Και τώρα αντι-Τσίπρα μέτωπο με «αριστερά» βιολιά…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε χτες ότι «δεν βιάζεται» να διαβάσει το βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα και ότι «θα αφήσει σε άλλους την αποδόμησή του».

Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που ο πρωθυπουργός δεν εννοεί την κυβερνητική προπαγάνδα. Δεν χρειάζεται αυτήν τη φορά να αναλάβει δράση, όπως έγινε όταν έφτιαξε το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο. Δεν χρειάζεται διότι τώρα η συγκρότηση ενός αντι-Τσίπρα μετώπου είναι ο στόχος μια «αριστερής» προπαγάνδας.

Με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο η ΝΔ και ο Μητσοτάκης πέτυχαν απολύτως το στόχο τους. Όμως, αυτό το μέτωπο δεν υφίσταται πλέον, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί αντίπαλό τους. Έτσι κι αλλιώς δεν έχουν υπολογίσιμο αντίπαλο σε όλη την αντιπολίτευση και δεν θα τους ήταν ευχάριστο να αποκτήσουν τώρα που όλες οι έρευνες καταγράφουν ότι η κυβέρνηση δεν πάει καλά και η ΝΔ μάλλον αποχαιρετά την αυτοδυναμία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα επανεμφανίζεται σε πρώτο ρόλο ο Αλέξης Τσίπρας και τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι πάει να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα και να ανακατέψει την τράπουλα.

Και από την πρώτη στιγμή της επανεμφάνισής του άρχισε να δέχεται τα πρώτα πυρά. Από τα δεξιά είναι απολύτως αναμενόμενο και φυσιολογικό. Το ίδιο και από αριστερές πλευρές που απειλούνται από την επανεμφάνισή του, αν δεχθούμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου και η «Πλεύση» της αποτελούν κάποια αριστερή κομματική εκδοχή.

Όμως, τα σφοδρότερα πυρά ο Τσίπρας τα δέχεται από πρώην «δικούς του», δύο ειδών. Από υπουργούς και λοιπούς των κυβερνήσεών του, οι οποίοι βλέπουν ότι δεν θα έχουν θέση στο υπό κατασκευήν κόμμα του. Και από μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους, που στην κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ «σκότωναν» όποιον αποτολμούσε να του ασκήσει κριτική για εμφανώς λανθασμένες επιλογές του.

Τώρα οι ίδιοι επιχειρούν να «σκοτώσουν» τον Τσίπρα, διότι δεν ανέχονται ακόμα και τις στοιχειώδεις απόπειρες αυτοκριτικής που κάνει.

Βεβαίως, η φαγωμάρα είναι απόλυτο χαρακτηριστικό της Αριστεράς. Αλλά εδώ δεν πρόκειται μόνο γι’ αυτό. Έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο που ξεκίνησε στην κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, το ανέχθηκε ο Τσίπρας και στην πορεία στράφηκε εναντίον του.

Είναι το φαινόμενο του κομματικού και μιντιακού πολακισμού, που «απαγορεύει» στον Τσίπρα, για παράδειγμα, να πει ότι ήταν λάθος οι χειρισμοί που έγιναν στο σκάνδαλο Νοβάρτις και στην υπόθεση των τηλεοπτικών αδειών. Και οι δύο αυτές υποθέσεις γύρισαν μπούμερανγκ στις κυβερνήσεις του, αλλά ο πολακισμός δεν ανέχεται «παρεκκλίσεις». Ο Τσίπρας πρέπει να μείνει κολλημένος στην πούρα αριστεροσύνη του 2015 κι ας τον οδήγησε σε απανωτές ήττες. Κι αν τολμήσει να αποπειραθεί να ξεκολλήσει, τον περιμένουν στη γωνία οι άλλοτε κομματικοί και μιντιακοί συνοδοιπόροι του.

Έτσι, η κυβερνητική προπαγάνδα δεν θα έχει προς το παρόν πολλή δουλειά. Όπως είπε ο Μητσοτάκης, την «αποδόμηση» του Τσίπρα την περιμένει από αλλού. Την έχουν αναλάβει «αριστερά» βιολιά.

Για τα οποία ο Τσίπρας, αυτοπαρηγορούμενος, μπορεί κάποια στιγμή να πει, όπως ο Αμερικανός καλλιτέχνης Ρεντ Σκέλτον: «Δεν μισώ τους εχθρούς μου, γιατί εγώ τους δημιούργησα»!