Για τα Δεκεμβριανά μαθαίνουμε από τον Μάνο, όχι τον Άδωνι

Σύμφωνα με τον Άδωνι Γεωργιάδη, τα Δεκεμβριανά δεν ήταν μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της Ελλάδας. Ήταν η “σημαντικότερη μάχη”, κατά την οποία -όπως υποστήριξε σε μία εμφυλιοπολεμικής λογικής ανάρτηση του- με τη βοήθεια “των Άγγλων συμμάχων μας και προσωπικά του Ουίνστον Τσώρτσιλ” οι – κατά Γεωργιάδη πάντα- “ήρωες υπερασπιστές του Κράτους και της Δημοκρατίας” τα έβαλαν με τους “κομμουνιστές που προσπάθησαν δια της βίας να καταλάβουν την εξουσία”.

Είναι τέτοιο το θράσος του Αδώνιδος, που δεν ξέρει κανείς από που να ξεκινήσει να αποδομεί αυτό το παραλήρημα. Οι πραγματικοί πατριώτες, αυτοί που αποτέλεσαν τον κορμό της Εθνικής Αντίστασης, της μεγαλύτερης στην Ευρώπη σε αναλογία με τον πληθυσμό, δεν ήταν μία μειοψηφία κομμουνιστών που ήθελαν να κάνουν τη χώρα ΕΣΣΔ. Αυτά άλλωστε είχαν κριθεί στη Διάσκεψη της Γιάλτας, η Ελλάδα θα έμεινε στο δυτικό στρατόπεδο.

Ήταν οι Έλληνες που δεν ήθελαν, μετά την απελευθέρωση, η χώρα να γυρίσει σε ένα άδικο παρελθόν. Και οι Άγγλοι “σύμμαχοι” που, όπως τραγουδούσε αργότερα η φωνή του έπους του ’40 η Σοφία Βέμπο, ξέχασαν “τα λόγια εκείνα τους, που μας τα λέγαν κάθε βράδυ απ τα Λονδίνο τους” και βομβάρδισαν την Αθήνα και μπήκαν με τα τανκ στραμμένα κατά των Ελλήνων που αγωνίστηκαν ενάντια στο ναζισμό.

Τον Γεωργιάδη βέβαια δεν τον ενδιαφέρει η ιστορική πραγματικότητα. Επιχειρεί για μία ακόμη φορά την παραχάραξη της ιστορίας. Και το κάνει στο πλαίσιο μίας ευρύτερης απόπειρας να ξαναγραφτεί η ιστορία από μία εμφυλιοπολεμική σκοπιά. Λες και δεν μεσολάβησε ποτέ η Μεταπολίτευση. Μένει δε η απορία, αφού ο κ.Γεωργιάδης και οι συνοδοιπόροι του θεωρούν ότι έχει επέλθει το τέλος της Ιστορίας, προς τι τόση αγωνία να την ξαναγράψουν;

Αλλά δεν χρειάζεται καμία απάντηση στον Γεωργιάδη. Τα έχει πει όλα προ πολλού, για τα Δεκεμβριανά και για τα όσα ακολούθησαν, ένας άνθρωπος που τα έζησε. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης και μεγάλος Έλληνας. Ένας δεξιός αλλά όχι ακροδεξιός, που δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι υπέκυπτε στην “ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς”: Ο Μάνος Χατζιδάκις. 

Έγραφε λοιπόν ο μέγας Μάνος Χατζιδάκις: “Τα Δεκεμβριανά δεν ήταν αντίδραση των κομμουνιστών… Ήταν η αγανάκτηση των παιδιών της γαλαρίας που βλέπαν τους συντρόφους τους και τα όνειρά τους στα φέρετρα από σφαίρες που ρίξαν δωσίλογοι και φασίστες φορώντας γαλάζιους μανδύες εθνικοφροσύνης. 

Και όλα αυτά τα ελληνικά αποβράσματα με την επίσημη στήριξη του νεαρού τότε κράτους είχανε έναν εχθρό: την ψυχή των παιδιών της γαλαρίας. Εκατομμύρια ελληνικά παιδιά που πίστεψαν στην απελευθέρωση αλλά βρέθηκαν ευθύς αμέσως απέναντι στον ίδιο χωροφύλακα, στον ίδιο δικαστή, στα ίδια ανάλγητα πρόσωπα που αντιμετώπιζαν πριν λίγο κιόλας χρόνο, όταν ακόμα υπήρχαν Γερμανοί.

Ξανάρθαν τα φαντάσματα κι άρχισαν να πλαστογραφούν την Ελληνική Ιστορία. Και τα παιδιά που πολέμησαν κι ονειρεύτηκαν γίνανε παιδιά της γαλαρίας, όσα δεν διώχτηκαν και δεν εξαφανίστηκαν στις φυλακές και στα ξερονήσια του Αιγαίου. Και θέλησαν πριν αποκλειστούν στην γαλαρία τους, να διαμαρτυρηθούν κραυγάζοντας για τελευταία φορά…”

Για τα Δεκεμβριανά λοιπόν έχουμε μάθει από τον Μάνο Χατζιδάκι. Δεν τα ήξερε καλύτερα ούτε θα μας κάνει μαθήματα ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος ενώ πουλάει πατριωτισμό επιχαίρει για το αιματοκύλισμα Ελλήνων στα Δεκεμβριανά.