Δημοψήφισμα: Η μέρα που θα σκοτώναμε τη χώρα

Εκείνο το πρωί ο Αλέξης Τσίπρας πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο, αλλά ζήτησε οι κάμερες να παραμείνουν εντός της αίθουσας, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών. Και έκανε την εισήγηση του σε ζωντανή μετάδοση και παγκόσμια κάλυψη.

Είπε ότι θα σεβαστεί την απόφαση του ελληνικού λαού και αν αυτό συνεπάγεται ρήξη με τους Ευρωπαίους εταίρους, η Ελλάδα είναι έτοιμη να δώσει τη μάχη της αξιοπρέπειας, ανοίγοντας, με τα χέρια της, τον δικό της δρόμο. Grexit. Το ευρώ μόνο πόνο έφερε στη χώρα, την κατέστησε έρμαιο στη βούληση των ισχυρών της Ευρώπης και ειδικά εκείνων που, ως εισβολείς, την κατέστρεψαν χωρίς ποτέ να ξεπληρώσουν το χρέος τους. Από δίπλα ο Πάνος Καμμένος θα επαναλάμβανε ότι ο στρατός εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια της χώρας.

Την ώρα που στο Σύνταγμα έστηναν την εγκατάσταση της μεγάλης συναυλίας, για να γιορτάσουμε τη νέα Απελευθέρωση, όπως το 1944, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκλεινε οριστικά τη στρόφιγγα, αποκλείοντας την Τράπεζα της Ελλάδας από την πρόσβαση στο ευρώ. Ταυτόχρονα, στις Βρυξέλλες, ένας ανώτατος υπάλληλος έβγαζε από το χρηματοκιβώτιο, ένα μπλε φάκελο με το σχέδιο άμεσης αντίδρασης στο Grexit. Το σχέδιο δεν περιείχε μόνο τα γνωστά περί ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ελλάδα, αλλά και ένα νομικό μπούσουλα για την αποπομπή της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Η Ελλάδα χωρίς ευρώ. Και μέχρι να τυπώσει δικό της νόμισμα (στη Ρωσία ή στην Αυστραλία, όπου είχαν γίνει και οι σχετικές ερωτήσεις), θα δούλευε με ψηφιακούς τίτλους, εμπνεύσεως Βαρουφάκη. Ομως ήδη είχαν ξεκινήσει οι φασαρίες έξω από τις τράπεζες. Το πλιάτσικο σε σούπερ μάρκετ και οι συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες πολιτών. Ο στρατός θα έβγαινε στον δρόμο και θα αναλάμβανε βασικά κομμάτια της παραγωγικής δραστηριότητας, όπως η διακίνηση καυσίμων -εννοείται ότι ήταν αναπόφευκτη η επιβολή δελτίου.

Πιθανότατα η εσωτερική ένταση να οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές, στέλνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ στο καλάθι των αχρήστων. Μία νέα κυβέρνηση θα επιχειρούσε να επαναφέρει τη χώρα στο ευρώ, πλην όμως θα έβρισκε κλειστές πόρτες στην Ευρώπη. Με δραχμή σε διαρκή κατρακύλα, πληθωρισμό σε δυσθεώρητα ύψη και δικαστικές διεκδικήσεις από ξένες κυβερνήσεις, η Ελλάδα θα έφτανε στις παρυφές του τρίτου κόσμου. Μία χώρα που θα περνούσε μέσα σε λίγες νύχτες στα χέρια των ξένων, ενώ θα τη διαφέντευε η τάξη εκείνων που κρατούσαν ευρώ στην άκρη και έστηναν δίκτυα μαύρης αγοράς συναλλάγματος.

Μέρα που είναι, απορώ γιατί ανατρέχουμε στο δημοψήφισμα, δηλαδή στις μέρες που θα σκοτώναμε τη χώρα όλοι μαζί ή, έστω, πλειοψηφικά. Δεν υπάρχει τίποτα γενναίο, ούτε αξιοπρεπές στο δημοψήφισμα. Μόνο ανοησία, κοινή βλακεία και εξαπάτηση ενός λαού που χρειάστηκε σκληρά σοκ για να ενηλικιωθεί.