Απ’ όταν βγήκε η ‘πολιτική ευθύνη’ χάθηκε το φιλότιμο

Απ’ όταν βγήκε η ‘πολιτική ευθύνη’ χάθηκε το φιλότιμο

Κάποτε οι πολιτικοί τραβούσαν μια... αυτοκριτική και συνέχιζαν να κάνουν τα ίδια λάθη. Τώρα κι αυτό τους φαίνεται βαρύ. Αναλαμβάνουν λοιπόν την “πολιτική” ευθύνη και αποφεύγουν την πραγματική λογοδοσία, χωρίς να πουν ούτε ένα συγνώμη

Το να καμώνεσαι ότι ακούς τους (όποιους) άλλους κριτικάρουν τις απόψεις και τις ενέργειές σου αλλά στην πραγματικότητα να κωφεύεις στις διαμαρτυρίες θεωρώντας ότι όλα τα ‘χεις καλά καμωμένα και δεν σε αγγίζουν οι κριτικές και οι παρατηρήσεις, δεν είναι καινούργιο φρούτο, ειδικά στην πολιτική.

Παλιά το κόλπο ήταν να κάνεις την… αυτοκριτική σου. Πλασάριζες τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έπαιρνες αποφάσεις που πλήρωνε ακριβά το πόπολο, επικροτούσες αυτά που χτες ακόμα καταδίκαζες και μετά, αντιστρόφως, καταδίκαζες αυτά που επικροτούσες και όταν ερχόταν η ώρα να δώσεις εσύ -το στέλεχος- λογαριασμό τραβούσες μια “αυτοκριτική” και καθάριζες. Παρέμενες ακλόνητος στην καρέκλα σου και μπορούσες -πάλλευκος πλέον (!)- να επαναλάβεις τα ίδια λάθη.

Εδώ και μερικά χρόνια αυτό το κόλπο θεωρήθηκε ξεπερασμένο.Οι ελίτ αποφάσισαν ότι είναι υπερβολικό ακόμη και αυτό το προσχηματικό αυτομαστίγωμα για τα μάτια του κόσμου, αφού στην εποχή των “νέων αφηγήσεων” υπάρχουν πιο εύκολοι τρόποι για να βγεις λάδι.

Έτσι ανακαλύφτηκε η “πολιτική ευθύνη”. Ό,τι απαράδεκτο και να συμβεί, αντιδημοκρατικές ενέργειες, οικονομικά σκάνδαλα, διακρίσεις, ο εγκαλούμενος δηλώνει απλά “αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη” και (νομίζει ότι) καθάρισε. Άλλωστε το… παράδειγμα το έχουν δώσει εδώ και πολλά χρόνια οι ηγεσίες των κυβερνητικών κομμάτων που όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι δηλώνουν πως “ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη” και σχεδόν απαιτούν να σταματήσει κάθε σχετική συζήτηση.

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη λοιπόν “αναλαμβάνοντας” την “πολιτική ευθύνη” επιχείρησε να κλείσει πριν καν αρχίσει τη συζήτηση για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι όποιοι διαμαρτυρόμενοι πολίτες. χωρίς να αναλάβει όμως οποιαδήποτε πραγματική ευθύνη και χωρίς να ζητήσει ούτε μία συγνώμη, κάτι που θα έκανε ένας πολίτης -και όχι επαγγελματίας πολιτικός- που θα βρισκόταν στη θέση του.

Η “επαγγελματική” δήλωση του κ. Τόσκα προδιαγράφει και τα επόμενα βήματα, παρά την “δυσαρέσκεια” ή και την “οργή” του πρωθυπουργού: Θα βρεθούν ένα δυο μεσαία ή κατώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ στα οποία θα χρεωθούν όλες οι ευθύνες για την επίθεση στους συνταξιούχους, πραγματικές και πολιτικές, και θα μείνουν αλώβητοι οι μηχανισμοί που θα… άλλαζαν!

Το γεγονός ότι ο υπουργός έχει γράψει (πολιτικά!) …κάσα και το όνομά του μπήκε πάνω πάνω στη λίστα αυτών που το Μαξίμου πακετάρει ενόψει ανασχηματισμού δεν τροποποιεί την αρνητική για την κυβέρνηση εικόνα.

Ειδικά όταν ο Σύριζα, καταγγέλλοντας (και αυτός) την επίθεση, διαπιστώνει ότι “οι συνεχείς περικοπές  στις συντάξεις την τελευταία πενταετία έχουν δημιουργήσει  απόγνωση και δικαιολογημένη οργή σε χιλιάδες συνταξιούχους”, αποδομώντας στα μουλωχτά την κυβερνητική ρητορική και τον Κατρούγκαλο, που ισχυρίστηκε σε όλους τους τόνους και όλα τα… μικρόφωνα ότι δεν θα υπάρξει καμιά μείωση συντάξεων.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα