Ο πόλεμος στον οποίο βρισκόμαστε είναι διμέτωπος

Οι τζιχαντιστές επέλεξαν αυτή τη φορά τις Βρυξέλλες. Ένα στόχο με υψηλό συμβολισμό. Εκεί «χτυπάει» η καρδιά της Ευρώπης, εκεί, σε απόσταση αναπνοής από το σταθμό Μaalbeek έχουν την έδρα τους τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα.

Υψηλό συμβολισμό είχε και η επίθεση που είχε εξαπολύσει  η Αλ Κάϊντα πριν από 15 χρόνια, επιλέγοντας να «χτυπήσει»  τους Δίδυμους Πύργους, την έδρα του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου.

Πέρα και πάνω από τις όποιες διαφορές, το  μήνυμα και στις δυο περιπτώσεις ταυτόσημο: «αφού μπορούμε να χτυπήσουμε στην «καρδιά» του συστήματος, μπορούμε τα πάντα». Έτσι ο τρόμος διαχέεται ακαριαία και παντού.

Το «χτύπημα» στο Παρίσι που προηγήθηκε, όπως και πολλά άλλα, εξίσου αποτρόπαια και συχνά πιο αιματηρά, ίσως και να μην είχαν την ίδια επίπτωση διάχυσης του φόβου. Κακώς, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.

Το Παρίσι είχε προκαλέσει συναγερμό σε κάποιες μόνο ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, οι Βρυξέλλες προκαλούν συναγερμό και ενίσχυση των μέτρων ασφαλείας παντού. Ακόμα και σε μας, που δεν είχαμε πάρει κανένα μέτρο μετά το Παρίσι, από χθες τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Είμαστε λοιπόν σε πόλεμο. Δεν είναι πόλεμος χριστιανών εναντίον μουσουλμάνων. Στα δισεκατομμύρια των μουσουλμάνων ανά τον κόσμο ελάχιστοι είναι τρομοκράτες και τζιχαντιστές. Δεν είναι πόλεμος θρησκειών, είναι πόλεμος αξιών. Είναι πόλεμος για να υπερασπιστούμε την ελευθερία, τη δημοκρατία, την ισότητα των δικαιωμάτων που διακηρύττει ο πολιτισμός μας. Έστω κι αν συχνά κι εμείς οι ίδιοι 

παραβιάζουμε τις αξίες αυτές, οφείλουμε να ορθώσουμε τείχος απέναντι σε όλους εκείνους που τις απειλούν ευθέως.  Δεν είναι εχθροί οι μουσουλμάνοι ούτε πολύ περισσότερο οι πρόσφυγες, που κι αυτοί ξεριζώνονται για να γλυτώσουν από τις βόμβες, συχνά των ίδιων των τζιχαντιστών.

Εχθροί είναι εκείνοι που έχουν στόχο ζωής το θάνατο των άλλων, των «άπιστων», που δεν είναι μόνο οι «αλλόθρησκοι» αλλά και ομόθρησκοι που δεν τηρούν «κατά γράμμα» το νόμο του Ισλάμ. Και πρώτα απ όλα, οι «κατώτερες» γυναίκες.

Επ’ αυτού όμως, ας είμαστε ξεκάθαροι κι ας μην αναζητούμε ιδεολογικοπολιτικά άλλοθι για το ποιοι και πώς επώασαν το  αυγό του φιδιού. Όχι γιατί δεν υπάρχουν ευθύνες στη Δύση, για άδικους πολέμους, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ή και ανίερες συμμαχίες με σάπια καθεστώτα στον αραβικό κόσμο και τη Μέση Ανατολή. Αλλά γιατί τώρα δεν είναι η ώρα της ιστορικής αποτίμησης αλλά της υπεράσπισης των βασικών  αξιών του δικού μας πολιτισμού.

Το ισλαμικό κράτος απειλεί τον πολιτισμό μας και επ αυτού δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις ούτε δεύτερη συζήτηση. Το ισλαμικό κράτος, οι σύμμαχοι και οι χρηματοδότες του πρέπει να εξαρθρωθούν με κάθε τρόπο. Στρατιωτικό και μη.

Τα ευρωπαϊκά δίχτυα των τζιχαντιστών πρέπει επίσης να εξαρθρωθούν με κάθε τρόπο. Με ενίσχυση της φύλαξης των εξωτερικών συνόρων, που πρέπει από ελληνικής πλευράς να είναι ζήτημα πρώτης προτεραιότητας. Με βελτίωση της συνεργασίας των υπηρεσιών ασφαλείας και πληροφοριών μεταξύ όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Με «σπάσιμο» των γκετοποιημένων συνοικιών σε μεγάλες ευρωπαϊκές  πρωτεύουσες. Αλλά και με προσπάθεια βελτίωσης των συνθηκών ζωής και ενσωμάτωσης των κατοίκων ευρωπαϊκών χωρών που προέρχονται από τρίτες χώρες. Για παράδειγμα,  σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες η Eurostat, 

πάνω από το 71% των μη ευρωπαίων κατοίκων του Βελγίου αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Κι επειδή τα ποσοστά δεν είναι πολύ καλύτερα  στις υπόλοιπες χώρες, θα μπορούσε η Κομισιόν να συμπεριλάβει στα μέτρα ενίσχυσης της ασφάλειας που ήδη επεξεργάζεται και κάποια προγράμματα που θα διευκολύνουν την καλύτερη ένταξη στις ευρωπαϊκές κοινωνίες των  ανθρώπων αυτών.

Για να υπερασπιστούμε αποτελεσματικά τις αξίες του πολιτισμού μας δεν φτάνει να ορθώσουμε τείχος απέναντι στους τζιχαντιστές. Με την ίδια αποφασιστικότητα πρέπει να ορθώσουμε τείχος στον ακροδεξιό εξτρεμισμό, στη μισαλλοδοξία, τη ξενοφοβία και το ρατσισμό. Στις δυνάμεις εκείνες που επενδύουν σε όλων των ειδών τις ανασφάλειες που εκτρέφει η οικονομική και η προσφυγική κρίση, για να μας γυρίσουν σ ένα μαύρο παρελθόν περιχαράκωσης και φόβου απέναντι σε οτιδήποτε διαφορετικό.

Δηλώνουν πολέμιοι του ισλαμικού φονταμενταλισμού και τελικά υπηρετούν τους σκοπούς του. Απειλούν τις ίδιες αξίες του πολιτισμού μας που απειλούν και οι τζιχαντιστές. Γι αυτό και ο πόλεμος στον οποίο βρισκόμαστε είναι διμέτωπος.

Δεν είμαι σίγουρη ότι οι ευρωπαϊκές ηγεσίες θα πάρουν τις αποφάσεις που πρέπει, για να αντιμετωπίσουμε όπως πρέπει αυτή τη διπλή απειλή.

Αξίζει όμως, ως πολίτες και ως κοινωνίες, να κάνουμε μια προσπάθεια να τις στρέψουμε προς τη σωστή κατεύθυνση. Υπερασπιζόμενοι τις αξίες μας και τον τρόπο ζωής μας, ας δείξουμε ότι η «κοινή γνώμη» που μετράει, είμαστε εμείς..

 *H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.