Ένα φιάσκο που μπορεί να εξελιχθεί σε περιπέτεια

Ηταν απόφαση αστόχαστη και επικίνδυνη η ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας. Κι όπως αναμενόταν, εξελίσσεται σε φιάσκο. Μάρτυς τα γεγονότα στην Πανεπιστημιούπολη.

Προειδοποιούσαν οι σώφρονες: «Για να λύσουμε ένα υπαρκτό πρόβλημα, θα δημιουργήσουμε ένα άλλο, αυτό που θα προκαλεί ένταση από την παρουσία της αστυνομίας»( Χρήστος Μπούρας, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών-«Βήμα» 17.1.21).

Υπαρκτό πρόβλημα; Σαφέστατο! Καταχρηστικές καταλήψεις ακόμη και από μη φοιτητές, τραμπουκισμοί εναντίον καθηγητών, φίμωση αλλοδόξων, λιντσαρίσματα, διακίνηση ναρκωτικών κλπ. Μονάχα η φρενιασμένη και άκρατη ιδεοληψία μπορεί να τα παραβλέψει αυτά.

Λύσεις υπήρχαν/υπάρχουν; Ασφαλώς. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο προβλέπει πως και από ποιούς (πρέπει να) αντιμετωπίζονται κρούσματα παραβατικότητος στα Πανεπιστήμια. Κάποιες επιπλέον πρόνοιες (π.χ. φύλαξη) αρκούν.

Τότε γιατί δεν ενεργοποιούνται όσα προβλέπονται θεσμικά, ώστε να εκλείψουν οι απαράδεκτες καταστάσεις και να μην εγκατασταθεί Αστυνομία; Ακούμε πάλι τον κ.Μπούρα:

«Ο Πρύτανης δεν καλεί(την Αστυνομία) γιατί υπάρχει κουλτούρα δαιμονοποίησης της Αστυνομίας, ιδεοληψίες κα φόβος για τον χειρισμό της κατάστασης(…)Ο Πρύτανης δεν καλεί την Αστυνομία και η πολιτεία δεν κάνει τίποτε στις περισσότερες των περιπτώσεων. Επομένως αδιέξοδο»…

Η ίδρυση της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας είναι προιόν εγγενών στοιχείων και χαρακτηριστικών της σημερινής κυβέρνησης: Κατασταλτική υπεραιμία, περιφρόνηση των συμβολισμών(η χώρα έχει υποφέρει από την Αστυνομοκρατία) και αλαζονεία. Φαίνεται ότι η ρήση του πατρός Μητσοτάκη για τους Αστυνομικούς(«Είστε το κράτος») είναι βαθιά ριζωμένη στους σήμερον κρατούντες…

Υπάρχει λύση

Τον Ιανουάριο του ΄21 η στήλη σημείωνε τα εξής: «Επιβάλλεται να ληφθούν σώφρονες αποφάσεις. Με λειτουργική αυστηρότητα, ώστε να αποδειχτούν αποτελεσματικές, αλλά και με περίσκεψη. Με αυτοσυγκράτηση και συνακόλουθη ευαισθησία, όταν τα μέτρα αφορούν την άψη της νεότητος.

Προτάσεις υπάρχουν, προερχόμενες μάλιστα από πληθύ πανεπιστημιακών που αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Προτάσεις που συναρθρώνουν την πάταξη της ασυδοσίας συνεχώς και συνεπώς, χωρίς εκπτώσεις και ανοχή, με την αποφυγή τοξικού, αστυνομικού νέφους.

Ιδού, ενδεικτικώς, μια συγκεκριμένη και απολύτως λειτουργική πρόταση από την Ζωή Γαβριηλίδου, καθηγήτρια Γλωσσολογίας, αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Φοιτητικής Μέριμνας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (από το Documento):

“Αυτό που θα βοηθούσε αποτελεσματικά τα πανεπιστημιακά ιδρύματα είναι η γενναία χρηματοδότηση που θα τους επιτρέψει να έχουν καλύτερες υποδομές (περιφράξεις, φωτισμός, ελεγχόμενη πρόσβαση) αλλά και κατάλληλα εκπαιδευμένες υπηρεσίες φύλαξης που θα υπάγονται στις πρυτανικές αρχές”.

Τα γεγονότα στην Πανεπιστημιούπολη κατέδειξαν ότι το φιάσκο μπορεί να εξελιχθεί σε περιπέτεια. Με συνεχή ένταση, κρούσματα κατασταλτικής βίας, αναπαραγωγή ιδεοληπτικών στερεοτύπων και άγονες αντιπαραθέσεις που θα συντηρήσουν την προβληματική ακινησία στα Πανεπιστήμια.

Είναι θέμα στοιχειώδους αναστοχασμού για την κυβέρνηση να επανεξετάσει το ζήτημα της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και να μελετήσει σοβαρά τις προτεινόμενες λύσεις. Αν επιμείνει, θα το πληρώσει(και αυτό) ακριβά.