Η Ευρώπη των Μπαλτάκων

Αν νομίζετε πως οι ιδέες Μπαλτάκου είναι ελληνική πατέντα, καλό θα είναι να ρίξετε μια ματιά στο τι συμβαίνει αυτή την περίοδο στην Ευρώπη. Η άνοδος εθνικιστικών ιδέων και  “κινήσεων” αντιμετωπίζεται σχεδόν παντού από τα κόμματα της κεντροδεξιάς, όχι με τη λογική της ουσιαστικής αντιπαράθεσης μαζί τους, αλλά με μια προσπάθεια να ενσωματωθούν, σε μια πιο “λάιτ”, πιο “πολιτικά ορθή” εκδοχή τους στο πρόγραμμα της Χριστιανοδημοκρατίας. Δεν είναι λοιπόν μόνο ο “ιδεολόγος” σύμβουλος του Ελληνα πρωθυπουργού, που πιστεύει ότι οι ψηφοφόροι της Ακρας Δεξιάς είναι παραστρατημένοι δικοί του πελάτες.

Στη Γερμανία η άνοδος του ευρωφοβικού κόμματος “Εναλλακτική για τη Γερμανία” έχει κάνει μια σειρά από στελέχη της Χριστιανοδημοκρατίας να πιέζουν το περιβάλλον της Μέρκελ για πιο “εθνοκεντρικές” θέσεις. Στην Ουγγαρία κυβερνά η FIDESZ του Βίκτορ Όρμπαν, που συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα -την “Διεθνή” της Χριστιανοδημοκρατίας- αλλά έχει περισσότερες ομοιότητες με την ισχυρή ακροδεξιά παρά με την Κεντροδεξιά. Στην Αυστρία το δεξιό Λαϊκό Κόμμα έχει στις τάξεις του, από την εποχή ακόμα του Γιεργκ Χάιντερ, αρκετούς κήρυκες μιας συνεργασίας πάνω σε “κοινές πατριωτικές αρχές” με την εθνικιστική λαϊκιστική Δεξιά, με τη λογική ότι μόνο έτσι θα της “κλέψει” μπαρούτι από το οπλοστάσιό της. Τέτοιες απόψεις περί “δεξιάς πολυκατοικίας” υπάρχουν και στη Γαλλία και στην Ολλανδία, όπου η ακροδεξιά δείχνει να  “καλπάζει”.

Εντυπωσιακό είναι αυτό που συμβαίνει τελευταία και στην άλλοτε ανοικτή στη λογική της πολυπολιτισμικότητας Μεγάλη Βρετανία. Την ώρα, που ολοένα και περισσότεροι βουλευτές του λακίζουν προς το ακροδεξιό UKIP του Νάιτζελ Φάραντζ, ο Ντέιβιντ Κάμερον απειλεί διαρκώς με έξοδο από την ΕΕ, έχοντας ανακαλύψει στα ανοικτά σύνορα με την Ευρώπη την αιτία των δεινών της χώρας του. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα μίλησε για σχέδια περιορισμού της εισόδου “μεταναστών” από τις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θέτοντας υπό αμφισβήτηση μια από τις βασικές αρχές της ευρωπαϊκής ιδέας, αυτή της ελεύθερης διακίνησης των πολιτών. Για τον Βρετανό πρωθυπουργό η κατάσταση είναι τέτοια, που δεν την αντέχουν ούτε οι Δήμοι, ούτε η αγορά εργασίας στην πατρίδα του. Μόνη διέξοδος λοιπόν να σφραγιστούν τα σύνορα. Το ζήτημα μας αγγίζει και εμάς. Ίσως να έχετε μάθει, ότι φωνές για απαγόρευση της εισόδου και Ελλήνων “μεταναστών εργασίας” έχουν ακουστεί και παλιότερα μέσα στο βρετανικό κοινοβούλιο.

Θα μπορούσαν να αναφερθούν και άλλα παραδείγματα, αλλά η ουσία είναι αλλού. Η Χριστιανοδημοκρατία ανίκανη να δει τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα, που προκαλεί η εμμονική πίστη της στο νεοφιλελευθερισμό προσπαθεί όχι να αντιμετωπίσει την ασθένεια, αλλά να την κουκουλώσει. Επιχειρεί να ενσωματώσει ακροδεξιές απόψεις, επικαλούμενη πρακτικά αποτελέσματα, βλέποντας το πρόβλημα καθαρά διαχειριστικά και όχι πολιτικά. Γλιστράει όλο και πιο δεξιά. Η αντιπαράθεση με τα αίτια που τροφοδοτούν ακραίες ιδέες και η καταπολέμηση τους με επιχειρήματα μοιάζουν να μην την απασχολούν. Το μόνο που μετράει είναι τα κουκιά που χάνονται. Δεν χρειάζεται λοιπόν να παρατηρεί κανείς με δέος τον κύριο Μπαλτάκο. Μάλλον μεταπράτης ιδεών είναι και όχι εφευρέτης τους.

* Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.