Το ατομικό, το συλλογικό και οι εκλογές

Η αποτίμηση μιας χρονιάς που τελειώνει δεν είναι ποτέ μια απλή διαδικασία. Θέλω να πω, εντάξει, το 2014, αντικειμενικά δεν ήταν καλό, ούτε για την Ελλάδα, ούτε πολύ περισσότερο για τον κόσμο.  Το μίσος  έχει βγει εδώ και καιρό  από τη  σκοτεινή του γωνιά, εξαπλώνεται με διάφορους τρόπους σε όλα τα σημεία της γης και τείνει να εξελιχθεί στην κυρίαρχη τάση του κοντινού μέλλοντος. Ο ISIS δίνει το απόλυτο στίγμα της εποχής: Μετά από  δεκαετίες θεωρητικής σύγκλισης Ανατολής και Δύσης το αποτέλεσμα είναι  ένα κύμα ωμής βίας που όμοιο του σπανίως έχουμε δει. 

Κι όσο για εμάς, η κρίση συνεχίζεται, η ανασφάλεια μεγαλώνει, η δημόσια ζωή έχει πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο της Μεταπολίτευσης και η Χρυσή Αυγή ήταν τρίτο κόμμα στις Ευρωεκλογές. Μην ξεκινήσω και για το βασικό αντικείμενο μου, το ελληνικό ποδόσφαιρο και με βρει ο νέος χρόνος να αναλύω παθογένειες!

Κι ωστόσο  κάθε άνθρωπος μετράει το καλό και το κακό και μέσα από το πρίσμα των προσωπικών του εμπειριών. Αντιλαμβάνομαι πόσο ζόρικα έχουν γίνει τα πράγματα γύρω μου. Αλλά σε ατομικό επίπεδο το 2014 μου έδωσε μερικές μεγάλες χαρές για τις οποίες του είμαι ευγνώμων.  Νιώθω τύψεις όταν φιλτράρω το συλλογικό μέσα από  το ατομικό, όμως δεν μπορώ παρά να χαμογελάω όταν σκέφτομαι όσα έφεραν σε αγαπημένους μου φίλους οι περασμένοι δώδεκα μήνες. 

Και μετά σκέφτομαι τις επικείμενες εκλογές. Και μου περνάνε οι τύψεις στο δευτερόλεπτο. Όταν οι πολιτικοί που διαχειρίζονται τις τύχες της χώρας στην πιο κρίσιμη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της,  κάνουν ακριβώς το ίδιο, σκέφτονται δηλαδή πρώτα και κύρια με ατομικά κριτήρια και επιπλέον έχουν την αναίδεια να λένε ότι το κάνουν για το καλό μας, γιατί να αισθάνομαι εγώ άσχημα;

Η πολιτική στην Ελλάδα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είχε σταθερό εφαλτήριο τα προσωπικά καπρίτσια.  Το τελευταίο δεκαπενθήμερο του 2014 μας έδειξε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά τα χρόνια της κρίσης που πέρασαν από πάνω μας και μας ισοπέδωσαν δίχως δυστυχώς να μας κάνουν σοφότερους. Πάμε σε εκλογές , δίχως η πλειονότητα του λαού να τις θέλει (όσο «φτιαχτές» κι αν θεωρεί κάποιος τις δημοσκοπήσεις, αρκεί να μιλήσει με το περιβάλλον του για να καταλάβει ότι  εν προκειμένω έπεσαν μέσα), επειδή ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να τζογάρει την Ελλάδα με την ελπίδα της «αριστερής παρένθεσης» (ειδάλλως θα έφτανε σε οριστική συμφωνία με την Τρόικα και θα πήγαινε στην προεδρική  εκλογή τον Μάρτιο), επειδή ο Αλέξης Τσίπρας βλέπει την εξουσία σε απόσταση βολής και δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο, επειδή ο Πάνος Καμμένος θεώρησε ότι όσο περισσότερο  περιμένει, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες του να μην μπει στην επόμενη Βουλή και επειδή ο Φώτης Κουβέλης απογοητεύει πια και τους τελευταίους που τον είχαν κάποτε πιστέψει.

Τα ξέραμε όλα τα παραπάνω. Μπορούσαμε να τα προβλέψουμε  μήνες πριν. Με εξαίρεση την βιασύνη Σαμαρά, καμία άλλη «έκπληξη» δεν προέκυψε από τις Ευρωεκλογές μέχρι και τη διάλυση της Βουλής.  Τα πάντα κινήθηκαν στα στενά όρια του γνωστού νεοελληνικού στερεότυπου. Η Αντιπολίτευση υποσχόταν και λαΐκιζε, η κυβέρνηση προσπαθούσε να ρεφάρει τις υποσχέσεις με παροχές και επίσης λαΐκιζε, οι υπόλοιποι έπαιζαν το παιχνίδι της επιβίωσης και φυσικά λαΐκιζαν. Με κατάληξη τη φαρσοκωμωδία της εκλογής προέδρου, εν μέσω επιθεωρησιακών καταστάσεων και με πλήρη αδιαφορία για τη βούληση του κόσμου.

Εγωϊστικές μικροπολιτικές συμπεριφορές , στο όνομα του ελληνικού λαού.  Σα να μην έχει αλλάξει τίποτα.  Η καρέκλα, η κυβέρνηση, η δύναμη, η νίκη, η συντριβή  του αντιπάλου.  Με αυτές τις παραμέτρους εξακολουθούν να κινούνται οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας. Όσο η αυτοεπιβεβαίωση παραμένει το σημαντικότερο  διακύβευμα στο μυαλό των επίδοξων «σωτήρων» της πατρίδας, τόσο η αληθινή σωτηρία θα μοιάζει με τον Άγιο Βασίλη: Κατά βάθος θα θέλαμε να πιστεύουμε σε αυτήν ,  αλλά πια ξέρουμε καλύτερα…

* Ο Κώστας Κεφαλογιάννης  είναι δημοσιογράφος. Εργάστηκε στις εφημερίδες Εξουσία, Sportime, Εξέδρα των Σπορ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Sportime 89,2 και Arrena 89,2. Αρθρογραφεί καθημερινά στο www.prismanews.gr και στο Contra.gr. Συνήθως είναι πιο φλύαρος από το βιογραφικό του…