20 Ιουλίου 1974 – 2017: Η ντροπή της προδοσίας, η ελπίδα της Ανάστασης

«Αν αυτοί οι άνθρωποι παραμείνουν ατιμώρητοι, τότε η έννοια του νόμου θα έχει χάσει το νόημά της και η υπόλοιπη ανθρωπότητα θα πρέπει να ζήσει στον φόβο»

Αυτά ήταν τα λόγια του Μπένζαμιν Φεράντζ, ενός από τους κατηγόρους στη δίκη της Νυρεμβέργης.

Μετράμε με πόνο την ανεπούλωτη πληγή, την απογοήτευση και  τα χρόνια της συμφοράς, από στην εφιαλτική ημέρα  της εισβολής τότε που με τις αφροσύνες και τις προδοσίες, ο «Αττίλας» πάτησε και αιματοκύλησε το νησί της ΑΦΡΟΔΊΤΗΣ. Ημέρα φοβερή και επαίσχυντη. Ημέρα που μας σημάδεψε για πάντα, όπως η Καταστροφή του 1922 και η 29η Μαΐου 1453. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της προδοσίας έμειναν δυστυχώς ατιμώρητοι και η «ύβρις» της μη Νέμεσης θα κατατρέχει  για πάντα το εθνικό μας υποσυνείδητο. Ελπίζω και εύχομαι να μάθουμε τελικά(;) τι περιέχει αυτός ο «φάκελος της Κύπρου» που τώρα ευτυχώς ξανάρχισε να κινείται. Ποτέ όμως δεν είναι αργά για την Ιστορία, είναι όμως πάρα πολύ αργά για την Δικαιοσύνη. Κάτι παιδόπουλα της ΕΛΔΥΚ και καταδρομείς μαζί με  τους Κύπριους αγωνιστές, τόλμησαν να σταθούν απέναντι στα Τούρκικα άρματα και υπερασπισθούν την σημαία  και έπεσαν  «…τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι». («Ω ξειν’, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» Επίγραμμα πάνω στον τάφο των Τριακοσίων που έπεσαν στις Θερμοπύλες)

Τότε πεθαίνουν οι νεκροί, όταν τους λησμονούνε

(Κωστής Παλαμάς)

Οι ήρωες έμειναν αδικαίωτοι, η πατρίδα θυσιάστηκε και η ντροπή της προδοσίας που έμεινε ατιμώρητη.

Η τραγωδία δεν έχει τέλος και ο «κακός μας γείτονας» δεν σταματά να απειλεί να επιβουλεύεται το Αιγαίο και την ελεύθερη Κύπρο, να ονειρεύεται την νέο Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ το νησί της Αφροδίτης να στενάζει κάτω από την μπότα του Αττίλα. Ο «Δαίμονας του Κακού» στην Ανατολική Μεσόγειο περιφρονεί το διεθνές Δίκαιο ,τους κανόνες και την διεθνή ειρήνη και απειλεί συνεχώς με την χρήση όπλων  και  “ Casus belli” (8/6/1995). Η απαράδεκτη ρητορική της τουρκικής κυβέρνησης κατά της Συνθήκης της Λωζάννης, η επιβουλή στα νησιά του Αιγαίου, οι καθημερινές απειλές δημιουργούν εκρηκτικό κλίμα έντασης. Η συμπεριφορά αυτή της Τουρκίας παραβιάζει κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών περί απαγόρευσης χρήσης ή απειλής χρήσης βίας (άρθρο 2, παρ. 4), περί ειρηνικής επίλυσης (άρθρο 2, παρ. 3) και περί καλής γειτονίας και ειρηνικής συνύπαρξης (Προοίμιο). Όμως ο νέος «διεθνής τρομοκράτης» έχει αποσταθεροποιήσει την ανατολική Μεσόγειο απειλεί και τους μεγάλους και τους ισχυρούς και επιδιώκει τελικά το γνωστό ανατολίτικο παζάρι. Οι Τούρκοι ξέρουν…πιστεύουν απόλυτα ότι θα συνεχίσουν στην ίδια γραμμή και  όπως μέχρι τώρα με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας κρατούν υπόδουλη την μισή Κύπρο ,ζητούν την διαιώνιση και επέκταση  του Αττίλα. Επιδιώκουν ότι θα τα καταφέρουν τελικά και με τους ισχυρούς του Κόσμου ενώ κάθε φορά εναγκαλίζονται αυτόν που τους προσφέρει περισσότερα.  Η Τουρκία με  τους  μεγάλους εξοπλισμούς, τον ισλαμικό προσανατολισμό  και τις πυραυλικές δοκιμές είναι  αναμενόμενο να δημιουργηθούν αντιδράσεις από τους μεγάλους γεωπολιτικούς παίκτες. Η Τουρκία, προχώρησε σε επισημοποίηση του άτυπου «casus belli» εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και των ξένων πετρελαϊκών εταιριών που έχουν αποκτήσει τα δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης του Οικοπέδου 6 της Κυπριακής ΑΟΖ. Η Τουρκία είναι πλέον ένας  παγκόσμιος κίνδυνος ασφαλείας.

Δεν έχω την ικανότητα να προβλέψω το μέλλον αλλά στην διεθνή πολιτική υπάρχουν οι άγραφοι κανόνες  Πάντοτε το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Το μικρό ψάρι φοβάται, τρέμει το μεγάλο. Κάπως έτσι, με αυτό το μόνιμο και αδιαμφισβήτητο σενάριο εξελίσσεται η Ιστορία. Όμως και το σενάριο αυτό ανατρέπεται, όταν ο λαός που δέχεται την επίθεση είναι αποφασισμένος να πει ΟΧΙ.- . Οι ξυπόλητοι το 1940 ανέβηκαν στην Πίνδο και έσπασαν τα μούτρα στο φασισμό του Μουσολίνι, ανέβηκαν στα κακοτράχαλα βουνά  για κτυπήσουν τον ναζισμό  και με το αγώνα τους έχυσαν πολύ αίμα και έδωσαν ένα ακόμα μήνυμα ,ένα ακόμα τραγούδι στην ελευθερία.

 Υγ .«Να πεθάνω χωρίς να γονατίσω» του Β. Λυσσαρίδη.

«Όχι! Δεν δέχομαι να γονατίσω.

Όχι! Με καρτερούν οι σύντροφοι στο συρματόπλεγμα

κι οι νεκροί στον Πενταδάκτυλο. Όχι!

Να πεθάνω ναι! Να γονατίσω όχι!»

*Ο Αντώνης Αργυρός είναι δικηγόρος και νομικός Σύμβουλος του Πανεπιστημίου Αθηνών.