Η αναδιανομή της πίτας του… Σύριζα

Μπορεί ο Κατρούγκαλος να περιοδεύει δηλώνοντας -όσο πιο στεντόρεια μπορεί- ότι “Μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης και το τέλος της πολιτικής αβεβαιότητας που από το 2014 βάραινε την Ελλάδα γυρίζουμε σελίδα” αλλά, ακόμα μια φορά, φαίνεται ότι δεν λέει την αλήθεια, αν και έχει κατορθώσει να μην μεγαλώνει η μύτη του όταν μιλάει.

Γιατί ο Μοσκοβισί, που δεν είναι υποχρεωμένος να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, μας τα λέει αλλιώς: “Μόνο εάν εφαρμοστούν απαρέγκλιτα οι προβλεπόμενες μεταρρυθμίσεις μπορεί να γυρίσει σελίδα η Ελλάδα και να αλλάξει το παιχνίδια για την ελληνική οικονομία”. Ξεκαθάρισε επίσης, έτσι, για να μην δίνουμε βάση στον Κατρούγκαλο και τους συναδέλφους του, ότι “Η δεύτερη αξιολόγηση θα είναι απαιτητική, αλλά όχι περισσότερο από την πρώτη”.

Με την δεύτερη αξιολόγηση λοιπόν να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας και τις επιπτώσεις των μέτρων να γίνονται άμεσα αντιληπτές σε επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ για τα απολύτως απαραίτητα, το πολιτικό σύστημα είναι υποχρεωμένο να επιχειρήσει αλλαγή ατζέντας για να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι κάτι κινείται, αν και παραμένουμε καθηλωμένοι στον βάλτο εν αναμονή μιας… δόσης που όπως έρθει έτσι και θα “φύγει”!

Ελπίζουν δηλαδή ότι, καθώς πολιτεύονται σε κενό στρατηγικής, το έλλειμμα θα καλυφθεί λίγο από την συζήτηση για την Συνταγματική Αναθεώρηση και λίγο από την αλλαγή εκλογικού νόμου. Και οι δύο άξονες όμως της “αλλαγής σελίδας” δεν παρά… ραπανάκια για την όρεξη για τους πολλούς. Δεν μειώνουν την ανεργία, δεν αυξάνουν το εισόδημα, δεν δημιουργούν ισονομία, δεν περιορίζουν την φοροδιαφυγή και την φοροδιαφυγή. Δηλαδή απλά, δεν λύνουν προβλήματα και δεν φέρνουν ανάπτυξη.

Οπότε, ειδικά το κυβερνών κόμμα, που δεν μπορεί να πορεύεται ροκανίζοντας μόνο τον χρόνο, πρέπει να αναζητήσει αυτό που οι μετανεωτερικοί μας αποκαλούν “καινούργια αφήγηση”: Να πει -ακόμα και τα παλιά- αλλιώς, να υψώσει νέες σημαίες, ακόμα κι αν είναι πλαστικές και σύντομα θα τις πάρει και αυτές ο άνεμος.

Εξ ου και η δρομολόγηση του συνεδρίου του Σύριζα, που ελπίζουν ότι θα ξαναδημιουργήσει ένα στοιχειώδη μηχανισμό, ώστε τα ερείσματα που δημιουργούνται στον κρατικό μηχανισμό να μην μένουν μετέωρα.

Με αυτά τα δεδομένα, η πολυφωνία και τα φάλτσα των κυβερνητικών και των κομματικών στελεχών του Σύριζα, είναι απολύτως αναμενόμενα και στοχεύουν στην αναδιανομή των κυβερνητικών ρόλων και της κομματικής πίτας. Λόγου χάριν, αυτήν την επόμενη μέρα έχει στο μυαλό του ο Φίλης όταν -διόλου τυχαία- ταράσσει την επίπλαστη κυβερνητική ηρεμία με τις δηλώσεις του για “κινήματα κατσαρόλας” που τα βλέπει μάλιστα “στα όρια της συνταγματικής ανοχής”.

Όπως δεν είναι τυχαία, καθώς ο υπουργός Παιδείας υπήρξε διευθυντής της “Αυγής”, η δήλωσή του ότι ο ρόλος της εφημερίδας του Σύριζα είναι να στηρίζει αλλά και να… ελέγχει την κυβέρνηση, αν και δεν είναι καθόλου σαφές ποιο ακριβώς κομματικό κέντρο ελέγχει την εφημερίδα.

Ούτε βέβαια είναι συμπτωματική, αλλά ενταγμένη σε πολύ σαφή κομματική τακτική ενόψει του συνεδρίου, η άποψη του βουλευτή Γ. Κυρίτση σε ιστοσελίδα προσκείμενη στους “53”, ότι “Πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε” καθώς “Τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι τόσο μεγάλα που καμία θεσμική τομή, ιδίως στη σφαίρα της ‘υψηλής πολιτικής’, δεν μπορεί να τα επηρεάσει ή έστω να τα διασκεδάσει”.

Σε αντιδιαστολή πάντως με τους… προλαλήσαντες, ο αν. υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης, εμφανίζεται βέβαιος ότι “Η χώρα χρειάζεται ένα ενιαίο αφήγημα και μια συμπεριφορά φιλική στην επιχειρηματικότητα”. Προφανώς λοιπόν το κυβερνών κόμμα θα “υπηρετήσει” αυτό που χρειάζεται  η χώρα.

Οι πραγματιστές της ομάδας Δραγασάκη δηλαδή, προκαθορίζουν -ακόμα μια φορά- τα όρια της όποιας συζήτησης, προσδιορίζοντας αυτόνομα -σαν να μην υπάρχει κόμμα και σαν να μην προχωρά σε συνέδριο- τη “νέα αφήγηση” που εν ευθέτω χρόνω θα ενστερνιστούν όλοι οι υπόλοιποι.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.