Επιτέλους μια ευφυής κίνηση!

Η μετακόμιση του ΥΠΕΚΑ σε νέο κτήριο, όπου θα στεγαστούν οι περισσότερες υπηρεσίες του, αλλά κυρίως ότι αυτό θα γίνει στο συγκεκριμένο κτήριο του πρώην Μινιόν αποτελεί μια ευφυή κίνηση από αυτές που ο δημόσιος τομέας δε μας έχει συνηθίσει. Κακά τα ψέματα, η ευφυΐα έχει πάρει εδώ και χρόνια τις «αποστάσεις της» από το δημόσιο. Γι’ αυτό φρόντισε κυρίως το δεύτερο. Βέβαια, μια προσπάθεια επανασύνδεσης της ευφυΐας δεν αρκεί για να δρομολογηθεί η οριστική σύνδεση…  Δεν λείπουν ακόμα οι δογματικές εμμονές που δεν πριμοδοτούν τις γρήγορες και οξείες λύσεις, ακόμα και στον ίδιο ακριβώς χώρο που φλέρταρε με την ανώτερη διάνοια. Η επιμονή για παράδειγμα στην ανάπλαση της Πανεπιστημίου, έργο βαρύ, ενεργοβόρο και μακρύ με απροσδιόριστη τελική ωφέλεια για την πόλη, δεν συνάδει με την οξύνοια της μετακόμισης στο Μινιόν. Ας είναι…

Κατ’ αρxάς η μετεγκατάσταση στο Μινιόν είναι ευφυής γιατί ακολουθεί τη λογική ενός ολοκληρωμένου (του πιο ολοκληρωμένου) σχεδίου που διαμορφώθηκε για το Κέντρο της Αθήνας τα τελευταία τρία χρόνια, αυτού της διακομματικής Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής που περιέγραφε στο πόρισμά της το 2010 με σαφήνεια την αναγκαιότητα επαναφοράς χρήσεων και συγκεκριμένα υπηρεσιών και φορέων του Δημοσίου εντός του Ιστορικού Κέντρου, λόγω της ερήμωσης που είχε παρατηρηθεί και που δυστυχώς συνεχίζεται. Ευφυές στην Ελλάδα είναι κάποια στιγμή να εφαρμόζονται αυτά που προβλέπονται στα διάφορα σχέδια που έχουν κατά καιρούς εκπονηθεί και παραμένουν απλώς στα ερμάρια των Υπουργείων.

Ευφυής είναι η κίνηση αυτή γιατί καθώς το μεγαλύτερο περιβαλλοντικό (και όχι μόνο) πρόβλημα στην χώρα αυτή τη στιγμή είναι η εγκατάλειψη του Ιστορικού Κέντρου της πρωτεύουσας, η εγκατάσταση του αρμόδιου Υπουργείου στο κέντρο του προβλήματος είναι περισσότερο από πιθανό ότι θα «πιέσει» προς τη συστηματικότερη ανεύρεση και εφαρμογή λύσεων. Όπως και να είναι, το ΥΠΕΚΑ εγκαθίσταται στο κέντρο των πραγμάτων και κάνει την ευφυή κίνηση να κινηθεί προς το πρόβλημα, με πιθανότερο αποτέλεσμα να σπάσει την έλλειψη επικοινωνίας με το ζήτημα, να εγκαθιδρύσει μια νέα σχέση και ίσως έτσι να διαχειριστεί με μεγαλύτερη επάρκεια το χάος του Κέντρου.

Ευφυής είναι τέλος η κίνηση της μετεγκατάστασης στο Μινιόν γιατί δείχνει ένα σημάδι έμπρακτου ενδιαφέροντος και αγάπης προς το Κέντρο, κάτι που είχε να παρατηρηθεί από τα τελευταία έργα της Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων Αθήνας ΑΕ το 2004. Δύο πράγματα εδώ: το ένα είναι ότι το ενδιαφέρον δεν αποδεικνύεται με τα λόγια και τις καλές προθέσεις. Η επαναλαμβανόμενη περιγραφή των καλών προθέσεων στερεί από μια σχέση την φρεσκάδα της εγκυρότητας και της αποτελεσματικότητας. Αν μη τι άλλο, η πράξη από μόνη της μερικές φορές, είναι δείγμα πνευματικής οξύτητας. Το άλλο έχει να κάνει με τον ρόλο της ΕΑΧΑ ΑΕ, που για χρόνια τώρα έχει περιοριστεί σε μια απλή (ακόμα μία) υπηρεσία των Υπουργείων, ενώ αντίθετα είχε δημιουργηθεί ακριβώς για να αποτελέσει ανεξάρτητη πηγή έμπνευσης για την πόλη και εύκαμπτη μονάδα υλοποίησης έργων. Είναι επείγον να ξαναβρεί τον αρχικό της χαρακτήρα και να αποτελέσει, αφού ακόμα κυριαρχούν οι διοικητικές αγκυλώσεις του ΥΠΕΚΑ, του ΥΠΠΟ και του Δήμου Αθηναίων, έναν βασικό πυλώνα ενεργοποίησης των δράσεων και των έργων για την πόλη. Θα πρέπει να τονιστεί ότι το 2004 είχε θεωρηθεί κατόρθωμα ότι ακριβώς η υλοποίηση αλλά και ο σχεδιασμός των παρεμβάσεων είχε φύγει για λίγο από τα στενά όρια των Υπουργείων.

Μια σειρά από άμεσες ενέργειες θα μπορούσαν να συνεχίσουν τη σύνδεση της ευφυΐας με το Δημόσιο στον τομέα της αναβάθμισης του Ιστορικού Κέντρου. Μερικά έως πολλά μικρά έργα, με μικρό κόστος θα μπορούσαν να αναζωπυρώσουν το αίσθημα της εμπιστοσύνης. Ας πάρουμε για παράδειγμα την πεζή σύνδεση της Πλατείας Συντάγματος με την Πλάκα: θα μπορούσε να αναβαθμιστεί και να εμπνεύσει για έναν ακόμα περίπατο εάν η οδός Νίκης από την Μητροπόλεως έως το τέλος της γίνει φιλόξενη για τον πεζό με μια μεγάλη διαπλάτυνση των πεζοδρομίων της. Μαζί με αυτήν και η Ξενοφώντος και η Ναυάρχου Νικοδήμου. Θα ένωναν μόνο την Κεντρική Πλατεία της πόλης (με στάση μετρό) με τον κεντρικότερο δρόμο (Κυδαθηναίων) του πιο τουριστικού μέρους της πόλης, ένωση που τώρα δεν υπάρχει εκτός και εάν κάποιος θέλει να περάσει από στενωπούς σταθμευμένων αυτοκινήτων και ανύπαρκτων, λερωμένων πεζοδρομίων…

*Ο Φώτης Γιαννόπουλος είναι επικοινωνιολόγος. Διετέλεσε Υπεύθυνος Επικοινωνίας & Προβολής της ΕΑΧΑ ΑΕ το διάστημα 2000-2005.