Έρχεται ο γείτονας και η Ευρώπη πρέπει να κάνει το χρέος της

Η Ελλάδα είναι μια πολυβασανισμένη χώρα που κατά την πρόσφατη οικονομική κρίση στη χώρα, έγινε όπως το παραδέχονται όλοι πλέον  το πειραματόζωο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για την εφαρμογή μια πολύ αυστηρής πολιτικής λιτότητας.

Την ιδία ώρα οι απειλές ,οι παραβιάσεις του εθνικού μας χώρου και ο «τσαμπουκάς» του γείτονα εντείνονται .Αύριο μας επισκέπτεται ο Πρόεδρος της Τουρκίας και προσδοκούμε όλα τα τελειώσουν, χωρίς τις συνηθισμένες ανατολίτικες «αβρότητες». Είμαστε η Χώρα του «Ξενιου Διός» και όχι τριτοκοσμική «μπανανία» .

Ένας ολόκληρος λαός περιμένει παράλληλα   καιρό τώρα, το τέλος του «μνημονιακού» δράματος και αντί γι αυτό ακόμα βλέπει την συνέχιση του Σταυρικού του μαρτυρίου…της σταγόνας αντί της λυτρωτικής ανάτασης που ελπίζουμε να έλθει το 2018. Είναι πολύ κακό και μπορεί κατά τις περιστάσεις ν’ αποβεί ολέθριο να μην λέγεται  από όλους σ’ έναν ταλαιπωρημένο λαό η πλήρης αλήθεια και για το μέλλον του και για τους γείτονες. Ολόκληρη η αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Έτσι θα μπορέσει ο Λαός να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα και να κινητοποιήσει όλα τα αποθέματα των ψυχικών δυνάμεων του που θα του επιτρέψουν την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της ζοφερής κατάστασης  Ο Τόπος βρίσκεται  από καιρό σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. .Οι σύγχρονοι καιροί όμως δεν συγχωρούν την διαιώνιση τέτοιων “παρανοϊκών” καταστάσεων. Αν  πάλι «αγνούν» κάποιοι ότι η μοναδική νησίδα ειρήνης, σταθερότητας και ηρεμίας  στην αιμάσουσα ευρύτερη περιοχή, είναι η Ελλάδα τότε χρειάζεται η αμεση ενημέρωση τους, για να έχουμε  μια ευρύτερη συμπαράσταση  και να βγούμε  άμεσα από τα αδιεξοδα μας . Ευτυχώς που η διεθνής εικόνα της Χώρας είναι πολύ καλή. Η Ελλάδα είναι το τελευταίο ευρωπαϊκό  φυλάκιο  ,απέναντι στη βία που βρίσκεται σ’ εξέλιξη σ’ ολόκληρη τη Μεσόγειο. . Οι «άνθρωποι της  Αγκύρας»  δεν έρχονται    για να  μας δώοουν κάτι  ,αλλά για επιδιώξουν  τους σκοπούς τους. Στην πραγματικότητα η συγκυρία θα οδηγήσει τον κ Ερτογάν  να φύγει με άδεια χέρια ή μήπως αραγε θα θελήσει να δώσει άλλη διέξοδο στα αδιέξοδα του ;.πράγμα που απεύχομαι .

Είναι ιστορικό γεγονός ότι στην διεθνή σκηνή  η  Τουρκία δεν κέρδισε τίποτε απολύτως από το 1922 μέχρι σήμερα, εκτός  από τον απολεσθέντα ήδη ρόλο του διεθνούς χωροφύλακα της περιοχής, ενω η αιματοβαμμένη Κύπρος υπήρξε «Πυρεία νίκη», λόγω της εισόδου της στην  Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι υποχρεωμένη η Τουρκία  για «κρατήσει» την κατάκτηση της να το πληρώνει πολύ  ακριβά σε χρήμα και σε κύρος .Πάντως αισθανομένη την  διεθνή συγκυρία, δεν θέλει τώρα λύση του Κυπριακού, ίσως  η λύση αυτή  θα ήταν το  «εναρκτήριο λάκτισμα» του Κουρδικού. Αλλιώς θα εισέλθει πλήρως, «στην θύρα του τρελλοκομείου….»

Φοβούμαι ότι η  παρούσα απειλή κατά  της Ελλάδος από του γείτονες , δεν είναι η  απλή περίπτωση του ληστού που επιδιώκει την αναζήτηση λαφύρων ή λύτρων και  όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, πλέον πρόκειται περί εθνικής απειλής για την οποία υπάρχει προφανής μεθόδευση, απαράδεκτοί χειρισμοί, επιλογή χρόνου και σκοπού. Αυτά συμβαίνουν την ώρα τούτη  εστω κι αν δεν είναι προφανώς φανερά.  λόγω  της  διεθνούς συγκυρίας. αλλά και των συμφερόντων της στιγμής της Τουρκίας.. Η Τουρκία είναι «γίγαντας με πήλινα πόδια»  που λόγω της καταστάσεως της είναι εξαιρετικά  επικίνδυνη για πειρατικές απόπειρες. Όμως εδώ χρειάζεται η διεθνής παρουσία  στην περιοχή των Μεγάλων του Κόσμου και δραστική παρέμβαση τους με έργα , να δοθεί  οριστικό τέλος στο δημοσιονομικό  δράμα που ζει η Χώρα και να εδραιωθεί η διεθνής ασφάλεια .Είναι αντιληπτή η μέσω της Τουρκίας προσπάθεια διάσπασης των συμμαχικών συμφερόντων και δεσμών, μέσω της προωθήσεως συμμαχιών

Ας παραμείνουμε σταθεροί κι’ άγρυπνοι.

Ή Ελλάς πάντοτε μεγάλωσε όπως κι’ όλοι οι λαοί πού δεν έσβησαν με το πέρασμα των αιώνων μέσα στον πόνο και την αιώνια πάλη με μύριους εχθρούς κι αντίξοες δυνάμεις και συμφέροντα. Πρέπει. ν’ ανατρέψουμε ακόμη μια φορά τούς ανίερους σκοπούς ασπόνδων φίλων και ύπουλων εχθρών και μόνον αποφασισμένοι και  ενωμένοι μπορούμε. Η Ελλάδα στην αδυσώπητη δίνη του χρόνου, δεν φοβήθηκε ποτέ ν’ ανταποκριθεί στο κάθε φορά αινιγματικό χαμόγελο της Ιστορίας.

Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό ,ας μην επιδοθούμε αυτή την στιγμή σε υστερικές  πολεμικές κραυγές και κορώνες, πράγμα ανοήτως που συνηθίζουμε. Η υπόθεση απαιτεί νηφαλιότητα ,σύνεση ,αλήθεια και σοβαρότητα, αλλιώς χάνουμε ταυτόχρονα και την εσωτερική ενότητα και την κάθε επιδίωξη επιτυχίας

Τώρα όμως ήλθε η ώρα όλοι ν’ αποδείξουν τα λόγια τους και οι εταίροι και οι φίλοι και σύμμαχοι και να πάρουν την ιστορική τους ευθύνη: «Είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί κανείς να ξεζουμίζει έναν λαό. Οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, αλλά για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνουν με μέτρο και να μην προκαλούν εθνική ασφυξία. Η Ελλάδα, που πρέπει οπωσδήποτε να μείνει στην Ευρωζώνη, χρειάζεται αναπτυξιακή προοπτική και όχι εκβιασμούς». Τάδε έφη ο Πρόεδρος της Αμερικής Ομπάμα την 01/02/2015.

ΥΓ«ΤΙ ΕΙΧΕΣ / ΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ, ΤΙ ΕΙΧΑ / ΧΑ ΠΑΝΤΑ»

Το 1893 ο Χαρίλαος Τρικούπης κατά την τελευταία πρωθυπουργία του κήρυξε πτώχευση. Για να επιτευχθεί η εξυπηρέτηση του χρέους ο ΔΟΕ απέκτησε τακτικές πηγές εσόδων και αξιολογούσε τις κρατικές υπηρεσίες για την αποδοτικότητα και την φοροεισπρακτική τους ικανότητα. Έτσι στο ΔΟΕ αποδίδονταν τα έσοδα των μονοπωλίων αλατιού, πετρελαίου, σπίρτων, τραπουλόχαρτων, τσιγαροχάρτων και σμυρίδας Νάξου, ο φόρος καπνού, τα τέλη χαρτοσήμου και οι δασμοί του τελωνείου Πειραιά. Οι Έλληνες έζησαν τις συνέπειες αυτής της πτώχευσης και τη σκληρότητα του χρέους μέχρι το 1978.!ΔΗΛΑΔΗ ΠΛΗΡΩΝΑΝ ΤΟ ΧΡΕΟΣ 85 ΧΡΟΝΙΑ (1893-1978)

*Ο Αντώνης Αργυρός είναι δικηγόρος και νομικός Σύμβουλος του Πανεπιστημίου Αθηνών.