To κότερο και η ουσία

Είναι πολιτικό θέμα η δημοσίευση των φωτογραφιών από τις περσινές διακοπές του πρωθυπουργού, ενόψει κρίσιμων ευρωεκλογών, αλλά και ενοψει της ανακοίνωσης του πακέτου ελαφρύνσεων για τους μη προνομιούχους;

Το ερώτημα έθεσαν πολλοί ακροατές με μηνύματά τους στον Νews 24/7 στους 88,6, καθώς οι παραγωγοί συζητούσαν το θέμα, αλλά και ρωτούσαν τους καλεσμένους τους για αυτό.

Το ότι υπάρχουν πάντα πιο ουσιαστικά ζητήματα, από αυτά που οι πολιτικοί επιλέγουν να συζητούν ή για τα οποία να καυγαδίζουν είναι δεδομένο. Η οικονομία, η ανεργία, η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, η Παιδεία, το δημογραφικό, τα δικαώματα των ΑμεΑ, ακόμα και η κλιματική αλλαγή, θα έπρεπε να μη μας αφήνουν χρόνο για οτιδήποτε άλλο. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει.

Στην πολιτική αντιπαράθεση, έρχονται στην επικαιρότητα ζητήματα, που θεωρείται ότι θα πλήξουν τον αντίπαλο. Αναδεικνύονται και αναπαράγονται και είτε πρόκειται για χυδαιότητες, είτε για Fake News, είτε για πραγματικά γεγονότα, λογίζονται ως “όπλα” στα πλαισια του “ή εμείς ή αυτοί”.

Για τη διαρροή φωτογραφιών από τις διακοπές του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πολλά μπορούν να ειπωθούν, ωστόσο περισσεύει η υποκρισία, ειδικά από όσους διυλίζουν αυτές τις διακοπές, αλλά καταπίνουν ελικόπτερα, συσκευές Siemens, μίζες, σπίτια στο εξωτερικό και όσα μπορεί να καταπιεί ένας καλοταϊσμένος παπαγάλος.

Ένας πρωθυπουργός, έχει δικαίωμα να κάνει διακοπές, να έχει φίλους και ακόμα και ένας αριστερός πολιτικός, μπορεί να απολαμβάνει όσα δικαιολογούν τα εισοδήματά του και η περιουσία του.

Το ότι κάποιοι σκαφάτοι υπηρέτες συγκεκριμένων συστημάτων, θεωρούν ότι ο αριστερός στην Ελλάδα, πρέπει να ζει μέσα στη φτώχεια και τη μιζέρια, απόκληρος και κυνηγημένος, έχουν πιθανότατα διαγράψει από τον σκληρό δίσκο της μνήμης τους το 1981. Ίσως πάλι επειδή το θυμούνται, να το θεωρούν λάθος που πρέπει να διορθωθεί. Δηλαδή η μισή Ελλάδα να είναι στο περιθώριο και η άλλη μισή να απολαμβάνει τα κλεμμένα.

Έχει λοιπόν δικαίωμα ο πρωθυπουργός να κάνει διακοπές, αλλά ειδικά όταν στα πολιτικά του επιχειρήματα, περιλαμβάνει τη μάχη του λαού απέναντι στις ελίτ που τον καταδυναστεύουν, οφείλει να είναι πιο προσεκτικός.

Οφείλει να μη δέχεται χάρες ακόμα και από τους φίλους του. Να αποφεύγει όσο βρίσκεται σε αυτή τη θέση τις σχέσεις με επιχειρηματίες και εφοπλιστές, όχι για να τους εχθρεύεται, αλλά για να μπορεί να τους αντιμετωπίζει θεσμικά, να συνεργάζεται ή να αντιπαρατίθεται, για το καλό της χώρας.

Έχει δικαίωμα ο πρωθυπουργός να ξεκουράζεται και να κάνει και ακριβές διακοπές αν το επιθυμεί, αρκεί να τις πληρώνει ο ίδιος. Να μην χρωστάει χάρες ούτε σε φίλους, ούτε σε κανέναν.

Ειδικά, μάλιστα όταν γνωρίζει ότι ένας ολόκληρος μηχανισμός περιμένει ακριβώς αυτό. Μια φωτογραφία ή μια φανταστική ιστορία (θυμηθείτε τις Μαλδίβες και τους κομάντος), για να μπορέσει όχι μόνο να επιτεθεί στον ίδιο, αλλά να επιτεθεί σε αυτά που πονάνε περισσότερο ένα παρασιτικό σύστημα που χρεοκόπησε την Ελλάδα: Το ότι η Αριστερά δεν είναι στο περιθώριο και το ότι οι αγωνιστές της Αριστεράς έχουν καθαρό μέτωπο.

Αυτός ο μηχανισμός έχει προφανώς στηθεί και λειτουργεί με συγκεκριμένους εκλογικούς στόχους και δεν θα σταματήσει πουθενά.

Είναι άλλο όμως ζήτημα ότι μια καλοδουλεμένη μηχανή προπαγάνδας, θα κάνει τα πάντα για να αποπροσανατολίσει την συζήτηση από την οικονομία και την προσπάθεια που γίνεται για να επιστραφούν στους ασθενέστερους μέρος των χρημάτων, που τους στέρησαν τα μνημόνια και οι οπαδοί του “βάστα Σόιμπλε” και άλλο πράγμα να τροφοδοτείται αυτή η μηχανή από τον ίδιο της τον στόχο.

Ο (κάθε) πρωθυπουργός πρέπει να ανακοινώνει πού θα πηγαίνει, να πληρώνει ο ίδιος τις διακοπές του, ακόμα και αν πρόκειται για διακοπές με ανέσεις και να μη δέχεται καμία διευκόλυνση από κανέναν. Το ότι “έτσι γίνεται με τους πολιτικούς ή έτσι γινόταν πάντα”, είναι ένα επιχείρημα που επιτρέπει στα διαπλεκόμενα πιστόλια να καγχάζουν με γεμάτο στομάχι: “Όλοι ίδιοι είναι”.