Έρχεται ο θεσμός της διπλής σύνταξης και της διπλής ασπιρίνης

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Το να υποχρεώνεις τους πολίτες που κάνουν δύο δουλειές να πληρώνουν δύο διαφορετικές εισφορές για σύνταξη και περίθαλψη θα ήταν λογικό μόνον αν κάθε φορά που αρρώσταιναν, νοσηλεύονταν ταυτόχρονα σε δύο νοσοκομεία και επιπρόσθετα, αν στο τέλος του εργασιακού του βίου έπαιρναν διπλή σύνταξη.

Στη χώρα που οι πολίτες έχουν μάλλον συνειδητοποιήσει ότι δεν θα πάρουν ούτε μία σύνταξη και που δεν βρίσκεις κρεβάτι ούτε σε ένα νοσοκομείο, ο σχεδιασμός της Κυβέρνησης για διπλές εισφορές από το 2017, μοιάζει μάλον πρόχειρος και σίγουρα εκδικητικός.

Μια τέτοια αλλαγή θα προκαλέσει προφανώς πρόβλημα στους πολίτες. Οι περισσότεροι που έχουν μπλοκάκι ή μια δεύτερη νόμιμη εργασία, θα κληθούν να πληρώσουν πολύ περισσότερα χρήματα, για να λάβουν ακριβώς τις ίδιες (απαράδεκτες) παροχές. Ακόμη και αν δεν είναι κανείς ιδιαίτερα πονηρός, έχει ένα επιπλέον κίνητρο να μετατρέψει τη μία από τις δύο εργασίες του σε “μαύρη”. Ή ακόμη και να την διακόψει καθώς δεν θα του μένει τίποτα.

Αυτό προφανώς θα δημιουργήσει πρόβλημα και στα δημόσια ταμεία. Έρχεται δε σε πλήρη αντίθεση με τον μεγαλεπήβολο στόχο της Κυβέρνησης που δεν είναι άλλος από την μείωση της ανασφάλιστης και μη καταγεγραμμένης εργασίας.

Πολλοί επισημαίνουν ότι μια τέτοια απόφαση είναι μάλλον στα όρια της νομιμότητας, δεδομένου ότι κάποιοι πολίτες καλούνται υποχρεωτικά να πληρώσουν δύο φορές για το ίδιο πράγμα, ανεξαρτήτως μάλιστα εισοδηματικών κριτηρίων. Ένας μισθοσυντήρητος ιδιωτικός υπάλληλος που συμπληρώνει το εισόδημά του κάνοντας και μια απογευματινή δουλειά, θα κληθεί να πληρώσει αναλογικά ακριβότερα την περίθαλψη και τη σύνταξή του από ένα στέλεχος επιχείρησης με δεκαπλάσια εισοδήματα.

Είναι βεβαίως και εκτός λογικής, δεδομένου ότι το κόστος της ασπιρίνης, δεν διπλασιάζεται επειδή ο ασφαλισμένος δουλεύει περισσότερο. Η κοινωνική ασφάλιση έχει πρωτίστως έναν στόχο. Να μην εργάζεται κανείς ανασφάλιστος. Δεν πρόκειται για κάποιον φόρο που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για να λειτουργούν υπό το διεφθαρμένο καθεστώς τα ασφαλιστικά ταμεία.

Είναι ούτως ή άλλως παράλογο να σε υποχρεώνει το κράτος να ασφαλίζεσαι υποχρεωτικά στα διαλυμένα δημόσια ταμεία. Λίγοι -μή κρατικοδίαιτοι- έχουν υποστηρίξει εδώ και χρόνια την ένταξη του ‘τρίτου πυλώνα” της κοινωνικής ασφάλισης. Κάτι που σημαίνει ότι θα εισπράττει το κράτος ένα ποσό που αναλογεί στον καθέναν για την κοινωνική ασφάλιση προκειμένου να παρέχει σε όλους ανεξαιρέτως ένα πακέτο παροχών. Για ό,τι περισσότερο θέλει ο εργαζόμενος, θα έπρεπε να έχει το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού ασφαλιστικού οργανισμού, με το κράτος να διατηρεί εποπτικό ρόλο. Κάτι που θα βελτίωνε προφανώς δραστικά και την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν τα δημόσια ταμεία.

Η λογική του Υπουργείου Εργασίας είναι τιμωρητική. Βάζει και πάλι χέρι σε όσους επιβιώνουν στην ελεύθερη οικονομία. Αυτούς τους οποίους το κλισέ “συνήθη υποζύγια” δεν είναι ικανό να περιγράψει. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που αν κάποιος θέλει να κάνει μια δεύτερη δουλειά, θα υποχρεωθεί να “τσοντάρει” από τα κέρδη της πρώτης.

Το χειρότερο είναι ότι κοντεύει Οκτώβριος και η Κυβέρνηση δεν είναι ακριβώς σίγουρη για το τι θα κάνει. Ποιος θα πληρώνει και ποιος όχι. Αν θα ενοποιηθούν τα ταμεία ή όχι. Έχει εκφράσει τις προθέσεις της, έχει βασίσει εκεί το σχεδιασμό της, έχει περάσει τους νόμους, αλλά ακόμη και στο Υπ. Εργασίας δεν είναι βέβαιοι ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί. Όπως όλα γίνονται στη χώρα μας έτσι και η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού σχεδιάστηκε στο πόδι.

Το μόνο αποτέλεσμα μέχρι στιγμής είναι να δημιουργηθεί ανησυχία σε όσους εργάζονται και αναμπουμπούλα στα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης δημιουργείται και ένα ερώτημα σε όλους όσους πληρώνουν αδιαμαρτύρητα. Που πάνε τελικά όλ’ αυτά τα λεφτά και το κράτος εμφανίζεται κάθε μέρα και πιο ξεχαρβαλωμένο;

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).