Η κυβέρνηση επιστρέφει στο σκληρό(αριστερό) ροκ

Μετά την άκρως αποκαλυπτική ομολογία υπουργού της κυβέρνησης, πως λόγω κόπωσης δεν ψήφισε την άρση ασυλίας του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση αρχίζει να κουράζεται προσποιούμενη κάτι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι. Κι αυτό που προσπάθησε να δείξει ότι είναι- δηλαδή μια κυβέρνηση με ευρωπαϊκό προσανατολισμό που θέλει να εκφράσει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις- δεν μπορεί να το υπηρετήσει διαρκώς προσποιούμενη.

Γι αυτό, όπως θα έχετε παρατηρήσει, επιχειρεί το τελευταίο διάστημα να ενεργοποιήσει τα αντιμνημονιακά της αντανακλαστικά, αναζητώντας στο πρόσωπο του κ. Σόιμπλε το εκλυτικό αίτιο που νομίζει ότι θα τη βγάλει από το διαφαινόμενο πολιτικό αδιέξοδο. Συνεπώς είναι θέμα χρόνου η αριστερή στροφή της κυβέρνησης ώστε να εκφράσει την πλειοψηφία των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων. Η πλειονότητα των οποίων σκέφτεται απλά: “Αφού θα καταστραφούμε έτσι κι αλλιώς, να καταστραφούν μαζί μας και εκείνοι που τα βγάζουν πέρα”.

Σ’ αυτή την αριστερή στροφή επενδύει ο κ. Τσίπρας και εκεί οφείλεται η επιθετικότητα και η εριστικότητα που εμπλουτίζουν την εκφορά του πολιτικού του λόγου. Εκεί οφείλεται και η υποστολή των λαβάρων της συναίνεσης και της συζήτησης περί οικουμενικής κυβέρνησης, που σημειωτέον ο ίδιος και ορισμένοι υπουργοί του είχαν θέσει υπό… διακομματική διαβούλευση.

Ο πρωθυπουργός φέρεται αποφασισμένος να σκληρύνει τη στάση του- αυτό που μεταφράζεται ως αριστερή στροφή- για να ικανοποιήσει την απελπισία του κόσμου. Θεωρεί πως έτσι θα κερδίσει χρόνο, παραβλέποντας τον ελλοχεύοντα κίνδυνο για τη χώρα. Κατ’ αυτό τον τρόπο ωθεί σε πολιτική “λουμπενοποίηση” και στρώματα που δεν ανήκουν στην αριστερά.

Γι αυτό ανασύρουν από το λεξικό της συγκυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ το “παλιό” που αντιστέκεται ώστε να ανακόψει τις δυνάμεις του “νέου” που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας, ο κ. Καμμένος και τα στελέχη της κυβέρνησης. Ασφαλώς μόνο όσοι έχουν κοντή μνήμη-δυστυχώς για τη χώρα είναι αρκετοί- πιστεύουν ότι η πλειονότητα των κυβερνώντων προέρχονται από παρθενογένεση. Όπως για παράδειγμα ο κ. Δραγασάκης που συχνά- πυκνά αναφέρεται στο παλιά κόμματα και στο παλιό πολιτικό σύστημα, ενώ ο ίδιος το υπηρέτησε επί 25ετία και μάλιστα διετέλεσε και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

Παρ’ όλα αυτά, όπως απέδειξε και το πρόσφατο εκλογικό αποτέλεσμα, αν δεν υπάρξουν αντίρροπες διαδικασίες ανανέωσης στο χώρο του κέντρου, ο κ. Τσίπρας μπορεί να μην είναι κυρίαρχος αλλά θα παραμείνει ισχυρός. Έστω κι αν είναι πλέον εμφανές ότι η κυβέρνηση, αφού πήγε σε διάλειμμα για να διενεργήσει δημοψήφισμα, συνεχίζει να αυτοσχεδιάζει. Ένα πράγμα όφειλε να κάνει ο κ. Τσίπρας και δεν το έκανε. Να μας πει ποιο είναι το σχέδιο του, ποιες επενδύσεις θα έρθουν και πότε, και πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν.  

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος