Κι όμως χρειάζεται σχέδιο Β’ για το προσφυγικό

Όσο το ανέκδοτο “Τουρκία, ασφαλής τρίτη χώρα” γίνεται όλο και πιο μαύρο και ενώ οι γείτονες απειλούν την Ευρώπη με μη εφαρμογή της συμφωνίας εάν δεν λάβουν τη βίζα, εμείς πρέπει να ανησυχούμε
- 05 Αυγούστου 2016 06:44
Μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία, η Ευρώπη και η Αθήνα ανησυχούν για τις συνέπειες και στο προσφυγικό και ας επιμένουν άπαντες στις δημόσιες δηλώσεις τους πως η συμφωνία μέχρι στιγμής εφαρμόζεται και ουδείς έχει δείξει πρόθεση για την καταστρατήγηση της.
Καταρχήν, ποια συμφωνία εφαρμόζεται; Μόνο το σκέλος της ανακοπής των ροών. Με τι ανθρωπιστικό κόστος; Δε θέλουμε να το σκεφτόμαστε, όμως η είδηση του πρόσφυγα που βιάστηκε και αποκεφαλίστηκε στη γειτονική χώρα κάνει το ανέκδοτο “Τουρκία, ασφαλής τρίτη χώρα” μαύρο και κηλίδα στην ευρωπαϊκή μας συνείδηση.
Ακόμη και αυτό όμως τίθεται εν αμφιβόλω, με την Άγκυρα να απειλεί την Ευρώπη πως θα σταματήσει να αναχαιτίζει τις προσφυγικές ροές εάν δεν λάβει την πολυπόθητη συμφωνία για τη βίζα και την Ευρώπη να απειλεί την Άγκυρα πως δε θα λάβει βίζα εάν δεν τηρήσει τη συμφωνία- αν και η αλήθεια είναι πως ουδέποτε κανείς στην Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία όπου οι τουρκικής καταγωγής πολίτες και μετανάστες ανέρχονται σε εκατομμύρια είχε σκοπό να διευκολύνει το ζήτημα της βίζας.
Το σκέλος φυσικά της μετεγκατάστασης προσφύγων με κατανομή στα 27 (οσονούπω) κράτη- μέλη το έχουμε ξεχάσει, μαζί με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά σε αυτό εδώ που τα λέμε δε φταίει (μόνον) η Τουρκία. Σημαντικό, αν όχι κύριο, μερίδιο ευθύνης φέρουν οι χώρες της ΕΕ, την προεδρία της οποίας έχει από την 1η Ιουλίου η Σλοβακία, ο πρωθυπουργός της οποίας είναι εχθρικός ως προς την υλοποίηση της συμφωνίας.
Για την κατανομή προσφύγων σε όλες τις χώρες της ΕΕ δε μοιάζει να υπάρχει φως στο τούνελ και όμως σε αυτό ακριβώς πρέπει να επιμείνει ειδικά η Ελλάδα.
Όχι μόνο από ενδιαφέρον για αυτούς τους ανθρώπους, τους οποίους δεν μπορεί μόνη της να διαχειριστεί, αλλά και γιατί δεν είναι προς το συμφέρον μας οι συμφωνίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο να μην τηρούνται παρά μόνον όταν αφορά τους αδύναμους. Και αδύναμοι είμαστε τόσο εμείς απέναντι στο Βερολίνο, όσο και οι πρόσφυγες απέναντι σε μία Ευρώπη, που ξεχνά το ίδιο της το παρελθόν και που συμπεριφέρεται στους αδύναμους πρόσφυγες όπως και στους αδύναμους δικούς της πολίτες, συνεχίζοντας μία πορεία αυτοκαταστροφής.
*της Βίκυς Σαμαρά, αρχισυντάκτριας του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247