Ένα πικρό οδοιπορικό στη γενέτειρα

Ήξερα ότι ο νομός δοκιμάζεται οικονομικά κυρίως από τότε που σταμάτησε η καλλιέργεια του καπνού, αλλά πίστευα ότι θα συνέλθει λόγω συγκεκριμένων χαρακτηριστικών και δυνατοτήτων (εξετέθησαν εισαγωγικώς).

Δυστυχώς, η κατάσταση εξελίσσεται επί τα χείρω. Η Αιτωλοακαρνανία, ένας από τους μεγαλύτερους νομούς της χώρας, βρίσκεται υπο κατάρρευσιν. Κι όπως μαρτυρούν συγκεκριμένα στοιχεία, περιθώριο ανάκαμψης και ανάτασης δεν φαίνεται να υπάρχει.

Παλιότερα, στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου υπήρχαν αξιόλογες βιομηχανικές μονάδες. Τώρα έχει απομείνει μόνο μία (Knauf), καθώς και ορισμένες παραγωγικές επιχειρήσεις στο Μεσολόγγι, την Αμφιλοχία και αλλού (αλάτι, αυγοτάραχο, γαλακτομικά, ιχθυοκαλλιέργειες).

Παραγωγή γεωργικών προϊόντων υπάρχει, αλλά συρρικνώνεται και δεν θεωρείται άξια λόγου πια. Πέρασαν οι εποχές που ο τόπος παρήγαγε σιτάρι, καλαμπόκι, τριφύλλι, εσπεριδοειδή, φρούτα, λάδι κ.α., διαθέτοντας ταυτόχρονα αξιοσημείωτο ενάλιο πλούτο (χέλια, γάμπαρες του Αμβρακικού κ.α.).

Σήμερα, σχεδόν ολόκληρη η παραγωγική δυναμική του νομού βρίσκεται σε ύφεση. Ακόμη και οι ελιές (εξαιρετικό ελαιόλαδο) αδυνατούν να υποστηρίξουν ένα ικανοποιητικό εισόδημα, καθώς τα εργατικά και γενικά το κόστος παραγωγής δεν αφήνει πια περιθώριο κέρδους.

Κάποιες πρωτοβουλίες ιδιωτών υπό συνεταιριστικό μανδύα αποδίδουν λόγω ευελιξίας στην επιλογή καλλιεργειών (πότε ακτινίδια, πότε φράουλες κλπ), αλλά συνιστούν εξαίρεση στον κανόνα.

Φυσικά(!), ο νομός έχει γεμίσει φωτοβολταϊκά με τις γνωστές επιπτώσεις (απώλειες καλλιεργήσιμων γαιών, και διάψευση προσδοκιών για συνεχές, άκοπο κέρδος). Κάτι κινείται στον τομέα του Τουρισμού και στις αγορές ακινήτων από ξένους, αλλά δεν πρόκειται για τουριστική ανάπτυξη υψηλών απαιτήσεων.

Χάθηκαν πολλές ευκαιρίες στο συγκεκριμένο πεδίο: Αξιοποίηση της λίμνης Τριχωνίδας, πειστική προβολή του συνδυασμού εύκολης πρόσβασης σε θάλασσα και ελατοδάση, καθώς και προβολή ιστορικών μνημείων (Οινιάδες, ναός του Στράτιου Δία στον αρχαιολογικό τόπο της Στράτου, ανασκαφές στο Θέρμο, έδρα της Αιτωλικής Συμπολιτείας κ.α.).

Όμως η μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε -υπονομεύθηκε;- ήταν άλλης τάξεως. Και αφορά το Πλατυγιάλι στην περιοχή του Αστακού. Επρόκειτο για ολοκληρωμένο σχέδιο βιομηχανικής ανάπτυξης με σημείο αναφοράς το λιμάνι και τους οδικούς άξονες προς Λαμία, Καρπενήσι που θα εξυπηρετούσαν την μεταφορά προϊόντων τα οποία θα έφταναν στο Πλατυγιάλι.

Το φιλόδοξο και υλοποιήσιμο σχέδιο που θα έδινε ζωή στον νομό εγκαταλείφθηκε. Και στη θέση του, μετά από χρόνια, εγκρίθηκε πρόσφατα άδεια για μετατροπή του λιμανιού σε τουριστικό λιμένα για Mega Yachts!

Έγκριση μεν, ακαθόριστο το πότε. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι; Ίσως… Πάντως στα χωριά μας λέμε “απ΄το ολότελα, καλή και η Παναγιώταινα”. Κάπως έτσι…

Τέλος, σχετικά με τις υποδομές είναι αδιανόητο τόσα χρόνια να μην υπάρχει αξιοπρεπές οδικό δίκτυο προς Καρπενήσι, αλλά και οδικοί άξονες που να συνδέουν το Αγρίνιο με τις ακτές του Ιονίου.

Αντ΄ αυτού κατασκευάστηκε δρόμος προς άλλη περιοχή, τη Λευκάδα, με χρήματα του ΕΣΠΑ. Αναγκαίο έργο, αλλά ελάχιστα ωφέλιμο για το μεγαλύτερο μέρος του νομού.

Και πως ζει ο κόσμος στην Αιτωλοακαρνανία και ειδικά οι νέοι; Με συντάξεις και επιδόματα, οι περισσότεροι. Ναι…Που κι αυτά έχουν τον περιορισμένης διάρκειας κύκλο τους.

Ωστόσο, όπως μας είπε επιχειρηματίας της περιοχής (απασχολούνται είκοσι άτομα στην επιχείρησή του), “Ψάχνω εργαζόμενους και δεν βρίσκω. Προτιμούν το ρεγάλο από γονείς και παππούδες, καθώς και τα επιδόματα, παρά να ‘ρθουν να εργαστούν με πολύ ικανοποιητικό μισθό”.

Μου μαύρισε την καρδιά η επταήμερη παραμονή μου στη γενέτειρα. Μακάρι να έχω αξιολογήσει λανθασμένα όσα άκουσα, έμαθα και είδα. Κάθε αντίλογος δεκτός…

ΥΓ: Όσους ρώτησα για τα πολιτικά, σχεδόν όλοι ήσαν δυσαρεστημένοι από την κυβέρνηση, ακόμη και Νεοδημοκράτες, απογοητευμένοι από την αντιπολίτευση και αδιάφοροι για τα κόμματα Τσίπρα/Σαμαρά.

Ευχαριστημένοι όλοι ήσαν μονάχα από τον Παναιτωλικό. Κάτι σαν απαντοχή στο γκρίζο που ζουν…