Καθαρές κουβέντες

Για ανανέωση της κεντροδεξιάς

Λαμβάνω δεκάδες μηνύματα με θέμα να κάνουμε κάτι, μια και ο χώρος (βασικά φιλελεύθερος και αντι-κρατικιστικός) δεν αντιπροσωπεύεται σήμερα πολιτικά, αν και απο την πράξη και τα πράγματα φαίνεται να δικαιώνεται απόλυτα. Η απάντησή μου είναι απλή. Η εποχή του ‘κάνε την επανάσταση κι ερχόμαστε’ έχει τελειώσει. Αν όλοι θέλουμε να γίνει κάτι πρέπεί ΟΛΟΙ  να ενεργοποιηθούμε. Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο.

Αρχικά στα λεγόμενα social media. Aνεβάζω κείμενα (λ.χ News247, capital, press-gr κα) και ακολουθούν επιθετικά μηνύματα αριστερόστροφων κρατιστών δίχως απάντηση και αντίδραση από την δική μας πλευρά. Το ίδιο συμβαίνει με σχόλια -επιστολές μου σε εφημερίδες. Που βρίσκονται, σε συνέχεια, τα σχόλια και οι επιστολές ανθρώπων  με παρόμοιες με τις δικές μας αντιλήψεις;

Χρειάζεται από όλους κινητοποίηση. Μην τα ζητάμε όλα από τους άλλους. Δεν αλλάζει έτσι, με την απάθεια, το πολιτικό  κλίμα. Αν λοιπόν είσαστε αδρανείς μην ζητάτε από εμένα η από άλλους “να κάνουν κάτι”. Οφείλουμε όλοι να κινητοποιηθούμε…

Μόνιμα οι Γερμανοί μας φταίνε;

Η κυβέρνηση χτυπιέται αλύπητα με τους Γερμανούς ενώ την ίδια ώρα εκλιπαρεί για χρήματα και οικονομική βοήθεια. Δίχως να μου είναι οι Γερμανοί ιδιαίτερα αρεστοί μια και λατρεύουν τους φόρους, το μεγάλο κράτος και τις αφόρητες παρεμβάσεις στην αγορά (την λεγόμενη κοινωνική οικονομία της αγοράς) οι Γερμανοί στηρίζουν στην σημερινή συγκυρία την προσπάθεια της Ελλάδας να ανακάμψει. Μας δανείζουν με επιτόκιο κάτω από 1,5% ενώ στις αγορές είναι αδύνατο να εξασφαλίσουμε χρήματα (μακροχρόνια) με επιτόκιο χαμηλότερο από 18-19%.

Τα χρήματα εμείς τα ζητάμε. Δεν μας τα έχει επιβάλει να τα πάρουμε κανείς. Δίχως όμως αυτά, είναι φανερό πως δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Διότι δεν τολμάμε  να μειώσουμε τον δημόσιο τομέα. Μήπως και δυσαρεστήσουμε τους πατρίκιους της ελληνικής κοινωνίας. Τους εργαζόμενους δηλ στο δημόσιο. Ο κ Κατρούγκαλος κάνει προσπάθειες να προσλάβει και πάλι όσους απολύθηκαν από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Δεν νοιάζεται όμως καθόλου για το 1,3 εκατ. ανθρώπων που έχασαν τις δουλειές τους στον ιδιωτικό τομέα.

Εχουμε λοιπόν ανάγκη τους Γερμανούς. Και είναι περίπου τρέλα να ανοίγουμε μέτωπα ΤΩΡΑ μαζί τους. Οι πολεμικές αποζημιώσεις τώρα απόκτησαν τέτοια επικαιρότητα; Τόσα χρόνια τι κάναμε; Δεν ήταν, λένε κάποιοι, η Γερμανία ενωμένη. Και ποιός είχε ποτέ προβλέψει πως θα ενωθεί για να εγείρουμε τότε αξιώσεις; Δίχως τον θρίαμβο του καπιταλισμού θα είχε ποτέ ενωθεί; Σε τελευταία ανάλυση, γιατί δεν υπήρχαν αξιώσεις όσο η Γερμανία ήταν διχασμένη – και μόνο η Δυτική πλήρωσε κάτι λίγα σε αποζημιώσεις; Δεν όφειλαν και τα δύο κράτη να αναλάβουν τις ευθύνες τους; Η υποκρισία περισσεύει. Επειδή ήταν ‘σοσιαλιστική’ (Λαική, κατά κάποιους) δεν είχε ευθύνη; Καιρός λοιπόν να μαζευτούμε και να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες και τις προτεραιότητές μας…

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο.