Πώς θα μοιάζει ο χώρος εργασίας του μέλλοντος; Εξαρτάται από το πού κάθεσαι

Όταν οι εργαζόμενοι της Cisco φτάνουν στη δουλειά τους στο Λονδίνο, η πρώτη τους αποστολή είναι να βρουν πού θα καθίσουν.

Η πρόκλησή τους δεν είναι ο συνωστισμός σε σύστημα γραφείων εκ περιτροπής, αλλά η υπερβολική ποικιλία επιλογών. Από χώρους εργασίας τύπου καφέ μέχρι μικρούς θαλάμους συσκέψεων και ήσυχες σειρές τραπεζιών, το πρόσφατα ανακαινισμένο γραφείο της τεχνολογικής εταιρείας φροντίζει να προσφέρει μια ποικιλία χώρων, για να καλύψει τις ανάγκες νευροδιαφορετικών εργαζομένων.

Είναι ένας από τους πολλούς εργοδότες που ανασχεδιάζουν τα γραφεία τους για τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους το προσωπικό μπορεί να θέλει να δουλέψει. Εκτιμάται ότι ένας στους επτά ανθρώπους είναι νευροδιαφορετικός, όμως τα γραφεία τείνουν να σχεδιάζονται με γνώμονα τους νευροτυπικούς. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα: τα άτομα με ΔΕΠΥ, για παράδειγμα, μπορεί να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε χώρους ανοιχτού σχεδιασμού, ενώ τα άτομα στο φάσμα του αυτισμού μπορεί να χρειάζονται μεγαλύτερο έλεγχο των συνθηκών εργασίας.

Η Cisco προσφέρει επιλογές στο προσωπικό, λέει ο αντιπρόεδρος πόρων εργασιακού χώρου (Workplace Resources), Christian Bigsby. Μπορούν να επιλέξουν μεταξύ ζωνών υψηλής και χαμηλής διέγερσης, με έλεγχο παραγόντων όπως ο φωτισμός, ο αερισμός και η θερμοκρασία. Η νευροενταξιμότητα, λέει, δεν αφορά μόνο την υποστήριξη εργαζομένων με ΔΕΠΥ ή στο φάσμα του αυτισμού, αλλά την αναγνώριση ότι όλοι οι εργαζόμενοι αποδίδουν καλύτερα όταν μπορούν να επιλέγουν έναν χώρο εργασίας που ταιριάζει στις ανάγκες και στη διάθεσή τους.

Η Kay Sargent, διευθύντρια thought leadership της εταιρείας αρχιτεκτονικού σχεδιασμού HOK, λέει ότι αυτή είναι μια τάση. «Δεν αφορά μόνο τους ανθρώπους που είναι νευροδιαφορετικοί», λέει. «Κάθε ένας από εμάς επηρεάζεται από αυτό». Περισσότεροι εργοδότες αναγνωρίζουν επίσης ότι η υποστήριξη του προσωπικού σημαίνει τη δημιουργία «περιβαλλόντων με επίπεδα και βαθμίδες» και την παροχή «επιλογής και ποικιλίας» στους εργαζομένους.

«Δεν μπορώ να σχεδιάσω έναν χώρο που να έχει την τέλεια θερμοκρασία για όλους», λέει η Sargent. «Αλλά ο ήλιος μετακινείται και το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς. Σε οποιοδήποτε κτίριο, οποιαδήποτε στιγμή, υπάρχουν πιο ζεστά και πιο δροσερά σημεία, υπάρχουν πιο θορυβώδη και πιο ήσυχα μέρη».

Στους πελάτες της HOK που έχουν επιλέξει νευροδιαφορετικό σχεδιασμό γραφείων συγκαταλέγεται η παγκόσμια συμβουλευτική εταιρεία Arup, η οποία στο γραφείο της στο Μπέρμιγχαμ διαθέτει ρυθμιζόμενο φωτισμό και χώρους αφιερωμένους σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Στο campus της στο Μανχάταν, ο διαφημιστικός όμιλος WPP προσφέρει πάγκους εργασίας για το προσωπικό, χώρους για meetings και και χώρους εστίασης, με ντουλάπια, ώστε να μπορούν να επιλέγουν πού θα εργάζονται κάθε μέρα.

Στο γραφείο της Cisco στο Λονδίνο, ένας διαδραστικός χάρτης εμφανίζει πληροφορίες για τη χωρητικότητα και τις παροχές κάθε χώρου, με ονομασίες “εσωτερικών” αστείων που κάνει το προσωπικό εν ώρα εργασίας, αλλά και αριθμημένες αίθουσες, ώστε να αποφεύγεται η σύγχυση.

Η περιοχή της εισόδου είναι πολυσύχναστη, με σημεία για καφέ, φυτά και οθόνες για ομαδικές συναντήσεις, αλλά ο «πολύ κοινόχρηστος, πολύ δημόσιος χώρος» εξελίσσεται σε ένα δίκτυο λιγότερο πολυσύχναστων επιλογών, λέει ο Bigsby. «Καθώς προχωράς, το κτίριο γίνεται πιο ιδιωτικό και πιο απομονωμένο».

Περιγράφει τα δωμάτια και τις γωνιές ως «θυρίδες διαφυγής» για όσους χρειάζονται ένα διάλειμμα, ένα τηλεφώνημα ή χρόνο για συγκέντρωση. Ένα δωμάτιο ευεξίας λίγα βήματα από την είσοδο διαθέτει φωτισμό για ρύθμιση της διάθεσης, μια άνετη πολυθρόνα, παζλ και κουβέρτες. «Πρέπει να υπάρχει άμεση πρόσβαση, μπορείς να μπεις σε αυτούς τους χώρους σχεδόν αμέσως».

Ο πιο απομονωμένος χώρος, με δυνατότητα φιλοξενίας δώδεκα ή περισσότερων ατόμων, θυμίζει βιβλιοθήκη, με απαλό φωτισμό και υψηλής απόδοσης εξαερισμό χώρου. «Μπορείς να φας ένα σάντουιτς με τόνο σε ένα τραπέζι και να μην μπορείς να το μυρίσεις στο διπλανό», λέει ο Bigsby. Αλλού, όμως, τα γραφεία βρίσκονται κοντά σε διαδρόμους, ώστε το προσωπικό να μπορεί να συνεργάζεται.

Ο Bigsby λέει ότι συχνά εργάζεται σε αυτό που αποκαλεί «τραπέζι με δυνατότητα απόσπασης», όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να τον προσεγγίσουν. Λίγο πιο πέρα, ένας χώρος με επιτραπέζια ποδοσφαιράκια μπορεί να γίνει θορυβώδης, αλλά χάρη στην έξυπνη ηχομόνωση «ο ήχος του παιχνιδιού δεν είναι πολύ πιο δυνατός από ένα βηματισμό στο πάτωμα».

Η Edina Da’Silva, διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας συμβούλων για τη νευροποικιλότητα Neurospecial, λέει ότι αυτή η ενσωμάτωση διαφορετικών μορφών εργασίας είναι σχετικά νέα. Στο παρελθόν, οι αισθητηριακοί ή ήσυχοι χώροι μπορεί να βρίσκονταν σε σκοτεινές τοποθεσίες, γεγονός που έκανε το προσωπικό να αισθάνεται αμήχανα και απρόθυμα να τους χρησιμοποιήσει.

Η ενσωμάτωση νευροδιαφορετικών τρόπων εργασίας εξ αρχής σχεδιασμού ενός κτιρίου, σημαίνει ότι οι εξειδικευμένοι χώροι δεν αποτελούν ταμπού και ότι όλο το προσωπικό επωφελείται από τις επιλογές ως προς το πού θα εργάζεται, λέει. «Οι προσαρμογές είναι απαραίτητες για κάποιους, αλλά ωφελούν όλους».