Αν ο Τσίπρας έλεγε και έκανε τα αντίθετα…

Δύο είναι τα αμαρτήματα του Αλέξη Τσίπρα, όπως λένε αντίπαλοι και (πρώην) συνοδοιπόροι του, οι οποίοι συμφωνούν στις επικρίσεις σε βάρος του. Περιέργως; Καθόλου. Και θα φανεί στη συνέχεια το «γιατί».

Αμάρτημα πρώτον, η ταξιθεσία στο «Παλλάς». Μα πώς είναι δυνατόν- λένε- να «εξορίζει» δύο αρχηγούς κομμάτων στα «θεωρεία»(ή στον «εξώστη»). Τους «υποτίμησε», τους «έφτυσε» είναι οι πιο συνήθεις χαρακτηρισμοί της μιντιακής προπαγάνδας.

Ας πούμε ότι είναι έτσι. Και ας σκεφτούμε ανάποδα.

Πρώτον, αν στις πρώτες θέσεις της «πλατείας» ήταν ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ», δηλαδή και ο Φάμελλος και ο Χαρίτσης και ο Πολάκης και-γιατί όχι;- ο Κασσελάκης (κι αυτός ΣΥΡΙΖΑ ήταν). Τι θα έλεγαν οι σημερινοί ενοχλημένοι ή θυμωμένοι- υποκριτές σε κάθε περίπτωση- από την «ταξιθεσία»; Θα έλεγαν το αυτονόητο. Οι μεν, της κυβερνητικής προπαγάνδας, θα έλεγαν και θα έγραφαν «κωμωδία στο Παλλάς», «ο Τσίπρας κάνει ριμπράντινγκ με αυτούς που λοιδορεί στο βιβλίο του». Οι δε, πρώην συνοδοιπόροι του, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα  (όπως τώρα με τον «εξώστη»), ακόμα κι αν ο Τσίπρας έλεγε χειρότερα απ’ όσα είπα για την εικόνα της αντιπολίτευσης με την οποία αγάλλεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Δεύτερον, ας πούμε ότι ο Τσίπρας δεν έλεγε τίποτα γι’ αυτήν την εικόνα της αντιπολίτευσης και αναμασούσε απλώς τα κλισέ των τελευταίων ετών που έχουν ως κατακλείδα «να φύγει τώρα ο Μητσοτάκης» (που λένε ο Φάμελλος και ο Χαρίτσης) και «να νικήσουμε έστω με μια ψήφο διαφορά», που λέει Νίκος Ανδρουλάκης. Ας υποθέσουμε ότι ο Τσίπρας συμφωνούσε με όλα αυτά και δεν έλεγε τίποτα για την πανθομολογούμενη ανικανότητα της αντιπολίτευσης να εκμεταλλευθεί στοιχειωδώς την παγιωμένη και διαρκώς αυξανόμενη φθορά της ΝΔ, που αγκομαχάει να πιάσει το 28% των ευρωεκλογών.

Τι θα έλεγαν οι (επι)κριτές του; Τίποτα, όλα αυτά θα περνούσαν αδιάφορα, αφού δεν θα έθιγαν κανέναν. Όμως, πέραν των κομματικών κονκλαβίων, οι στοιχειωδώς νοήμονες ψηφοφόροι θα κουνούσαν το κεφάλι τους απογοητευμένοι. Ούτε αυτός θα είχε έχε καταλάβει γιατί «στους τυφλούς (της αντιπολίτευσης) βασιλεύει ο μονόφθαλμος (Μητσοτάκης).

Τρίτον, συνισταμένη των αντιδράσεων- δεξιών τε και αριστερών, καθόλου περιέργως- για όσα είπε ο Τσίπρας είναι: «Απαξιώνει το σύνολο των προοδευτικών κομμάτων και αυτό είναι άδικο και το μόνο που ευνοεί είναι τον Μητσοτάκη». Ο ισχυρισμός αυτός πάσχει στη βάση του. Διότι, πριν το γράψει και το πει ο Τσίπρας, το έχουν πει οι ψηφοφόροι. Ο Τσίπρας έφυγε μετά την ήττα του 2023. Και τι ακολούθησε; Η ραγδαία φθορά της ΝΔ και του πρωθυπουργού, η οποία αποτυπώθηκε στις ευρωεκλογές του 2024(28%). Στις πιο ευνοϊκές για αντιπολίτευση εκλογές :

• Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ κατρακύλησε κι άλλο: από το 17% στο 15%,παρά το…νέο αίμα που εισέρρευσε με τον Κασσελάκη, που τον είχε πάρει στις πλάτες του και ο γίγαντας της πολιτικής Παύλος εκ Σφακίων.
• Το δε ΠΑΣΟΚ, που είχε τη μεγάλη ευκαιρία (λόγω της μεγάλης φθοράς της ΝΔ και του μπάχαλου στον ΣΥΡΙΖΑ) ούτε κάν δεύτερο μπόρεσε να έρθει. Τώρα ο Ανδρουλάκης λέει «πάμε για νίκη έστω με μια ψήφο διαφορά»; Ποιος τον πιστεύει; Ούτε οι δικοί του, που τη μια λένε για την «ακούνητη βελόνα» και την άλλη παρατηρούν λογικά ότι «αν το ΠΑΣΟΚ είχε 22%, ο Τσίπρας δεν θα είχε εμφανιστεί». Λογικά πράγματα. Με(ούτε) 13% στις εκλογές και λίγο πάνω λίγο κάτω στις δημοσκοπήσεις, πώς θα νικήσεις «έστω με μια ψήφο διαφορά», ακόμα κι αν οι ψηφοφόροι ρίξουν τη ΝΔ του Μητσοτάκη(ξανά) κάτω από το 28% των ευρωεκλογών;

Λένε, ακόμα, οι της αντιπολίτευσης ότι ο Τσίπρας είναι ο υπαίτιος για την κυριαρχία της ΝΔ. Σωστό. Πάντα ο προηγούμενος πρωθυπουργός φταίει για τη νίκη του επόμενου. Το αναπάντητο ερώτημα είναι, όμως, άλλο. Ο Τσίπρας έφυγε το 2023 και το κόμμα του (ψιλο)διαλύθηκε, η ΝΔ του Μητσοτάκη διαρκώς φθείρεται, αλλά η αντιπολίτευση τα πάει χειρότερα. Γιατί;

Ο Τσίπρας έχει ευθύνες για λάθη στην περίοδο που κυβέρνησε(2015-2019), τις οποίες και ανέλαβε. Μόνον όσοι δεν διάβασαν το βιβλίο του και απλώς αναμασούν τη λέξη «αμετανόητος» υποκρίνονται ότι δεν το κατάλαβαν. Έχει ευθύνες και για μετά το 2019, γιατί δεν κατάφερε να μετασχηματίσει το κόμμα του, ώστε να μην οδηγηθεί στη λαίλαπα Κασσελάκη και στην πολυδιάσπαση.

Όμως, όσοι(του) λένε σήμερα ότι «απαξιώνει» την προοδευτική αντιπολίτευση και αυτό βοηθάει τον Μητσοτάκη είτε απλώς υποκρίνονται είτε δεν έχουν καταλάβει τι γίνεται γύρω τους.

Η αντιπολίτευση είναι απαξιωμένη. Πρώτον, διότι οι ψηφοφόροι αποτιμούν τη δράση της περισσότερο αρνητικά και από την αντίστοιχη της φθαρμένης κυβέρνησης. Δεύτερον, διότι μέχρι τώρα δεν έκανε ούτε μια κίνηση συνεργασίας που να θορυβήσει τον πρωθυπουργό και το κόμμα του. Το ΠΑΣΟΚ έχει 13%, ο Ανδρουλάκης δεν είναι πρωθυπουργήσιμος(5% το πολύ) και φαντασιώνεται νίκες.

Επομένως, τι πρόσθεσε ο Τσίπρας με όσα γράφει στο βιβλίο του και είπε στην ομιλία του; Τίποτα το καινοφανές παρά μόνον τα αυτονόητα.

Γι’ αυτό η κριτική που του γίνεται δείχνει δύο πράγματα:

1. Εκ δεξιών δείχνει έναν φόβο. Η ΝΔ του Μητσοτάκη μια χαρά είναι βολεμένη με τη σημερινή κατάσταση. Φθείρεται, αλλά χωρίς αντίπαλο η πρωτιά της είναι διασφαλισμένη. Δεν είναι ώρα να αποκτήσει, αν ο Τσίπρας καταφέρει να «ξεκουνήσει» τον αδρανή και θυμωμένο κόσμο της άλλης πλευράς.
2. Εξ αριστερών η μόνη κριτική που έχει ορθή βάση είναι αυτή που θέλει μια «καθαρή» αριστερά και αδιαφορεί για όλα τα άλλα. Αλλά αυτό αφορά το 1% -3%.

Επιμύθιο: ουδείς μπορεί να πει πού θα βγάλει η «Ιθάκη» και όσα προδιέγραψε ο Τσίπρας με την ομιλία του. Όμως, αν έγραφε και έλεγε αυτά που τον «συμβουλεύουν» οι εκ δεξιών και εξ αριστερών καλοθελητές, θα είχε κάνει μια τρύπα στο νερό.

Τώρα ανατάραξε, τουλάχιστον, τα λιμνάζοντα νερά. Και μένει να φανεί να θα καταφέρει να τα βάλει και στο αυλάκι…