Από τον Μπαρόζο στο Γιούνκερ

Από τον Μπαρόζο στο Γιούνκερ

Διαβάστε ένα άρθρο (συμμετοχή στις "Γνώμες" του News 247) για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής

Η σημερινή 1η Νοεμβρίου είναι και επίσημα η ημέρα, που ο Πορτογάλος Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο παραδίδει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στον Λουξεμβούργιο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Η κατάσταση στην Ευρώπη υποχρεώνει πολλούς να ελπίζουν, ότι αυτή η αλλαγή μεταξύ δύο πολιτικών, που είναι αισθητά διαφορετικοί μεταξύ τους σηματοδοτεί και την ανάγκη για μια πολύ διαφορετική Κομισιόν, για μια πολύ διαφορετική Ευρώπη.

Ο κύριος Μπαρόζο ανέλαβε τα ηνία σε μια περίοδο, που η Ευρώπη δεν κλυδωνιζόταν από μεγάλες αναταράξεις και σίγουρα δεν ήταν τόσο “ψημένος” στη διαχείριση κρίσεων όσο ο διάδοχός του. Η επιλογή του το 2004 ήταν μάλλον βολική για τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, που προτιμούν πάντα μια Κομισιόν καθαρά «τεχνοκρατική», που δεν θα ανακατεύεται και πολύ στα πόδια τους, όταν πρόκειται να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις.

Η επιλογή του Πορτογάλου ήταν λοιπόν συνειδητά “λάιτ”.  Άχρωμη και άνευρη. Ο κύριος Μπαρόζο αποδείχτηκε πάντως «μαέστρος της επιβίωσης», αφού κατόρθωσε παρά τις αντιρρήσεις αρκετών να εξασφαλίσει και δεύτερη θητεία το 2009. Ουσιαστικά αυτό υπήρξε για μεγάλο διάστημα το κύριο μέλημά του. Θυμάμαι την οργή ενός δικού του (συντηρητικού δηλαδή) ευρωβουλευτή, που απορούσε με αυτή την εξέλιξη, λέγοντας πως “οποιοσδήποτε άλλος θα ήταν καλύτερος”.

Στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στην ολομέλεια του ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο πριν από δέκα ημέρες ο απερχόμενος πρόεδρος είδε να προσέρχονται μόλις 200 από τους 751 ευρωβουλευτές, ενώ ακόμα λιγότεροι ήταν αυτοί που τον χειροκρότησαν. Αυτό προφανώς κάτι δείχνει για τη θέση, που του επιφυλάσσουν κάποια στιγμή τα βιβλία της ιστορίας. Μίλησε για το βραβείο Νόμπελ, που παρέλαβε για λογαριασμό της “Ευρώπης” και για τις κρίσεις που αντιμετώπισε η ΕΕ στη διάρκεια της 10χρονης θητείας του. Απέφυγε να σταθεί στην άνοδο της φτώχειας και της ανεργίας, να ομολογήσει ότι η κρίση δεν έχει ακόμα ξεπεραστεί οριστικά και φυσικά να “απολογηθεί” για την ραγδαία άνοδο της ευρωφοβίας.

Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ δεν θα έχει την πολυτέλεια να τα «λησμονήσει» όλα αυτά. Ήταν θέματα, που κυριάρχησαν στον προεκλογικό αγώνα, που κατέληξε τελικά στη νίκη του, και αυτά που σφράγισαν τη συμφωνία στήριξης του από τους πρώην αντιπάλους. Κυρίως όμως, είναι αυτά που «καίνε» τους Ευρωπαίους πολίτες, εκείνους που τον ψήφισαν και ίσως πολύ περισσότερο όσους δεν πήγαν να ψηφίσουν καν. Ο κύριος Γιούνκερ ξέρει ότι δε μπορεί απλά να γίνει ένας νέος “Μπαρόζο”. Γιατί τότε, σε πέντε χρόνια, στον δικό του “απολογισμό” πιθανώς η αίθουσα στο Στρασβούργο να είναι παντελώς κενή.

* Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα