Γιορτή της Δημοκρατίας

“Πώς άντεξες, χτυπημένη κιόλας από την πολιομυελίτιδα, τέτοια βασανιστήρια;“, ρωτάμε την Άσπα, και δεν είμαστε οι πρώτοι. Απαντά άμεσα και ήρεμα “Άντεξα λέγοντας μέσα μου ότι αυτά είναι η μικρή κόλαση. Η μεγάλη θα ήταν να καταδώσω κι ένας άνθρωπος να εκτελεστεί εξαιτίας μου“.

Η φιλόλογος Ασπασία Καρρά βασανίστηκε άγρια κατά τη δικτατορία. Θα είναι ανάμεσα στα λίγα γενναία πρόσωπα που σήμερα, Πέμπτη (24/07) θα τιμηθούν από το Δήμο Θεσσαλονίκης στην επέτειο της Αποκατάστασης της Δημοκρατίας στην Ελλάδα για τους αγώνες τους και τη συμβολή τους. Δεν επιζητεί τιμές, το ίδιο πιστεύω και για τους υπόλοιπους, και το λίγο που την ξέρω αρκεί για να την ακούω να λέει μέσα της “δεν δίνατε τα χρήματα του μεταλλίου καλύτερα σε κανένα φτωχό παιδί να πάρει κανένα βιβλίο;”.

Θα έχει όμως άδικο σε αυτό η Ασπασία. Η δημοκρατία, ο καθένας πολίτης, χρειάζεται να θυμάται και να τιμά. Αλλιώς κινδυνεύουμε να χαθούμε στην κατάθλιψη που δημιουργεί η σημερινή φθορά της δημοκρατικής ουσίας και των αξιών. Η διαφθορά, η διαρκής προσπάθεια χειραγώγησης της δικαιοσύνης, η αποχή από την ψήφο, η απορρύθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου, η αλαζονεία των λίγων “αρίστων” κεφαλαιοκρατών ή τεχνοκρατών, η δυσανάλογη ποινή – πανάκεια για όλα, η διάλυση των προγραμμάτων απεξάρτησης από ναρκωτικά, η περιφρόνηση παγκόσμιων εγγυήσεων για το προσφυγικό, όλα αυτά σωρεύονται στον ατέλειωτο κατάλογο ενός θλιβερού παρόντος είναι ατελείωτος.

Τί ψεύδος, αυτό με το δήθεν τέλος της ιστορίας! Η ουσιαστική δημοκρατία έλαμψε σε εποχές – παρενθέσεις που έκλεισαν αφήνοντας αξέχαστα έργα και σκέψεις. Δεν είναι κατάληξη, είναι καθημερινή διεκδίκηση στο ξύπνιο μας και όνειρο άπιαστο στον ύπνο μας. Πρόκειται για το πολίτευμα της φιλαλληλίας και της ισότητας (αναγνωρίζω με την ψήφο μου ίση αξία στον άλλο), του διαλόγου, των ελευθεριών, της συμμετοχής και της λογοδοσίας των αρχόντων προς τον κυρίαρχο λαό. Ο εκφυλισμός της σε σύστημα τύπων χωρίς εφαρμογή και ουσία είναι ψευδώνυμος, απατηλό τέχνασμα για άσκηση ωμής εξουσίας.

Την επέτειο της Δημοκρατίας έχει εννοείται και η Θεσσαλονίκη κάθε λόγο να τη θυμάται. Όχι μόνο για να τιμά τις ηρωίδες και τους ήρωές της, αλλά και για την ανάποδη πλευρά: Επειδή στην ιστορία της κρύβει και πολλές μαυρίλες. Ομαδικός τάφος εκτελεσμένων πολιτικών κρατούμενων του Εμφυλίου πολέμου έχει εντοπιστεί τυχαία στις Συκιές σε ανασκαφές κοντά στο Επταπύργιο, όπως αποκάλυψε ο δήμαρχος Νεάπολης-Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης. 47 ανθρώπινοι σκελετοί βρέθηκαν ως τώρα, και ίσως ο αριθμός αυξηθεί. Κατά μια μαρτυρία, ανέθεταν σε κάποιους ποινικούς που το δέχονταν να βγάλουν τα ρούχα των εκτελεσμένων κρατώντας τα ως αμοιβή.

Η Ασπασία έχει τελικά δίκιο, το παιδί με το βιβλίο είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.