Καταδικασμένοι…

Τίποτε δεν πάει καλά για τον Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του: Τα καλούδια της Θεσσαλονίκης σκορπίστηκαν σαν τη σκόνη στον άνεμο… Η μαύρη σημαία του Πάνου Ρούτσι κρέμεται σαν σπάθη πάνω από τα κεφάλια των κυβερνώντων… Στο εσωτερικό της ΝΔ, ο Δένδιας σήκωσε μπαϊράκι, ενώ το κόμμα Σαμαρά τροχίζει το μαχαίρι του…

Σα να μην έφταναν αυτά, η ακρίβεια συνεχίζει ακάθεκτη και η Κοβέσι έφυγε αφήνοντας πίσω της μια πελιδνή κυβέρνηση που φοβάται οτι τίποτε δεν θα μείνει ανέλεγκτο. Και ότι λογής ατασθαλίες επί των ημερών της ενδέχεται να σφίξουν περισσότερο το σκοινί στον λαιμό της.

Όμως εκείνο που τρομάζει την κυβέρνηση είναι αν χάσει τη ζωή του ο Πάνος Ρούτσι. Τότε, φίδι που τους έφαγε: Ο Δεκέμβριος του 2008 θα μοιάζει παιδικό παιχνίδι μπροστά σ΄αυτά που μοιραία και αναπόφευκτα θα συμβούν. Με πρωταγωνιστές ένα ωκεάνιο κοινωνικό κύμα κι όχι την εν εγρηγόρσει δράκα των Εξαρχείων, όπως το 2008.

Η υπόθεση του απεργού πείνας, πέραν των άλλων, έφερε στο προσκήνιο για πρώτη φορά την σοβούσα αντίθεση Μητσοτάκη- Δένδια. ΟΙ σχέσεις τους ήταν ψυχρές. Αλλά μετά την παρέμβαση του επίδοξου δελφίνου υπέρ του αιτήματος Ρούτσι ήρθε στην επιφάνεια η σύγκρουση του μέλλοντος:

Η δήλωση Δένδια ενίσχυσε την αντιρρητική δυναμική εντός της κυβέρνησης και του κόμματος. Οι ενιστάμενοι βουλευτές, με σκόρπιες και αισχυντηλές διαφοροποιήσεις μέχρι τώρα, απέκτησαν επιφανή «εκπρόσωπο», βλέποντας οτι η κυβέρνηση βαίνει φθίνουσα και δημοσκοπικά και στην συνείδηση της κοινωνίας:

Μονάχα το 14% (!) την πιστώνει με εντιμότητα και με προσπάθειες για διαφάνεια (Πρόσφατη μέτρηση της ALCO για ALPHA). Πρόκειται για ποσοστό πολύ μικρότερο από 20-24% που παίρνει ως πρώτη η ΝΔ.

Αν στα προεκτεθέντα συνυπολογιστεί και η εμφάνιση του κόμματος Σαμαρά (6-8% δημοσκοπικά) που θα αφαιρέσει κρίσιμο ποσοστό από τη ΝΔ, τότε δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση.

Η Δικαιοσύνη

Για λεγκαλιστικά τερτίπια και για ποικίλες μεθοδεύσεις σχετικά με το θέμα των Τεμπών μιλούν πλείστοι όσοι, κι όχι μονάχα οι δικηγόροι που εκπροσωπούν οικογένειες των θυμάτων.

Ενοχλημένοι οι εκπρόσωποι της Δικαιοσύνης αρνούνται τις αιτιάσεις, αλλά η παγερή πραγματικότητα δεν τους δικαιώνει: Ο εισαγγελέας Μπακαϊμης και το Δικαστικό Συμβούλιο απέρριψαν πριν από έναν χρόνο τα αιτήματα του Παύλου Ασλανίδη για εκταφή της σορού του γιού του(ταυτοποίηση και τοξικολογική εξέταση).

Στην αρχή του είπαν να περιμένει την έκδοση πορισμάτων σχετικά με την ύπαρξη υγρών που ευθύνονται για την πυρόσφαιρα στο τραίνο και μετά, όταν εκδόθηκαν τα πορίσματα, του είπαν οτι δεν χρειάζεται εκταφή γιατί αποδείχτηκε πως δεν υπήρχαν τέτοια υγρά στην αμαξοστοιχία. Κι έπειτα…έκλεισε η ανακριτική διαδικασία.

Με ποιο δικαίωμα ο εν λόγω εισαγγελέας και το Δικαστικό Συμβούλιο αρνήθηκαν πεισματικά να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του κ.Ασλανίδη; Σε τι θα ενοχλούσε την όλη διαδικασία η εισφορά ενός ακόμη πορίσματος που θα παρουσίαζε η πλευρά του αιτούντος πατέρα;

Τώρα, με την περίπτωση Ρούτσι και το νέο αίτημα Ασλανίδη, οι υποψίες για συγκάλυψη εκ μέρους λειτουργών της Δικαιοσύνης προσλαμβάνουν διαστάσεις βεβαιότητος, καθώς δόθηκε πράσινο φώς για εκταφή και ταυτοποίηση, αλλά όχι και για τοξικολογική εξέταση!

Τι φοβούνται, αλήθεια; Να το ερώτημα που κυριαρχεί στην κοινωνία, καθώς η λογική ακολουθία εκεί παραπέμπει. Στο ότι «κάτι φοβούνται»…

Δυστυχώς, η Δικαιοσύνη δεν χαίρει εκτιμήσεως. Από ένα υψηλό ποσοστό θεωρείται «πολιτικά ελεγχόμενη και κοινωνικά άδικη»(Metron Analysis), εφτά στους δέκα πολίτες πιστεύουν ότι δεν θα αποδοθεί δικαιοσύνη στην υπόθεση των Τεμπών(Prorata) και το 54% πιστεύει το ίδιο, παρά την παρέμβαση της ευρωπαϊκής εισαγγελίας(ALCO).

Κεντρο-Αριστερή αχλύς

Μιλάμε για καταχνιά. Αν μάλιστα έμπαινε άλφα κεφαλαίο στην λέξη αχλύς, θα είχαμε την αιώνια νύχτα πριν από το Χάος…

Καταχνιά για ένα σκάφος που φαίνεται καταδικασμένο να πλέει δημοσκοπικά με σβηστές μηχανές. Μια πικρή και συνάμα κουραστική κατάσταση, με εγωιστικές οχυρώσεις (ΠΑΣΟΚ), με υπαρξιακούς προβληματισμούς (ΣΥΡΙΖΑ, λόγω Τσίπρα) με αναιμικές επιδόσεις (Νέα Αριστερά) και με τον Αλέξη Τσίπρα να απαντάει σαν την Μαρία Καρυστιανού, όταν ερωτάται για το νέο κόμμα, παρατείνοντας έτσι το μαρτύριο της Κουμουνδούρου.

Πολύ σύντομα-ειδικά αν επισπευσθούν οι εκλογές- το συνολικό τοπίο στον χώρο θα μεταβληθεί άμα τη εμφανίσει κόμματος από τον Τσίπρα. Οι δε μεταβολές στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό θα είναι δραστικές και ίσως κατακλυσμιαίες (οτ)αν εμφανιστούν και τα κόμματα από Σαμαρά και Καρυστιανού…

Το 2026 έρχεται απειλητικό και με καταδικαστικές αποφάνσεις ανά χείρας…