Πότε μας άρεσαν τα προληπτικά μέτρα για να μας αρέσουν και σήμερα;

Από το πολιτικό σκηνικό και τις επιδιώξεις των θεσμών, μέχρι τους πλειστηριασμούς – που σε τρεις βδομάδες έχουν την τιμητική τους – από τους στόχους για τα μη εξυπηρετούμενα δανειακά ανοίγματα (NPEs), αλλά και τις επικείμενες εκδόσεις κρατικών ομολόγων, τα stress tests, από το πώς θα γίνουν, μέχρι και τις συνέπειες των αποτελεσμάτων τους– όλα αυτά θα κρίνουν τελικά την απάντηση στο ερώτημα που μας καίει: θα τα καταφέρουμε άραγε μόνοι μας να βγούμε από το Μνημόνιο χωρίς στηρίγματα;

Οι συζητήσεις στα φόρτε τους, με τη μία πλευρά να θεωρεί αναγκαίο το «δεκανίκι» μιας προληπτικής γραμμής στήριξης και την απέναντι πλευρά, να χαρακτηρίζει το ενδεχόμενο αυτό, απλώς σαν…. ένα «δεκανίκι», υπερτονίζοντας την ανάγκη κεφαλαιακών αποθεμάτων.

Οι τραπεζίτες εν πολλοίς, τάσσονται υπέρ μιας αυτόνομης και ανεξάρτητης, αυτοδύναμης πορείας μετά την έξοδο, με την προϋπόθεση ότι θα έχουν ληφθεί εγκαίρως οι κατάλληλες πρωτοβουλίες για να εξασφαλισθεί η διατήρηση της οικονομικής και δημοσιονομικής σταθερότητας.

Το επιχείρημα πίσω από αυτό το σκεπτικό είναι ότι ο Αύγουστος και η πορεία των μηνών που έπονται, θα είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει η χώρα ότι τα καταφέρνει μόνη της και να απευθύνει στις αγορές μηνύματα εμπιστοσύνης. Τέτοια, που θα ανοίξουν το δρόμο για τη χρηματοδότηση της εγχώριας οικονομίας από τις διεθνείς χρηματαγορές , αλλά και για την αποκατάσταση περιοριστικών συνεπειών, όπως αυτό των capital controls.

Στόχος, το νέο 7ετές ομόλογο, μαζί με άλλες δύο εκδόσεις κρατικών ομολόγων, απώτερος σκοπός το μαξιλάρι ρευστότητας των 19 δις ευρώ , ώστε να πείσουμε ότι θα μπορέσουμε να αποπληρώσουμε τα χρέη μας και μετά τον Αύγουστο, για τουλάχιστον ενάμιση έτος.

Όλα αυτά δεν θα καταστούν εφικτά, χωρίς τη θετική συμβολή του τραπεζικού τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, οι τράπεζες, θα προσπαθήσουν να συρρικνώσουν όσο περισσότερο γίνεται τα κόκκινα δάνεια , να χαμηλώσουν τον πήχυ των NPEs ( δείκτη που συμπεριλαμβάνει και τα ρυθμισμένα κόκκινα δάνεια που καθίστανται εκ νέου ληξιπρόθεσμα) αλλά και ταυτόχρονα, να κόψουν σταδιακά όλες, τη γέφυρα με τον ELA (κάτι για το οποίο μέχρι σήμερα επαίρεται μόνο η Εθνική Τράπεζα).

Προφανώς και στο σκηνικό αυτό, σημαντική θα είναι η επίπτωση από τα stress tests στα οποία θα υποβληθούν οι ελληνικές τράπεζες το Φεβρουάριο (στο μεταξύ, θεωρητικά μέχρι αύριο θα ανακοινωθούν οι παραδοχές για τα τεστ αντοχής).

Εξελίξεις σημαντικές και ουκ ολίγες για το τραπεζικό τομέα μιας πονεμένης οικονομίας που φιλοδοξεί εγκαταλείποντας το Μνημόνιο, να σταθεί μόνη της στα πόδια της…. Και όπως προ ημερών σχολίασε ο πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών , κ. Νικ. Καραμούζης « η κεντρική συζήτηση ότι ίσως χρειαζόμαστε ξανά έναν νέο εξωτερικό μηχανισμό για να διασφαλίσουμε την οικονομική και δημοσιονομική σταθερότητα, την ορθολογική οικονομική συμπεριφορά και την αναπτυξιακή προοπτική, ίσως είναι μια ηττοπαθής στάση. Μπορεί δε να εκληφθεί από τις αγορές ως μήνυμα παραδοχής ανικανότητας και αδυναμίας να διαχειριστούμε υπεύθυνα και με σύνεση μόνοι μας ως χώρα τα του οίκου μας».