Η Καρυστιανού, το “κόμμα των Τεμπών” και οι παρατρεχάμενοι…

Γύρω από τους γονείς των Τεμπών παίζονται κατά καιρούς διάφορα παιχνίδια. Τώρα τελευταία παίζεται το παιχνίδι «κόμμα Καρυστιανού».

Είναι (μόνο) σπέκουλα με το όνομά της; Συμμετέχει και ίδια, εκουσίως ή ακουσίως, μέσω άστοχων και αμφίσημων δηλώσεων; Και ποιο ρόλο παίζουν διάφοροι πρόθυμοι παρατρεχάμενοι, οι οποίοι είτε μιλάνε εξ ονόματός της είτε της δίνουν «συμβουλές»;

Και τα τρία συμβαίνουν. Όμως, το τρίτο είναι το πιο σίγουρο. Ορισμένοι νταραβεριτζήδες, οι οποίοι ψάχνουν προσωπικό, επαγγελματικό ή πολιτικό ρόλο (νομίζουν ότι) βρήκαν τη χρυσή κότα που (μπορεί να) γεννάει χρυσά αυγά και της ψάχνουν (πολιτική)  φωλιά. 

Ας ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα, που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα.

Πρώτον, το «κίνημα των Τεμπών»(αν μπορούμε να το ονομάσουμε έτσι) είχε έναν ιερό σκοπό. Να δικαιωθούν τα θύματα της τραγωδίας και να μην πέσουν στα μαλακά όσοι ευθύνονται γι’ αυτήν.

Δεύτερον, αν για την επίτευξη αυτού του σκοπού πρέπει το «κίνημα» να μετεξελιχθεί σε κόμμα, πρέπει να ειπωθεί καθαρά και ξάστερα και να βγουν μπροστά όσοι προκρίνουν αυτή τη λύση. Δικαίωμά τους.

Τρίτον, όσοι πάνε προς αυτήν τη  κατεύθυνση πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι θα χάσουν ένα μέρος της(σχεδόν καθολικής) αίγλης που  τους συνόδευε μέχρι τώρα ακριβώς λόγω της αγνότητας του αρχικού στόχου(δικαίωση). Μοιραία, αφού θα βουτήξουν μέσα στην τύρβη της πολιτικής καθημερινότητας.

Τέταρτον, ένα «κόμμα των Τεμπών», που σκοπεύει να πάρει μέρος στις προσεχείς εκλογές,  μοιραία θα είναι μονοθεματικό και εν πολλοίς μονοπρόσωπο (Μαρία Καρυστιανού). Όμως, στις εκλογές οι ψηφοφόροι δεν θα αποφασίσουν μόνο για τα Τέμπη, αλλά για το σύνολο όσων αφορούν τη ζωή τους. Για  το εισόδημά τους που εξανεμίζεται από την ακρίβεια, για την κρίση στέγης, για τα λεγόμενα εθνικά θέματα. Άρα όσοι θα το φτιάξουν(αν…) πρέπει να είναι έτοιμοι να γίνουν πολιτικά πρόσωπα που θα ερωτώνται και θα είναι σε θέση να απαντούν για όλα.

Πέμπτον, ταιριάζει ένας τέτοιος ρόλος σε γονείς που μέχρι τώρα διακήρυσσαν ότι μοναδικός σκοπός της ζωής τους ήταν η δικαίωση των παιδιών τους; Εκείνοι θα αποφασίσουν- όσοι σκοπεύουν να εμπλακούν στην τρέχουσα πολιτική- αλλά καλό είναι να υπολογίζουν δύο πράγματα. Πρώτα ότι αυτή εμπλοκή θα φέρει διχόνοια τις τάξεις τους και μετά ότι θα φέρει και φθορά. Είναι μοιραίο.

Έκτον, εφόσον η κυρία Καρυστιανού (θα) είναι η πρωταγωνίστρια σε όλα αυτά-δικαίως, αυτή σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος- καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Οι αμφίσημες δηλώσεις μόνο σύγχυση φέρνουν. Και  κάτι χειρότερο. Δίνουν την ευκαιρία σε διάφορους παρατρεχάμενους να αναζητούν ρόλο. Πότε μιλώντας εξ ονόματός της(Καραχάλιος) και πότε εμφανιζόμενοι ως «παρά το πλευρό της»(Νικολόπουλος), που της «συστήνουν» άλλους. Η κυρία Καρυστιανού δεν είναι πολιτικός, δεν είναι «μπασμένη»  στα κόλπα της πολιτικής, δεν γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα. Και μοιραία μπορεί να οδηγείται σε λανθασμένες κινήσεις(σήμερα) και αποφάσεις(αύριο). Αν πάρει τέτοια απόφαση, τουλάχιστον να ξέρει με ποιους θα πάει και τι την περιμένει.

Είναι αυτό που έχει πει ο Καναδός συγγραφέας και εκπαιδευτικός Λόρενς Πίτερ: «Όταν δεν ξέρεις πού πας, πιθανότατα θα βρεθείς κάπου αλλού»…