Η ντροπή ντροπή δεν έχει και χαράς τον που την έχει

Η Ελλάδα μας βιώνει για μια ακόμη φορά στην ιστορία της ,την τραγικότητα μιας Εθνικής καταστροφής. Είναι γνωστό ότι  ενώ  η Χώρα  βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, κάποιοι «προνομιούχοι» Έλληνες επιτυγχάνουν «νόμιμα»  να μην ελέγχονται από τη  Δικαιοσύνη για τις παράνομες πράξεις τους. Κάποιοι ατυχείς οδηγούνται στην φυλακή για οφειλές φόρων μερικών εκατοντάδων Ευρώ  και κάποιοι «χρυσοκάνθαροι» επιτυγχάνουν την  ψήφιση  νόμων «ακαταδιώκτου» για τους προστατευόμενους τους .

Ο Δικηγόρος Σύλλογος Αθηνών (Δ.Σ.Α) εξέφρασε πρόσφατα την κατηγορηματική αντίθεσή του σε επιχειρούμενη μεθόδευση,  με «αντισυνταγματική» ρύθμιση, για τη νομοθετική κατοχύρωση του ακαταδίωκτου των μελών του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ) σχετικά με τις γνώμες που διατυπώνουν και τις πάσης φύσεως πράξεις που διενεργούν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.!!! Οι «νομομαθείς» που συνέταξαν την διάταξη δεν μπορεί να  αγνοούν  σύμφωνα  με το Σύνταγμα, στη Χώρα  μας «δεν διώκεται  η γνώμη» και μάλιστα η επιστημονική άποψη.

Άλλου φαίνεται όμως, ότι  είναι το πρόβλημα και  δεν πρόκειται για ρύθμιση  για την προστασία  της  νόμιμης  έκφρασης επιστημονικής άποψης, πρόκειται προφανώς για άλλους σκοπούς που αφορούν  προφανώς έκνομες πράξεις. Η ελευθερία της έκφρασης και διάδοσης των στοχασμών αποτελεί συστατικό στοιχείο της προσωπικότητας που κατοχυρώνεται στο άρθρο 14 παρ. 1 του Σ και στο άρθρο 10 παρ. 1 ΕΣΔΑ. Το 14 Σ μολονότι αναφέρεται στην γραπτή και δια του τύπου έκφραση κατοχυρώνει οπωσδήποτε και την έκφραση γνώμης μέσω του διαδικτύου. Στην έκφραση περιλαμβάνονται ιδέες, γεγονότα, μηνύματα ειδήσεις και γενικότερα κάθε άποψη με την οποία το πρόσωπο εκφράζει τα συναισθήματα και τις ιδέες του. Ο Ταϋλεράνδος είχε πει «είναι χειρότερο από έγκλημα, είναι λάθος». Εδώ η Πολιτεία έκανε λάθος και πρέπει να διορθώσει άμεσα.

Σε όλους τους τόνους όλοι οι σκεπτόμενοι Έλληνες υποστηρίζουν και όχι άδικα,  ότι για το» κακό  μας το χάλι» φταίει και το γεγονός ότι στην Ελληνική πραγματικότητα   υπάρχουν κατηγορίες κάποιων προνομιούχων Ελλήνων , που ότι όποιο «έγκλημα»  και αν διαπράξουν  έχουν το πλήρες  «ακαταδίωκτο». Αυτού του τύπου οι  προστατευτικές  ρυθμίσεις ,παρουσιάζονται συχνά  τελευταία στην Ελληνική έννομη τάξη τελευταία ,όπως με τον  ν. 4046/2012   με αφορμή το  PSI  και τώρα  για το προσωπικό του ΝΣΚ  και άλλες πολλές και αποτελούν για πάρα πολύ καιρό μία από τις

κύριες αιτίες που οδήγησαν το κοινοβουλευτικό σύστημα στη σημερινή κατάσταση σχεδόν απόλυτης αυτοαπαξίωσης.

Το πλέον προκλητικό είναι ότι ακόμη τα αδικήματα των υπουργών παραγράφονται με διαδικασίες εξπρές (άρθρο 86 Συντάγματος,  νόμος 3126/2003)  και οι βουλευτές (άρθρο 62 Συντάγματος.) παραμένουν σχεδόν πάντοτε  ατιμώρητοι για όλα τα αδικήματα που διαπράττουν, επικαλούμενοι την ασυλία τους, ακόμα και για στέρηση επικοινωνίας ανηλίκου τέκνου!!! 

Ο περιορισμός της βουλευτικής ασυλίας, έμεινε στα χαρτιά  αφού τελικά και πάλι «ερευνάται» αν το αδίκημα για το οποίο κατηγορείται ο βουλευτής συνδέεται με την πολιτική του δραστηριότητα, όπως δηλαδή υποτίθεται ότι γινόταν μέχρι σήμερα, ενώ έτσι παραβιάζεται βάναυσα  το άρθρο  6 της ΕΣΔΑ και η   πραγματική βούληση του Έλληνα συντακτικού νομοθέτη, ο οποίος, θεσπίζοντας το θεσμό της βουλευτικής ασυλίας, απέβλεπε στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας του βουλευτή, στην ακώλυτη άσκηση των καθηκόντων του.

Η θέσπιση πάσης φύσεως ειδικών  ρυθμίσεων για «ακαταδιώκτο» μάλλον κακό παρά καλό προσέφερε στον Τόπο.

Συγκεκριμένα οι περισσότεροι επαναπατρισμοί κεφαλαίων ελλήνων από τράπεζες του Εξωτερικού έγιναν με τον περίφημο νόμο που εξασφάλιζε το ακαταδίωκτο και συγκεκριμένη φορολόγηση για όσους φέρουν πίσω και «δηλώσουν» τα χρήματά τους, απόηχοι του φαινομένου είδαμε στην περίφημη λίστα « ΛΑΓΚΑΡΝΤ» Η υποψία που πλανάται, γιατί μόνο περί υποψίας πρόκειται, είναι μήπως οι  συνεχείς παρατάσεις της παραπάνω ρύθμισης  ήταν «φωτογραφικές» για όσους αναφέρονταν στη λίστα Λαγκάρντ και τα ονόματά τους θα έβγαιναν κάποια στιγμή στη δημοσιότητα.

Την υποψία ενισχύει το γεγονός ότι η λίστα έμεινε ανενεργή για μεγάλο χρονικό διάστημα (χωρίς έρευνα δηλαδή) και διατυπώθηκε μάλιστα πρόσφατα στη Βουλή από πολλές πλευρές του κοινοβουλίου.

Στην τραγική εποχή που περνάμε ,εμείς ζούμε το πλήρες ναυάγιο της Πολιτείας ,που αντί να γκρεμίζει  δημιουργεί νέα  «ΑΚΑΤΑΔΙΏΚΤΑ»,  και έτσι δημιουργεί  την ψεύτικη εντύπωση ότι στην πραγματικότητα.  έχουμε χάσει την συνείδηση μας. ότι χάσαμε κάθε μέτρο, ότι συντηρούμε την επονείδιστη «κλεπτοκρατία» . Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει επιτυχώς  μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμοθετηθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.

 Ο Ελλάς μπορεί και πρέπει να ζήσει και θα ζήσει, πρέπει όμως πριν και πέραν από το ξεπέρασμα την οικονομικής κρίσης που την μαστίζει, επιβάλλεται  να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα κατάματα ,να προχωρήσει επειγόντως σε μια «ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ» μέσα στα πλαίσια του Δημοκρατικού Κοινοβουλευτικού Πολιτεύματος και με άμεση Αναθεώρηση του Συντάγματος..

Είναι βαρειά πολύ βαρειά μια πνευματική κληρονομιά τριών χιλιάδων χρόνων.

Αλλά  όταν μια μακρά ιστορία είναι θλιβερή, καλύτερα ο λόγος γι’ αυτήν να είναι βραχύς.

ΣΩΠΑΣΕΣ  ΚΥΡΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ*;

*Δημοτικό Τραγούδι-για την πτώση της Κωνσταντινούπολης: “Η Δέσποινα εταράχτηκε και δάκρυσαν οι εικόνες. Σώπασε Κυρά Δέσποινα και μην πολυδακρύζεις, πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι δικά μας θα’ ναι”.

Ο Αντώνης Π. Αργυρός είναι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.