Υποκρισία…

Παρακολουθώντας τη χθεσινή επικαιρότητα, κάποιος ανυποψίαστος επισκέπτης της χώρας μας θα μπορούσε να υποθέσει ότι δεν βρίσκεται στην Ελλάδα αλλά στη Σουηδία ή σε κάποια άλλη χώρα της σκανδιναβικής χερσονήσου.

Κάπου όπου η ισότητα των φύλων, η προστασία της γενετήσιας αξιοπρέπειας, τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα δικαιώματα των κάθε είδους μειονοτήτων γίνονται με ευλαβική προσήλωση σεβαστά. Κάπου όπου η σεξουαλική παρενόχληση και  η κάθε είδους βία κατά των γυναικών είναι σπάνια φαινόμενα που προκαλούν γενικευμένη κατακραυγή και ακαριαία αντίδραση της δικαιοσύνης και του πολιτικού κόσμου οποτεδήποτε συντελούνται. Θα σκεφτόταν ότι βρίσκεται σε μια χώρα που τηρεί κατά γράμμα την ευρωπαϊκή νομοθεσία στα θέματα των δικαιωμάτων των γυναικών, που εφαρμόζει τον κανόνα ένας προς μια σε ό,τι αφορά στη σύνθεση του κοινοβουλίου, που μάχεται για την ένταξη και την επανένταξη των γυναικών στην αγορά εργασίας, για την προστασία της μητρότητας αλλά και της πατρότητας, για την καταπολέμηση των διακρίσεων και του ρατσισμού σε βάρος των γυναικών στα ΜΜΕ, στη διαφήμιση, στη γλώσσα, γενικότερα στη δημόσια σφαίρα.

Σε μια τέτοια χώρα, θα σκεφτόταν ίσως αυτός ο «τρίτος», τι  πιο φυσιολογικό αλλά και αξιέπαινο από τη γενικευμένη αντίδραση της αντιπολίτευσης στην αποκάλυψη της απόπειρας αν όχι συγκάλυψης πάντως «διακριτικής μεταχείρισης» εκ μέρους του σημερινού Πρωθυπουργού έναντι ενός ερωτύλου Βενεζουάλου πρέσβεος που συμπεριφερόταν ως άλλος Ντομινίκ Στρος Καν, παρενοχλώντας γυναίκες υπαλλήλους στην πρεσβεία της Αθήνας όπου υπηρετούσε.

Βέβαια, εάν τύχαινε να διανυκτερεύσει στη χώρα και άνοιγε για να χαζέψει την τηλεόρασή του ίσως και να ξαφνιαζόταν από τον αριθμό των διαφημίσεων που αναπαράγουν στερεότυπα και ρόλους παρωχημένους, χωρίς κανένας να διαμαρτύρεται, πολύ περισσότερο να αντιδρά (βλ. ΕΣΡ).  Θα μάθαινε, ίσως, και γι αυτήν την περίφημη αποσυρθείσα διαφήμιση του Jumbo, με την Άντζελα να παροτρύνει έναν νεαρό να χτυπήσει το…αυγό της «σαν άνδρας» κι ίσως και κάποιος να του έλεγε ότι όταν η ΓΓ Ισότητας ζήτησε την απόσυρση της διαφήμισης, οι σημερινοί καταγγέλλοντες έκαναν λόγο για υπερβολές και ιδεοληψίες.

Εάν έκανε τον κόπο να ζητήσει περισσότερες λεπτομέρειες για τα τεκταινόμενα εδώ, θα μάθαινε ότι η μισή αντιπολίτευση καταψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης, ότι ορισμένοι παπάδες απείλησαν με αφορισμούς όσους το ψήφισαν κι ότι κάποιοι κρύφτηκαν και άλλοι ζήτησαν ταπεινά άφεση αμαρτιών και συγνώμη. Θα μάθαινε ακόμη ότι στη χώρα αυτή, που πάνω στις εξάρσεις της προσποιείται τη Δανία του Νότου χωρίς να είναι, η ενδο-οικογενειακή βία κατά παιδιών αλλά κυρίως γυναικών καλά κρατεί, όπως και τα εγκλήματα «πάθους». Χωρίς η Πολιτεία να δείχνει αντίστοιχα δείγματα ευαισθητοποίησης και χωρίς καθόλου να εξαντλεί την αυστηρότητά της η Δικαιοσύνη. Θα μπερδευόταν μάλιστα  τελείως ο «επισκέπτης» μας, εάν κάποιος αποφάσιζε να του περιγράψει τα σεξιστικά σχόλια που ακούγονται συχνά, ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο σε βάρος γυναικών/βουλευτών, που ενίοτε χαρακτηρίζονται αναλόγως και της εμφάνισης είτε ως «καλτσοδέτες» είτε ως «θείτσες».

Ευτυχώς για αυτόν, δυστυχώς για μας, το «μπέρδεμά του» δεν θα διαρκούσε πολύ.

Είναι βέβαιο ότι η σκόνη που σηκώθηκε για τον ερωτύλο πρεσβευτή σήμερα-αύριο θα καταλαγιάσει. Ότι ζημιά ήταν να γίνει στον Τσίπρα έγινε.

Ποιος ενδιαφέρεται για τις υπαλλήλους που παρενοχλήθηκαν και κυρίως ποιός θα ασχοληθεί με τις χιλιάδες «άγνωστες» ομοιοπαθείς τους; Η αντίδραση στη σεξουαλική παρενόχληση ήταν μια αντίδραση της στιγμής υπαγορευμένη και ενταγμένη στη λογική της κομματικής εκμετάλλευσης, αδιαφορώντας πλήρως για την ουσία.

*H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.