Τι μας κρύβουν για την αξιολόγηση και το χρέος;

Τι μας κρύβουν για την αξιολόγηση και το χρέος;

Στο θέμα της βιωσιμότητας του χρέους φαίνεται να διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις σύγκλισης ΔΝΤ-Ευρωπαίων, στη βάση της αναβίωσης μιας παλιάς, ξεχασμένης μέχρι πρότινος, πρότασης: της διασύνδεσης της πορείας ελάφρυνσης του χρέους με την πορεία εφαρμογής συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων, στο πλαίσιο ενός Οδικού Χάρτη

Παίζεται εδώ κι εβδομάδες πάλι ένα θέατρο σκιών ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους θεσμούς,  γύρω από τη διαπραγμάτευση για την αξιολόγηση και το χρέος.

Η κυβέρνηση επέλεξε να στοχοποιήσει το ΔΝΤ, για να του προσάψει, σε πρώτη φάση, την ευθύνη της καθυστέρησης  της αξιολόγησης αλλά και να καλλιεργήσει το έδαφος ώστε να του προσάψει και την τελική ευθύνη σε περίπτωση ναυαγίου. Κλασσικό blame game και μάλιστα a priori. Σκιαγραφείται ο θύτης στην περίπτωση που υπάρξει «φόνος».

Σ αυτό αποσκοπούσε ο χειρισμός της διαρροής των συνομιλιών, την ίδια στόχευση είχαν και οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις περί επικείμενης κατάθεσης των νομοσχεδίων για φορολογικό-ασφαλιστικό, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί οι διαπραγματεύσεις.

Η στόχευση της κυβέρνησης είναι τριπλή: 1ον) να κλείσει η αξιολόγηση το ταχύτερο δυνατόν, 2ον) να κλείσει όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα, ακόμα κι αν χρειαστεί να «πουλήσει» γι αυτό την υπόθεση της βιωσιμότητας του χρέους και 3ον) να παραμείνει συμπαγής η κυβερνητική πλειοψηφία  στις σχετικές ψηφοφορίες.

Το 4ο στοιχείο, που εισάγεται με τη «δραματοποίηση» της  εξέλιξης της διαπραγμάτευσης, με τον Πρωθυπουργό να επιδίδεται ξανά σε πολιτικές επαφές υψηλού επιπέδου στην Ευρώπη, είναι ο «εκβιασμός» προς τις ευρωπαϊκές πλευρές του «τριγώνου» να στηρίξουν την Αθήνα στην τριπλή της στόχευση. Εφόσον θέλουν –που πασιφανώς το θέλουν-να αποφύγουν κάποιο «ατύχημα», όπως π.χ. πρόωρες εκλογές, μεσούσης  μάλιστα και της προσφυγικής κρίσης!

Είναι βέβαιο ότι το ενδεχόμενο αυτό, συνδυαζόμενο και  με την ωρολογιακή βόμβα του βρετανικού δημοψηφίσματος , θα οδηγούσε την Ευρώπη σε γενικευμένο χάος. Πιθανότατα βέβαια, ένα τέτοιο «ατύχημα» θα οδηγούσε και την Ελλάδα σε στάση πληρωμών και τελικά σε Grexit, αλλά η Αθήνα προτιμά να αναλάβει το ρίσκο και να τζογάρει, γνωρίζοντας ότι έχει «καλό χαρτί».  Μ αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση μπορεί να πετύχει τους στόχους της αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η επιτυχία της κυβέρνησης θα είναι και επιτυχία της χώρας.

Διότι ναι μεν ο πρωθυπουργός πήρε χθες, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, την «καλή κουβέντα» που ήθελε από τον Φρανσουά Ολάντ –ο οποίος συμφώνησε ότι η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει μέσα στην ερχόμενη εβδομάδα-αλλά τις πραγματικές ειδήσεις -και μάλιστα πίσω από τις γραμμές- τις έδωσε ο πρώην υπουργός του Ολάντ και νυν Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιέρ Μοσκοβισί. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Monde», ο γάλλος Επίτροπος αναγνώρισε μεν ότι υπάρχουν αποκλίσεις μεταξύ Κομισιόν και ΔΝΤ ως προς την οικονομική βιωσιμότητα του ελληνικού προγράμματος, αλλά ταυτοχρόνως κατέστησε σαφές ότι οι αποκλίσεις αυτές θα αρθούν «μόλις δημοσιοποιηθούν τα στατιστικά στοιχεία για την Ελλάδα». Όπερ σημαίνει μεθερμηνευόμενο ότι οι θεσμοί βρίσκονται εν αναμονή της δημοσιοποίησης από την ΕΛΣΤΑΤ και τη EUROSTAT των τελικών στοιχείων για το 2015,από τα οποία και θα προκύψει εάν ισχύουν οι εκτιμήσεις της Αθήνας για μικρό πλεόνασμα (0,25%) ή του ΔΝΤ για έλλειμμα(-0,6%). Το πιθανότερο είναι τα στοιχεία να είναι κάπου στη μέση, που σημαίνει ότι θα χρειαστούν επιπρόσθετα μέτρα δημοσιονομικά.

Σε ό,τι αφορά δε το θέμα της βιωσιμότητας  του χρέους-υπό το φως και της δημοσιοποίησης της Έκθεσης του ΔΝΤ-από τις δηλώσεις Μοσκοβισί αλλά και από δηλώσεις αξιωματούχων του Ταμείου στην εφημερίδα “Guardian” φαίνεται να διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις σύγκλισης ΔΝΤ-Ευρωπαίων, στη βάση της αναβίωσης μιας παλιάς, ξεχασμένης μέχρι πρότινος, πρότασης: της σύνδεσης της πορείας ελάφρυνσης του χρέους με την πορεία εφαρμογής συγκεκριμένων μεταρρυθμίσεων. Όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι δεν πρόκειται να συμφωνηθεί και να ανακοινωθεί κάτι συγκεκριμένο, είτε για το χρόνο ωρίμανσης είτε για τα επιτόκια, αλλά ένας «Οδικός Χάρτης» που θα περιλαμβάνει δεσμεύσεις με χρονοδιαγράμματα για συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που όταν υλοποιούνται θα ακολουθεί, αντί της εκταμίευσης της δόσης -όπως συμβαίνει τώρα- μια κίνηση ελάφρυνσης του χρέους μας. 

«Συμφωνούμε (με το ΔΝΤ) στο στόχο ελάφρυνσης του χρέους, στο βαθμό που υλοποιούνται μεταρρυθμίσεις» ήταν η φράση-κλειδί του Πιέρ Μοσκοβισί στη Monde ενώ αργότερα αξιωματούχος του Ταμείου δήλωνε στη Guardian ότι «δεν θα ήταν διατεθειμένοι να υποβάλλουν πρόταση (στο εκτελεστικό συμβούλιο) για 3ο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας, εκτός αν περιλαμβάνει δέσμευση για μεταρρυθμίσεις και ελάφρυνση χρέους».

Σ αυτά τα ζητήματα, που θα καθορίσουν το μέλλον του τόπου για πολλές γενιές, η κυβέρνηση οφείλει επιτέλους να τοποθετηθεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, εγκαταλείποντας τους θεατρινισμούς. Το αίτημα για σοβαρότητα και υπευθυνότητα αφορά βεβαίως και στην αντιπολίτευση, αξιωματική κι ελάσσων. Εδώ που έχουμε φτάσει, δεν αρκεί να καταγγέλλεται η κυβέρνηση ότι «τα κάνει όλα λάθος». Χρειάζεται να διατυπωθούν προς τους πολίτες εναλλακτικές θέσεις και προτάσεις , εφόσον υπάρχουν. Και πάντως την απάντηση δεν την δίνουν ούτε η μονότονη επανάληψη του αιτήματος για εκλογές, ούτε οι προτάσεις για άλλη (;) κυβέρνηση, Οικουμενική ή μη, από την παρούσα Βουλή. Όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, οφείλουν στον ελληνικό λαό μια καθαρή και σοβαρή θέση γύρω από την αξιολόγηση και το πρόγραμμα. Υπεκφυγές τέλος, που θα έλεγε και ο Γιουνκέρ…

 *H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα