Αν κινηθεί ο Τσίπρας, θα ξεβολευτεί ο Μητσοτάκης…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε χτες στη Βουλή με σκοπό να μιλήσει για το μεταναστευτικό την ώρα που καραβιές με μετανάστες κατακλύζουν την Κρήτη. Αλλά έκανε κάτι που φαίνεται εντελώς ξεκούδουνο: ξόδεψε σημαντικό κομμάτι της ομιλίας του για να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα. Λες και ο Τσίπρας…οδηγεί τις βάρκες στην ιδιαίτερη πατρίδα του.

Γιατί το έκανε αυτό ο κ. Μητσοτάκης; Ο Τσίπρας είναι ένας «πρώην», ουσιαστικά εκτός της ενεργού πολιτικής. Και από τότε που παρέδωσε την αρχηγία δεν κάνει σχεδόν τίποτα που να δυσκολεύει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Γιατί ,λοιπόν, επέλεξε να του επιτεθεί;

Οι εξηγήσεις μπορεί να είναι δύο:

Πρώτον, διότι ο πρωθυπουργός ψάχνει οδούς διαφυγής από το δικό του δύσκολο παρόν. Όταν έχει από τη μια την ευρωπαϊκή εισαγγελία να κυνηγάει υπουργούς του για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και από την άλλη τις βάρκες με τους μετανάστες να βγάζουν τη γλώσσα στις φρεγάτες που έστειλε έξω από τη Λιβύη για να φοβούνται και να γυρίζουν πίσω, κάπου αλλού πρέπει να στρέψει τα φώτα της επικαιρότητας. Άρα, η επίθεση στον Τσίπρα είναι μια κάποια, έστω προσωρινή, λύση.

Δεύτερο και πιθανότερο: ο κ. Μητσοτάκης βλέπει ότι ο κ. Τσίπρας ετοιμάζεται να επανέλθει σε πρώτο ρόλο και ετοιμάζει ο ίδιος την άμυνά του.

Θεωρητικά ο νυν πρωθυπουργός δεν έχει κάποιο λόγο να ανησυχεί από το ενδεχόμενο να ξαναβρεί τον πρώην μπροστά του ως αντίπαλο. Τον έχει νκήσει τρεις φορές. Και, όπως λένε οι υποστηρικτές του στα μέσα ενημέρωσης «θα κάνει πάρτι» αν ο Τσίπρας επανέλθει σε πρώτο ρόλο. Άλλωστε, όπως προαναγγέλλουν,, θα τους έδινε την ευκαιρία να ανασυστήσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ και αντι-Τσίπρα μέτωπο.

Είναι, όμως, έτσι; Ας δούμε τα δεδομένα.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει βολευτεί με την κατάσταση που επικρατεί στην αντιπολίτευση. Κανένα κόμμα και κανένας αρχηγός δεν απειλεί τη ΝΔ και τον ίδιο. Έχει, λοιπόν, το κεφάλι του ήσυχο. Και πολύ θα ήθελε να πάει έτσι στις επόμενες εκλογές. Θα είναι απίθανο να τον απειλήσουν ο Νίκος Ανδρουλάκης ή η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που ανταγωνίζονται για τη δεύτερη θέση, αλλά είναι πολύ μακριά από την πρώτη.

Η προσπάθεια να πληγεί ο Τσίπρας με την καταιγιστική κυβερνητική προπαγάνδα για το δημοψήφισμα του 2015 είναι αμφίβολο αν θα αποδώσει τα αναμενόμενα. Διότι το γεγονός αυτό είναι πλέον μακρινό παρελθόν(δέκα χρόνια) και οι ψηφοφόροι ψηφίζουν για το σήμερα και το αύριο. Και το σήμερα δεν είναι καθόλου ευνοϊκό για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό.

Απόντος του Τσίπρα η ΝΔ του Μητσοτάκη υπέστη μεγάλη καθίζηση στις ευρωεκλογές του περσινού Ιουνίου. Και από τότε δεν μπορεί να συνέλθει, κυνηγά το 28%. Αν η εικόνα αυτή δεν αλλάξει, στις προσεχείς εκλογές ο κ. Μητσοτάκης θα αποχαιρετήσει την αυτοδυναμία και μπορεί να χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Δεν θα ήθελε, λοιπόν, στην απέναντι πλευρά να υπάρχει ο Τσίπρας και να αρχίσουν κινήσεις ανασύνταξης και ενοποίησης του, πολυδιασπασμένου σήμερα, κεντροαριστερού χώρου.

Η επίθεση, λοιπόν, του κ. Μητσοτάκη στον κ. Τσίπρα έχει εξηγήσεις. Αν ισχύει αυτό που λέει η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα, ότι τον θεωρεί εύκολο αντίπαλο λόγω παρελθόντος, μπορεί να βρει μπροστά του δυσάρεστη έκπληξη. Όπως λέει μια ρήση του Σέξπιρ, «είναι καλύτερο να υπολογίζεις ότι ο εχθρός σου είναι πιο δυνατός απ’ ό,τι φαίνεται»…