Ένα μέντιουμ στη Βουλή

Στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής θα καλέσουν και ένα μέντιουμ το οποίο, σε σύνδεση με το υπερπέραν, θα φέρει στην αίθουσα τα πνεύματα του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και έτσι θα παρακολουθήσουμε το σίκουελ της πολύ ωραίας συζήτησης που διεξήχθη στην Ολομέλεια. Γιατί να μη μιλήσουν και οι πεθαμένοι; Άλλωστε χθες μάθαμε ότι είναι παρόντες. Ας τους ακούσουμε κιόλας.

Ας αφήσουμε στην άκρη όσα ακούστηκαν στη Βουλή. Άλλωστε τα ξέραμε ή τα περιμέναμε. Και ας εστιάσουμε στην αφέλεια με την οποία προσεγγίζουμε την κοινοβουλευτική διαδικασία. Συγγνώμη, αλλά περίμενε κανείς ότι η κυβέρνηση θα στείλει σε Προανακριτική τους υπουργούς της; Βγείτε έξω, έχει ζέστη. Δεν είμαστε στη Σκανδιναβία.

Βέβαια το προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα δεν καθιστά τη συζήτηση περιττή καθώς το πολιτικό ακροατήριο έρχεται αντιμέτωπο με τον κυνισμό της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που, απολύτως νομότυπα και τυπικά, μπορεί να στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων δικογραφίες και πορίσματα. Αυτό προβλέπεται και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Κάπως έτσι, η συζήτηση αποκτά προσχηματικό χαρακτήρα. Η κυβέρνηση πετάει τη μπάλα πίσω στο παρελθόν διεκδικώντας μία ισοπαλία δια του συμψηφισμού. Υπάρχει λογική σε αυτό; Όχι. Διότι το θέμα μας δεν είναι τι έκανε το ΠΑΣΟΚ πριν τέσσερις δεκαετίες, αλλά τι έκανε (και τι δεν έκανε) η Νέα Δημοκρατία τα τελευταία έξι χρόνια. Αν ήμασταν στο 2020, οι συμψηφισμοί θα είχαν βάση. Το 2025 προβάλλονται ως απλές και φθηνές δικαιολογίες.

Και εδώ είναι το κρίσιμο σημείο: όταν η εξουσία δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για τα πεπραγμένα της, αλλά ψάχνει άλλοθι σε φαντάσματα, το πολιτικό σύστημα χάνει τη νομιμοποίηση του στα μάτια του πολίτη. Η Εξεταστική δεν θα είναι χώρος αυτοκριτικής -αυτό θα είχε μία κάποια χρησιμότητα. Θα είναι μια παράσταση με προκαθορισμένο τέλος και τρία-τέσσερα διαφορετικά πορίσματα που ελάχιστοι θα διαβάσουν.

Και έτσι, η αίσθηση ατιμωρησίας παγιώνεται. Ο πολίτης ακούει για σκάνδαλα, αλλά δεν βλέπει ποτέ επιπτώσεις. Ξέρει ότι, στο τέλος, θα κλείσει το φως και θα φύγουν όλοι ήσυχοι. Για αυτό και όταν πάει στην κάλπη, δεν θα ψηφίσει πολιτικά, αλλά συναισθηματικά. Αν δεν δηλώσει ότι απέχει αηδιασμένος.