άνδρες συναδέλφους τους. Ομοίως, οι άνδρες που έχουν την επιθυμία να γίνουν πιο «εκφραστικοί» με τα θαυμαστικά τους μπορούν να το κάνουν άφοβα.

Φυσικά, υπάρχουν επιφυλάξεις. Οι φοιτητές και οι νέοι υπάλληλοι πρέπει να είναι προσεκτικοί, ειδικά σε μια νέα δουλειά. Επίσης, η μελέτη βασίζεται σε πέντε έρευνες που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ, όπου ο ενθουσιασμός για τη χρήση θαυμαστικών είναι πιο έντονος.

Παράδειγμα πρώτο: η συν-συγγραφέας της μελέτης Cheryl Wakslak, αναπληρώτρια καθηγήτρια διοίκησης στο University of Southern California και μανιώδης χρήστρια θαυμαστικών.

Βρίσκει τα ευρήματα της έρευνάς της απελευθερωτικά. «Τα βρήκα αρκετά απελευθερωτικά, επειδή συνολικά διαπιστώνουμε ότι η χρήση θαυμαστικών είναι πολύ θετική», μου είπε. «Ήταν ούτως ή άλλως το φυσικό μου στυλ. Τώρα είμαι απόλυτα σύμφωνη με όλο αυτό»!

Οι φοιτητές της Wakslak μπορούν να είναι ακόμη πιο ευγνώμονες. Ξεκίνησε την έρευνα λίγο καιρό μετά την παρατήρηση πως υπήρχε μια εντυπωσιακή διαφορά μεταξύ των φύλων σε ένα από τα μαθήματά της, σχετικά με τη δυσκολία να βρεθεί ο σωστός “τόνος” στην επίσημη επικοινωνία.

Όλες οι νεαρές γυναίκες στην τάξη είπαν αμέσως: «Θεέ μου! Το σκέφτομαι συνέχεια!» και «Σας ευχαριστώ που το είπατε φωναχτά. Νόμιζα ότι μόνο εγώ το έκανα!». Μερικές αποκάλυψαν ότι ανησυχούσαν τόσο πολύ που έστελναν τα email τους στις μητέρες τους για να τα ελέγξουν πριν πατήσουν “send”.

Εν τω μεταξύ, όλοι οι νεαροί άνδρες της τάξης κοιτούσαν απορημένοι. «Δεν είχαν ιδέα για τι πράγμα μιλούσαν οι γυναίκες», είπε η Wakslak.

Λυπήθηκα όταν άκουσα αυτή την ιστορία, αν και δεν εξεπλάγην. Όταν ανέφερα αυτή την εβδομάδα την έρευνα της Wakslak σε μια γνωστή μου, μου είπε αμέσως ότι ανησυχούσε για το αν το επαγγελματικό email που μόλις είχε στείλει σε έναν μεγαλύτερο άνδρα συνάδελφο έπρεπε να περιέχει θαυμαστικό. Ή όχι.

Δεν νομίζω ότι μία και μόνο μελέτη θα είναι αρκετή για να σταματήσει τις γυναίκες από το να ξοδεύουν τόσο χρόνο ανησυχώντας για τις επιλογές τους στα σημεία στίξης. Αλλά ελπίζω πως θα βοηθήσει. Εξάλλου, πλέον έχουμε αποδείξεις ότι όλη αυτή η ανησυχία είναι, στην πραγματικότητα, εντελώς αχρείαστη!