Υστερόγραφα (Τα ύστερα του έτους)

1) Επιτελικό ναυάγιο: Ούτε ο πιο δεινός επικριτής του Μητσοτάκη δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι το περιώνυμο «επιτελικό κράτος» θα κατέληγε καρικατούρα και ναυάγιο.

Από πού να αρχίσεις και τι να πρωτοπείς: Αδέξιοι χειρισμοί και αισχυντηλή υπαναχώρηση (θέμα Ρούτσι),  κραυγαλέα αδράνεια με καταστροφικά αποτελέσματα (ευλογιά/εμβολιασμός προβάτων), βολική αδιαφορία για τις αθλιότητες του ΟΠΕΚΕΠΕ και σκανδαλώδεις τρόποι προστασίας ημετέρων, ερασιτεχνισμοί στο Αγροκτηνοτροφικό και αγχώδεις, καθεστωτικού χαρακτήρα- αλλά μάταιες-  προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι ζόρικες κινητοποιήσεις των αγροτών.

Στην αρχή υποτίμησαν τα θυμωμένα και αποφασισμένα τρακτέρ, πιστεύοντας η κοινωνία θα αντιδράσει και θα στραφεί εναντίον τους. Όμως όταν έκπληκτοι διαπίστωσαν το αντίθετο, άρχισαν να ευνοούν διασπαστικές κινήσεις, να σκαρφίζονται τα γελοία τσαλιμάκια της Αστυνομίας στα μπλόκα, να οργανώνουν αντιπερισπασμούς (στα μανταλάκια αγροτοσυνδικαλιστές/ έλεγχοι στον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπών) και να μιλάνε πελιδνοί για διάλογο όταν είχε πετάξει το πουλί και οι αγρότες παραμένουν αδεείς ακόμη στους δρόμους.

Όλα αυτά και άλλα παρεμφερή-αυταρχισμού και προκλήσεων σημαντικά- επισκίασαν ο,τιδήποτε ήθελε θεωρηθεί ενδιαφέρον και θετικό έστω υπο πρϋποθέσεις(ενεργειακές συμφωνίες, εκλογή Πιερρακάκη, τριμερής με Κύπρος και Ισραήλ).

2)Το άγος της Εξεταστικής: Δεν έφταναν οι οξύαιχμες υβριστικού χαρακτήρα αντεγκλήσεις, οι προκλητικές εμφανίσεις μαρτύρων(Ξυλούρης κ.α.), οι βαρύτατοι χαρακτηρισμοί(κυρίως διά στόματος Ζωής Κωνσταντοπούλου) και το προδιαγεγραμμένο τέλος(κάθε κόμμα το πόρισμά του), ήρθε καπάκι και η φαεινή ιδέα του Νικήτα Κακλαμάνη να…απαγορευτεί η live μετάδοση των συνεδριάσεων της Εξεταστικής από το κανάλι της Βουλής.

Είτε πρόκειται για προσωπική πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής είτε για κυβερνητική επιθυμία, η ιδέα αυτή είναι απαράδεκτη. Και επιβαρύνει έτι μάλλον τόσο την εικόνα της κυβέρνησης όσο και του πολιτικού συστήματος.

Δεν είναι τυχαίο οτι ξαφνικά άρχισε κόσμος και κοσμάκης να βλέπει στο κανάλι της Βουλής τα της Εξεταστικής. Είχε μπροστά του σε πρώτο πλάνο αυτός ο κόσμος την διαφθορά, τις λαμογιές, τους ημετέρους, τις υβρεις μεταξύ πολιτικών κλπ κλπ.

Εβλεπε, σάρκαζε, οργιζόταν, ενίοτε αηδίαζε, γέμιζε την φαρέτρα του με βέλη ενισχύοντας την θύελλα του ελαύνοντος «αντισυστημισμού»(Βελόπουλος, Κωνσταντοπούλου, Καρυστιανού) και στο τέλος είχε στα χείλη του περιπαικτικά τον φραπέ και τον χασάπη, τις Φεράρι, τις Πόρσε, τα…κερδισμένα τζόκερ, και φυσικά… «το δικαίωμα της σιωπής»-η τέλεια αποδόμηση κυρίως της κυβέρνησης αλλά και του πολιτικού συστήματος.

3) Πρωτογενείς πομφόλυγες: Ολοι έχουν στο στόμα τους την «πρωτογενή παραγωγή», αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ-κανένα κόμμα- δεν έχει ασχοληθεί σοβαρά με την κατάσταση στην γεωργία και την κτηνοτροφία. Δηλαδή με επεξεργασμένο Σχέδιο.

Σκόρπιες σκέψεις και προτάσεις, εξαγγελίες για το θεαθήναι και σε κουβέντα να βρισκόμαστε. Φυσικά, τον τόνο έδωσε ο πρωθυπουργός που δεν είπε ούτε μια λέξη γι΄αυτό το μείζον θέμα, κατά την πρόσφατη ομιλία του στην Βουλή. Όμως ψήφισε με τα δυό του χέρια την Mercosur, η οποία μαζί με τα περιορισμένα ευρωπαϊκά κονδύλια πλήττουν θανάσιμα της αγρότες/κτηνοτρόφους της Ευρώπης-και φυσικά της χώρας μας.

4) Μεσσιανισμός και αυτοοργάνωση: Ο Αλέξης Τσίπρας προσέδωσε στην επανάκαμψή του μεσσιανικά χαρακτηριστικά. Μελετημένα και μεθοδικά. Αποδόμησε κατ΄αρχάς με δυό κουβέντες τους ηγέτες της προοδευτικής αντιπολίτευσης(δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον Μητσοτάκη) και εν συνεχεία σμπαράλιασε στο Παλλάς με προσβλητικό τρόπο τους πρώην δικούς του(Φάμελλο/Χαρίτση), αφενός για να τονίσει το διαζύγιό του με το παρελθόν και αφετέρου για να υπενθυμίσει την χαρισματική κυριαρχία του στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Ηξερε οτι τον περιμένουν ως Μεσσία οι κουρασμένοι και απογοητευμένοι ψηφοφόροι του παρελθόντος. Ηξερε οτι νιώθουν ορφανοί χωρίς ηγέτη που θα μπορούσε να τους θέσει ξανά σε κίνηση και-γιατί όχι;- να ονειρευτούν νέα τρόπαια.

Το ήξερε. Και αυτό έκανε. Με το βιβλίο, με τα βιντεάκια, το Παλλάς, τις εξορμήσεις σε όλη την Ελλάδα και με ένα νέο εγερτήριο σάλπισμα το οποίο διακηρυκτικά δίνει ρόλο και προτεραιότητα στον πολίτη κι όχι σε κομματικά στελέχη και ιερατεία.

Κάπως έτσι προέκυψε η περίφημη αυτοοργάνωση. Εξυπνο, πιασάρικο εύρημα αλλά μικρής- ίσως μηδενικής- αξίας ως καύσιμο για το νέο κόμμα. Πρώτον γιατί δεν προσφέρεται η εποχή για τέτοια συλλογικά εγχειρήματα και δεύτερον διότι-όπως φάνηκε από τους…αυτοοργανωμένους της Καλαμάτας- ο πυρήνας όσων υπέγραψαν την δήλωση στήριξης στον Τσίπρα είναι νυν και πρώην στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ποιά  αυτοοργάνωση, λοιπόν;

5) Banda λαλέουσα: Από το θλιβερό επεισόδιο στην Φλώρινα, πέραν του αυτονόητου(χωρίς περιστροφές στηλίτευση της παρέμβασης του Δημάρχου, της κινδυνολογίας Πλεύρη/Αδωνη και της αυστηρής καταδίκης του σοσιαλμιντιακού οχετού εναντίον της Banda Entopica), το μόνο στοιχείο που παρουσιάζει ενδιαφέρον-ιστορικό, κοινωνικό, πολιτικό- και αξίζει να μας απασχολήσει ως υλικό νηφάλιου προβληματισμού και γόνιμου διαλόγου, είναι το εξής:

Σε ποιά γλώσσα είπε την Σόφκα η Banda; Στην Σλαβομακεδονική ή στην Μακεδονική, όπως διατείνονται ορισμένοι; Θα πείτε, βέβαια, «κουβέντα θα ανοίξουμε τώρα» για «ντόπιους», Σλαβόφωνους, Σλαβομακεδόνες, ΣΝΟΦ, Σκλαβηνείες, Πρέσπες, Βόρεια Μακεδονία και τα συναφή;

Ναι, να την ανοίξουμε την κουβέντα αυτή, γιατί όχι; Θα επανέλθουμε στο θέμα λίαν συντόμως. Καλή χρονιά να έχουμε!