Οι δύο εικόνες Ελλάδας-Κύπρου και η εθνική μας κατάρα

Εικόνα πρώτη: Η κυβέρνηση, έπειτα από πολύμηνες και επίπονες διαπραγματεύσεις, αλλά και έχοντας σηκώσει το βάρος επώδυνων μέτρων που ψηφίστηκαν στη Βουλή, πήρε μία συμφωνία στο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, την ώρα που οι δανειστές επί μακρόν ήταν διχασμένοι για την ενδεδειγμένη λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Προφανώς, ο κάθε πολίτης, αλλά και το κάθε κόμμα, μπορεί να έχει την δική του ανάλυση και άποψη για το περιεχόμενο της συμφωνίας -αν είναι καλή ή κακή, αν θα μπορούσε να είναι καλύτερη ή χειρότερη, αν στοιχειοθετεί πορεία εξόδου από τα Μνημόνια ή είναι “μία απ’ τα ίδια”.

Σε κάθε περίπτωση, η συνομολόγηση αυτής της συμφωνίας προφανώς και είναι μία σημαντική εξέλιξη. Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, όπως οφείλει θεσμικά εκ του ρόλου του, κάλεσε κατ’ ιδίαν τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου προκειμένου να τους ενημερώσει. Και αν προέκυψε κάτι, είναι πως ο Αλέξης Τσίπρας με τους συνομιλητές του… συμφώνησαν ότι διαφωνούν -κατά το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ- αλλά και πως κάθε πλευρά θα παραμείνει κολλημένη στη δική της αφήγηση και ο πολιτικός διάλογος εγκλωβισμένος σε μία στείρα, εν πολλοίς, πολιτική αντιπαράθεση.

Εικόνα δεύτερη: Ο κύπριος πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης συγκαλεί το Εθνικό Συμβούλιο για να ενημερώσει τους πολιτικούς αρχηγούς σχετικά με όλες τις τελευταίες διεργασίες ενόψει της “Γενεύης 2”. Οι πολιτικές διαφορές στη Λευκωσία είναι γνωστές, ο άξονας ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ βρίσκεται για μία ακόμη φορά αντιμέτωπος με τις μαξιμαλιστικές θέσεις ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ-Αλληλεγγύης και η πολιτική αντιπαράθεση αναφορικά με την διαπραγματευτική τακτική του προέδρου Αναστασιάδη είναι οξεία. Οξύτατη. Όμως, παρότι το ένα κόμμα… καταγγέλλει το άλλο -είτε για “ενδοτικότητα”, είτε για έλλειψη βούλησης ως προς την επίλυση του Κυπριακού- όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί απαντούν θετικά στην πρόταση του Νίκου Αναστασιάδη: στις 28 Ιουνίου θα μεταβούν μαζί του στο θέρετρο Κρανς Μοντανά της Ελβετίας, ώστε να σταλεί ένα μήνυμα πως όλο το πολιτικό σύστημα της Μεγαλονήσου, με τις όσο μεγάλες διαφορές και αντιπαραθέσεις, συγκροτεί μία “εθνική διαπραγματευτική ομάδα” και ενισχύει την κυβέρνηση σε ένα μεγάλο εθνικό θέμα.

Αυτές είναι οι δύο εικόνες και, προφανώς, για την Κύπρο το εθνικό θέμα του Κυπριακού είναι απείρως σοβαρότερο απ’ όσο είναι για την Ελλάδα το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης -ή ακόμη και η έξοδος της χώρας μας από το Μνημόνιο.

Εκεί, λοιπόν, στην Λευκωσία, η πολιτική αντιπαράθεση διεξάγεται με σκληρούς όρους, αλλά ταυτοχρόνως η σύγκρουση δεν “θολώνει” το κατά πόσον όλα τα κόμματα θέλουν το καλό της χώρας ή όχι -ακόμη κι όταν δεν εννοούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις την έννοια του “καλού για τη χώρα” με τον ίδιο τρόπο.

Εδώ, αντιθέτως, η πολιτική αντιπαράθεση χαρακτηρίζεται κοινότοπα από την έννοια του “σκληρού ροκ” και εκδηλώνεται με τον ίδιο τρόπο από την 23η Απριλίου του 2010 ως σήμερα -ακόμη και μετά την ψήφο συνειδητοποίησης του “μονοδρόμου”, τον Σεπτέμβριο του 2015, όταν η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές δυνάμεις είχαν την ευκαιρία να βιώσουν από πρώτο χέρι πόσα και ποια όρια έχει η διαπραγμάτευση με τους δανειστές και η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη.

Τα παραπάνω, μπορεί να είναι απλώς δύο ατάκτως ερριμμένες σ’ ένα άρθρο εικόνες από την τρέχουσα ειδησεογραφία. Μπορεί, όμως, να είναι και δύο εικόνες που εν πολλοίς εξηγούν γιατί η Κύπρος βγήκε νωρίτερα από το δικό της Μνημόνιο, έχοντας μάλιστα μπει αργότερα από την Ελλάδα.

*Ο Γιώργος Μελιγγώνης είναι πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας “Η Αυγή”, του News 24/7 και του “Ραδιοφώνου 24/7”, στο οποίο παρουσιάζει καθημερινά την εκπομπή “Αντίμετρα” με τον Στέφανο Τζανάκη, από τις 10 ως τις 12, Δευτέρα με Παρασκευή.

πηγή φωτογραφίας: AP/Petros Karadjias