Άλλα του λένε οι πρώην, άλλα ακούει ο Μητσοτάκης…

Οι πρώην πρωθυπουργοί δεν είναι πολιτικοί παρατηρητές ή αναλυτές. Έχουν κυβερνήσει και ξέρουν ότι οι κρίσεις έχουν ονοματεπώνυμα. Ή των προκατόχων τους ή τα δικά τους ή των διαδόχων τους.

Είναι χρήσιμο οι πρώην πρωθυπουργοί να μιλάνε. Και είναι διπλά χρήσιμο να μιλάνε όταν κυβερνούν οι δικοί τους κομματικοί χώροι και βλέπουν ότι αυτοί ευθύνονται για τις κρίσεις. Είναι, λοιπόν, χρήσιμα όσα είπε χτες ο Κώστας Καραμανλής για κρίσεις που απειλούν τους θεσμούς και την πολιτική σταθερότητα και, αν δεν αντιμετωπιστούν, θα προκαλέσουν και «εθνική κρίση».

Οι διαπιστώσεις του  ότι «το Κοινοβούλιο υποβαθμίζεται», ότι δεν υπάρχει «ουσιαστική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης», ότι «οι ισχυροί δεν ελέγχονται» και ότι «η αυστηρότητα του κράτους εξαντλείται επί των λιγότερο ευνοημένων πολιτών», είναι μεν καίριες, αλλά έχουν μια μεγάλη αδυναμία: είναι τόσο αόριστες ώστε ουδείς αναγνωρίζει σε αυτές τον εαυτό του.

Για παράδειγμα, ενώ είναι αυτονόητο ότι όσα είπε ο κ. Καραμανλής αφορούν τη σημερινή κυβέρνηση, «κυβερνητικές πηγές» ανακοίνωσαν με πολύ θράσος ότι για την αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης φταίει η… αντιπολίτευση!

Όποιος, λοιπόν, θέλει αυτά που λέει να μην είναι απλώς θεωρητικολογίες χωρίς κανένα πρακτικό αντίκρισμα, έχει υποχρέωση να λέει τα πράγματα με το όνομά τους.

Όταν ο Καραμανλής λέει ότι «το Κοινοβούλιο υποβαθμίζεται», θα μπορούσε να απευθυνθεί στον(παρόντα στην εκδήλωση) πρόεδρό του και να του πει: «Και γι’ αυτήν την υποβάθμιση έχεις κι εσύ ευθύνες, αγαπητέ Νικήτα. Δεν είσαι υποχρεωμένος να σέρνεσαι πίσω από την κυβερνητική πλειοψηφία». Κι επειδή την ομιλία του παρακολουθούσαν πολλοί βουλευτές, θα μπορούσε να τους πει: «Έχετε κι εσείς ευθύνες όταν εκτελείτε όλες τις κυβερνητικές εντολές, ακόμα και εκείνες που απαλλάσσουν προκαταβολικά από πιθανές ευθύνες όσους εμπλέκονται σε σκανδαλώδεις υποθέσεις».

Όταν ο Καραμανλής λέει ότι «οι ισχυροί δεν ελέγχονται», θα μπορούσε να προσθέσει: «Κακώς δεν ελέγχθηκαν όσοι υπουργοί αναφέρονται σε δικογραφία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Κακώς η πλειοψηφία της Βουλής, η πλειοψηφία του κόμματός μας, δεν ερεύνησε τις πιθανές ευθύνες τους». Κι επειδή απέναντί του έβλεπε να παρακολουθεί την ομιλία του ένας από αυτούς τους πρώην υπουργούς, ο Καραμανλής θα μπορούσε να προσθέσει: «Κακώς εσύ, Λευτέρη(Αυγενάκη), όπως και ο Μάκης(Βορίδης) δεχτήκατε να σας προστατεύσει η πλειοψηφία της Βουλής. Μόνοι σας έπρεπε να ζητήσετε να γίνει έρευνα, αφού λέτε ότι δεν έχετε να φοβηθείτε τίποτα».

Και αφού την ομιλία του παρακολουθούσαν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και κάποιοι υπουργοί,  ο κ. Καραμανλής θα ήταν χρήσιμο να τους πει ευθέως: «Για την κρίση των θεσμών, που μπορεί να γίνει πολιτική κρίση και να εξελιχθεί σ εθνική κρίση, την ευθύνη έχουν οι κυβερνήσεις.  Άλλωστε, η σημερινή αντιπολίτευση είναι αδύναμη και δεν σας δυσκολεύει. Γι’ αυτό η δική σας ευθύνη  είναι διπλή».

Όμως, επειδή οι πρώην πρωθυπουργοί δεν μιλάνε έτσι, οι αποδέκτες της κριτικής τους δημοσίως μπορούν να την υιοθετούν διαστρεβλώνοντάς την και ιδιωτικώς να λένε «άστους να λένε, αύριο θα ξεχαστούν»…