Τα μικρά-μικρά που είναι όμως σπουδαία

Ακόμη και στην Αριστερά τα βάρβαρα χρόνια του μνημονίου έγινε ισχυρή η άποψη, πως «όταν ο κόσμος πεινάει, ποιος ασχολείται με δικαιώματα κλπ.». Πράγματι τα ζητήματα οικονομίας όχι απλώς ήταν στην πρώτη γραμμή, αλλά καθόρισαν και τις βασικές αντιθέσεις και πολιτικές διαχωριστικές γραμμές. Όσες φορές η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρούσε σε αυτά τα ζητήματα, υπήρχε εύκολη η απάντηση της εξυπηρέτησης του ειδικού σκοπού να βγει η χώρα από την κρίση. Έτσι μπήκαν στην άκρη η συνεργασία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ, ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας και τόσα άλλα που πληγώνουν το προφίλ ενός «χώρου» και όχι μόνο ενός κομματικού σχηματισμού.

Η υποχωρητικότητα όμως γίνεται κανόνας και η στρατηγική μετατρέπεται σε «μετάλλαξη», με το τετραήμερο που μας πέρασε να φέρνει το ένα χτύπημα, πίσω από το άλλο.

Η εικόνα του υφυπουργού Εξωτερικών Γιάννη Αμανατίδη να ποζάρει με το Άγιο Φως και τους φασίστες αγκαζέ, ταιριάζει σε υπουργό του Όρμπαν. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε να συνεχίσει ένα έθιμο που ξεκίνησε μόλις το 1989, ως πρωτοβουλία ενός Αθηναίου τουριστικού πράκτορα, για να μην θεωρηθεί ότι βάζει απέναντι την εκκλησία. «Με τιμές αρχηγού κράτους ήρθε το άγιο φως. Με ρωτάει η γυναίκα μου αν θα κάνει και δηλώσεις…» είχε γράψει στις 14 Απριλίου του 2012, ο Νίκος Παππάς, όταν ακόμη ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν αντιπολίτευση και επαγγέλλονταν τον διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Μετά από τρία χρόνια στην κυβέρνηση, αντί να σταματήσει η γελοιότητα –γιατί περί αυτού πρόκειται- συνεχίζεται ως θεσμοθετημένη τελετή και ξεπλένει τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.

Ήρθε το Άγιο Φως και πήγαμε στην Ανάσταση. Εκεί τα αγήματα των Ενόπλων Δυνάμεων την ώρα που ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ψέλνει το Χριστός Ανέστη, απαγγέλουν τον εθνικό ύμνο! Η ιστορία αυτή ξεκίνησε με κυβέρνηση Σαμαρά το 2013, με τον αρμόδιο τομεάρχη του ΣΥΡΙΖΑ τότε, Θοδωρή Δρίτσα να κάνει λόγο για «κακόγουστη επίδειξη πατριωτισμού, στα όρια της ασέβειας» και τον Αρχιεπίσκοπο να μην ενθουσιάζεται στην ιδέα. Προχθές το άγημα ήταν εκεί κανονικά και ο Αρχιεπίσκοπος διέκοψε το Χριστός Ανέστη και ψιθύρισε τον εθνικό ύμνο.

Και αν νομίζετε ότι είναι τυχαίο γεγονός, κάνετε λάθος. Απλώς εντάσσεται στην ανάταση του εθνικού φρονήματος που επιχειρεί η κυβέρνηση, με την ένταση στο Αιγαίο να χτυπάει κόκκινο και δύο έλληνες στρατιωτικούς σε τουρκικές φυλακές. Έτσι ανήμερα του Πάσχα δόθηκε εντολή στα στρατόπεδα να στήσουν τραπέζι και να σερβίρουν κανονικά σε δύο άδειες καρέκλες, τιμώντας τους δύο στρατιωτικούς. Ψύχραιμη αντίδραση για ένα στράτευμα που η πολιτική του ηγεσία θεωρεί ότι ο Ερντογάν κρατάει ομήρους Έλληνες πολίτες.

Η έξαρση του εθνικού φρονήματος –και εδώ τα πράγματα γίνονται επικίνδυνα- οδήγησε στα τροχιοδεικτικά στη Ρω, με το Μαξίμου να ισχυρίζεται ότι το τουρκικό ελικόπτερο δεν παραβίασε τον ελληνικό εναέριο χώρο. Προκύπτει λοιπόν η ερώτηση, γιατί τότε το πυροβολήσαμε; Και την απάντηση δίνει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Βέττας. «Η χώρα απάντησε με ”μαγκιά” στους Τούρκους», είπε ο βουλευτής για να συμπληρώσει πως «οι σφαίρες έπεσαν για να δουν οι Τούρκοι τι θα πάθουν αν παραβιάσουν τα σύνορα και σε όσους δεν αρέσει… ξύδι», ενώ συνέχισε λέγοντας για τον Πάνο Καμμένο πως «υπουργός Άμυνας είναι, στην παραμεθόριο πάει, στολή παραλλαγής φορά, δεν είναι μπαλαρίνα».

Τελευταία σκοτεινή στιγμή του πενθημέρου, η υπόθεση του κρατούμενου απεργού πείνας και δίψας, Βασίλη Δημάκη. Ο Δημάκης έχοντας περάσει σχεδόν 20 χρόνια στις ελληνικές φυλακές πέρασε στο Πολιτικό της Νομικής Αθηνών και ζητά την έκδοση Βουλεύματος έτσι ώστε να παρακολουθήσει μαθήματα του με “βραχιολάκι” γεωεντοπισμού. Η ανακοίνωση του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το θέμα, θύμισε τις ημέρες υπουργίας του Χαράλαμπου Αθανασίου, καθώς πέρα από τον προκλητικό τρόπο που αντιμετωπίζει έναν άνθρωπο που η ζωή του είναι σε κίνδυνο, αρνείται επί της ουσίας τη δυνατότητα σωφρονισμού των κρατουμένων.

Αν απομονώσουμε αυτά τα γεγονότα και ρωτήσουμε έναν ξένο που τοποθετεί στον άξονα Αριστερά-Δεξιά τη σημερινή κυβέρνηση, θα μπατάρει προς τη λάθος μεριά επικίνδυνα. Θα σου πει επίσης ότι πρόκειται για θρησκόληπτους, υπερπατριώτες, πολεμοχαρείς, σεξιστές –ο Βέττας έχει κάποιο θέμα με τις μπαλαρίνες εκτός των άλλων- και με χαλαρές δημοκρατικές ευαισθησίες στο θέμα των ατομικών δικαιωμάτων.

Αν η απορία που προκύπτει είναι κατά πόσο βρισκόμαστε μπροστά σε μια διαδικασία μετάλλαξης, η απάντηση αναζητείται σε μια διαδικασία επαγγελματοποίησης των στελεχών και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, που από μόνο του σημαίνει ραγδαία μετατόπιση προς τα δεξιά. Η κυνικότητα αντικαθιστά την πολιτική και έτσι μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το «Άγιο Φως» με χιούμορ, σχολιάζοντας τον ενθουσιασμό του θρησκευόμενου Γιάννη Αμανατίδη, τις εθνικοπατριωτικές κορώνες ως ιδιαιτερότητες του Καμμένου και τις δηλώσεις Βέττα όχι ως αιτία περιθωριοποίησης του βουλευτή, αλλά ως «μαγκιά» στην τηλεοπτική αρένα.

Η δε αδιαφορία στην υπόθεση Δημάκη και η απάντηση του Υπουργείου, φέρνουν την κυβέρνηση αντιμέτωπη με τις πολιτικές επιλογές της, όπως αυτή της καρατόμησης του Νίκου Παρασκευόπουλου, που κρίθηκε πως δεν υπηρέτησε το «ρεαλισμό» μετά την απόφαση του ΣΤΕ για τις τηλεοπτικές άδειες.

Για να μην θεωρούμε ότι πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά, η κυβερνητική αντίδραση είναι παρόμοια σε μια σειρά υποθέσεων. Από τα βιβλία θρησκευτικών, τη δίκη της Χρυσής Αυγής, τις καταγγελίες για παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστών στον Έβρο, τις εκκενώσεις καταλήψεων και τις Σκουριές. Στην Ευρώπη ξεκινά μια τεραστίων διαστάσεων αντιπαράθεση. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως που ήθελε να την αλλάξει, φοβάται πλέον να μπει στη μάχη. ΤΙΝΑ κάνουμε;

*Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24MEDIA στη Θεσσαλονίκη