Μείωση στις τιμές των εισιτηρίων στα ΜΜΜ. Ανάσα ή κοροϊδία; Αυτή είναι η γνώμη μας

Μειώσεις στα κόμιστρα των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, ανακοίνωσε η κυβέρνηση, με το ενιαίο κόμιστρο να κοστίζει από Σεπτέμβριο 1,20 ευρώ (από 1,40 σήμερα) και παράλληλη μείωση της διάρκειάς του κατά 20 λεπτά.

Καταργείται έτσι το εισιτήριο των 1,2 ευρώ που θεσπίστηκε το 2011 και ίσχυε μόνο για λεωφορεία, τραμ και τρόλεϊ. Παράλληλα,  μειώνεται η τιμή της μηνιαίας κάρτας απεριορίστων διαδρομών από 45 ευρώ σε 30 ευρώ,  με ισχύ για όλα τα μέσα.

Επτά συντάκτες του NEWS 247 γράφουν για τη ζωή στα Μέσα Μεταφοράς, τις εξαγγελίες για μειώσεις και την αναντιστοιχία τιμών και παροχής υπηρεσιών.

Στείλτε μας τη γνώμη σας στο τέλος του κειμένου

“Ένα από τα κορόιδα”, νιώθει η Ανθή Κουτσουμπού

Ως “θαμώνας” των Μέσων Μαρτυρικής Μεταφοράς, χρησιμοποιώντας σε καθημερινή βάση λεωφορείο, ηλεκτρικό και μετρό, είμαι προφανώς ένα από τα κορόιδα, που θα κληθούν να πληρώνουν το νέο μειωμένο εισιτήριο. Αυτό που σου προσφέρει μαζί αμέτρητες συγκινήσεις, όπως της επαφής με τα βρώμικα βαγόνια του ηλεκτρικού, της αγωνίας πότε θα περάσει το λεωφορείο, της απορίας πώς θα χωρέσω σ’ αυτό όταν επιτέλους έρθει και είναι γεμάτο, της “γνωριμίας” με επαίτες, που τους βλέπεις καθημερινά σε συγκεκριμένες ώρες και κάποιες περιπτώσεις σε συγκεκριμένους σταθμούς κ.α.

Μάλλον για κάποιους, οι οποίοι δεν έχουν μπει ποτέ σε ΜΜΜ, όλο αυτό το “πακέτο υπηρεσιών” που προσφέρεται απλόχερα στο επιβατικό κοινό, αξίζει 1,40 ευρώ (510 δρχ. για να μην ξεχνιόμαστε) για 90 λεπτά και πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι και ικανοποιημένοι που πρόκειται να μειωθεί κατά 0,20 ευρώ με ταυτόχρονο “κόψιμο” της διάρκειας κατά 20 λεπτά. Αν μη τι άλλο, με τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες σε συνδυασμό με τις υπηρεσίες των ΜΜΜ, είναι εξωφρενικό να ανακοινώνονται μειώσεις σε κάτι, που ούτως ή άλλως, είναι υπερκοστολογημένο.

Η μηνιαία κάρτα των 30 ευρώ είναι απλά για να “χρυσωθεί το χάπι”. Άλλωστε, όπως είπε και ο αρμόδιος υπουργός: “Για να εφαρμοστεί η πολιτική μας υπάρχουν τέσσερις βασικές αρχές: Συνεργασία, αλληλοσεβασμός, αποφάσεις, δουλειά”. Μαντέψτε τι ισχύει και για ποιους στην πεζή πραγματικότητα.

“Πού αποβλέπει η μείωση;” αναρωτιέται ο Κωστής Χριστοδούλου

Μία μείωση σε μία βασική και κυρίως λαϊκή υπηρεσία, όπως είναι τα εισιτήρια στα ΜΜΜ δεν μπορεί παρά είναι ευπρόσδεκτη, υπό την προϋπόθεση ότι δεν επιβαρύνονται οι οργανισμοί που παρέχουν τις υπηρεσίες αυτές γιατί αυτό σημαίνει ότι σύντομα θα έρθουν να πάρουν πίσω τα χαμένα από την άλλη τσέπη μέσω φόρων. Και εκεί θα την πληρώσουν όλοι, χρησιμοποιούν ή όχι τις συγκοινωνίες της Αθήνας.

Το θέμα είναι πως, γιατί, και πότε αποφασίζεται μία τέτοια μείωση και που αποβλέπει; Είναι κοινή αποδοχή ότι το σύστημα ελέγχου είναι αστείο και διάτρητο και στηρίζεται μόνο στο φιλότιμο των Ελλήνων επιβατών την μπέσα των Αλβανών και πάει λέγοντας. Όσοι δεν χρησιμοποιούν κεντρικούς σταθμούς (όπως ο υπογράφων) μπορεί να κάνουν και χρόνια να πέσουν επάνω σε έλεγχο. Αντί να αντιγραφεί ένα επιτυχημένο σύστημα ελέγχου με μπάρες στο μετρό και ηλεκτρονικά εισιτήρια με ηχητική ειδοποίηση, όπως είναι για παράδειγμα στο Λονδίνο αλλά στις περισσότερες μεγάλες πόλεις του κόσμου, επιλέχθηκε το πολιτικάντικο υπάρχον σύστημα: Ο εκάστοτε Υπουργός Συγκοινωνιών τοποθετούσε προσωπικό – συνήθως από την εκλογική του περιφέρεια – που δεν θα επιβάρυνε τον προϋπολογισμό εάν είχε γίνει χρήση της τεχνολογίας.

Από την άλλη τα μειωμένα εισιτήρια, πάλι εντελώς πολιτικάντικα, παρέχονταν σε μεγάλες ομάδες πιθανών ψηφοφόρων χωρίς κανένα εισοδηματικό κριτήριο δημιουργώντας κατάφωρες αδικίες. Για παράδειγμα συνταξιούχος με εισόδημα 1.500 ευρώ μηνιαίως ταξιδεύει με μισό εισιτήριο όταν ο άνεργος με μηδενικό εισόδημα καλείτε να πληρώσει ολόκληρο.

Η μείωση που προαναγγέλθηκε είναι ουσιαστικά η παραδοχή της ήττας της πολιτικής στις συγκοινωνίες τις τελευταίες δεκαετίες να δημιουργήσει ένα αξιόπιστο και δίκαιο σύστημα ελέγχου εισιτηρίων. Ποντάρει για άλλη μία φορά σε πολιτικά οφέλη μειώνει μαζικά τα κόμιστρα καθώς και στο φιλότιμο του επιβάτη, την μπέσα του και πάει λέγοντας. 

“Τα θετικά του μέτρου”, αναγνωρίζει η Μίκα Κοντορούση

Επιτέλους! Μετά τα χαράτσια, τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, την ξέφρενη ανοδική πορεία τιμών σε βασικά καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες και (κάτι επίκαιρο) το υψηλό «κόμιστρο» για την είσοδο σε πλαζ, ήρθαν τα πρώτα ευχάριστα νέα που ακούμε δια στόματος κυβερνητικού στελέχους, σχεδόν από το 2010, απ’ όταν δηλαδή η χώρα μας εισήλθε και με τη βούλα στην εποχή των γκρίζων Μνημονίων και του επίσημου μονόδρομου της λιτότητας, των ανθρωποθυσιών και των εν γένει περικοπών. Η μείωση των τιμών στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών θα είναι γεγονός… από Σεπτέμβριο.

Ακόμη κι αν η ύστατη υπουργική πλειοδοσία δεν αποτελεί τίποτε άλλο, από ένα επιπλέον επικοινωνιακό πυροτέχνημα που σκάει «για τα μάτια» της προεκλογικής πελατείας, δεν μπορούμε παρά να το εκλάβουμε σαν ένα παραθυράκι ανάσας προς όφελος της τσέπης μας. Ας πάψουμε για λίγο να βλέπουμε κακούς δαίμονες κι ας κλείσουμε τα αυτιά μας απέναντι σε όσους μιλούν για «ευλογίες στα γένια μόνο όσων χρησιμοποιούν το μετρό» και για κοροϊδία εις βάρος όσων χρησιμοποιούν τα λεωφορεία ή για λάθος υπολογισμούς στους χρόνους διάρκειας του ενιαίου εισιτηρίου.

Όταν το μαχαίρι μπαίνει όλο και πιο βαθιά στο κόκκαλο και ο ιδρώτας γίνεται κρύος κάθε φορά που τα κοντέρ στο ταμπλό της αμόλυβδης τρελαίνονται, μετατρέποντας το ΙΧ σε πολυτελές είδος διαβίωσης, τότε τα 72 ευρώ κέρδος το χρόνο για μεμονωμένες διαδρομές και τα 180 ευρώ για μηνιαίες, είναι, φαίνονται και ακούγονται δελεαστικές. Όχι για να ξέρουμε με τι κριτήριο θα ψηφίσουμε στις επικείμενες εθνικές εκλογές, αλλά για να μπορούμε να μπαίνουμε στα ΜΜΜ χωρίς να περιμένουμε από ποιον θα κάνουμε «τράκα»… εισιτήριο.

“Κανείς δεν μας κάνει χάρη”, λέει ο Μάνος Χωριανόπουλος

Μια μικρή μείωση στις τιμές των εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δεν είναι κάτι αρνητικό, αλλά δεν υπάρχει λόγος για πανηγυρισμούς. Δεν μας κάνει κανείς χάρη, αν σκεφτούμε τις απανωτές αυξήσεις των τελευταίων ετών.

Δεν μας κάνει κανείς χάρη, αν συνειδητοποιήσουμε ότι αυτοί που χρησιμοποιούν λεωφορεία, ουσιαστικά θα είναι και πάλι χαμένοι. Και κυρίως δεν μας κάνουν χάρη εφόσον υπάρχει προφανής αναντιστοιχία τιμών και υπηρεσιών.

Οι πολίτες δεν είναι παράλογοι. Όταν τους προσφέρονται υπηρεσίες, κάνουν τα πάντα για να είναι συνεπείς και να πληρώνουν.

Σε αυτό το κράτος, με αυτά τα μέσα μεταφοράς, η νοοτροπία του τζαμπατζή καλλιεργείται και εδραιώνεται. Όταν περιμένεις 1 ώρα στη στάση και πας σπίτι σου σαν σαρδέλα, το ερώτημα δεν είναι πόσο πληρώνεις, αλλά γιατί να πληρώνεις.

Όταν μάλιστα, οι ασθενέστεροι (αυτοί δηλαδή που κυρίως χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ), έχουν ξανά και ξανά επιβαρυνθεί.

Έπρεπε εδώ και χρόνια όχι μόνο να υπάρχει διαρκής βελτίωση των υπηρεσιών, ώστε να λυθούν και άλλα προβλήματα, όπως αυτό της ρύπανσης και της κίνησης στους δρόμους, αλλά και να έχει υπάρξει μέριμνα ώστε να προστατευθούν οι πολλοί. Αυτοί δηλαδή που κυρίως χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Όσο αυτό το σχέδιο δεν υπάρχει, οι σπασμωδικές κινήσεις, θα απορρέουν από την εκάστοτε οικονομική συγκυρία, εις βάρος του επιβατικού κοινού.

“Άλλοι κερδισμένοι, άλλοι χαμένοι”, για τη Μαρίνα Κουτσούμπα

Η νέα τιμολογιακή πολιτική στα εισιτήρια και τις κάρτες απεριορίστων διαδρομών των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς έφερε εκτός από χαμόγελα και γκρίνια.

Μεγάλη ανακούφιση αδιαμφισβήτητα θα νιώσουν όσοι επιλέγουν για τις μετακινήσεις τους μηνιαία κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα μέσα. Από τα 45 μειώνεται στα 30 ευρώ. Η μειωμένη αντίστοιχα θα στοιχίζει 15 ευρώ.

Μεγάλοι χαμένοι όσοι χρησιμοποιούν αποκλειστικά λεωφορεία και τρόλεϊ, καθώς καταργείται η κάρτα των 20 ευρώ.

Η τιμή παράλληλα του ενιαίου εισιτηρίου από 1,40 ευρώ διαμορφώνεται στο 1,20 αλλά με παράλληλη μείωση της χρονικής διάρκειας από 1,5 ώρα σε 70 λεπτά.

Κερδισμένοι οι πολίτες που οι μετακινήσεις τους δεν ξεπερνούν το νέο χρονικό όριο των 70 λεπτών, χαμένοι αυτοί των οποίων οι μετακινήσεις διαρκούν περισσότερο.

Αυτό που μπορεί εύκολα να διαπιστώσει κάποιος με απλά μαθηματικά είναι ότι σίγουρα κάποιοι βγαίνουν κερδισμένοι και κάποιοι άλλοι χαμένοι. Ας ελπίσουμε με τον καιρό να βγαίνουμε όλοι μαζί νικητές.

“Καμία πραγματική μείωση”, λέει η Μαρίνα Χατζηδημητρίου

Μπορεί αρχικά η μείωση στις τιμές των ΜΜΜ να είναι μια χαρμόσυνη είδηση δεδομένης της οικονομικής κατάστασης των πολιτών λόγω κρίσης, ωστόσο αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα θα δει πως δεν κερδίζουμε κάτι επί της ουσίας.

Τα εισιτήρια ναι μεν από 1.40 θα πάνε στο 1.20, όμως θα μειωθεί και η χρονική διάρκεια της μετακίνησης από τα 90 λεπτά στα 70 λεπτά.

Επίσης, ας σταθούμε και στην κατάργηση της κάρτας απεριορίστων διαδρομών για λεωφορεία και τρόλεϊ κάτι το οποίο με βρίσκει αντίθετη.

Το λεωφορείο είναι ένα μέσο που χρησιμοποιεί πολύς κόσμος, ο οποίος θα επιβαρυνθεί τώρα οικονομικά καθώς καταργείται η κάρτα απεριορίστων διαδρομών μειωμένου κόστους για τα μέσα αυτά.

Έτσι, εγώ πχ που χρησιμοποιώ κατά κόρον λεωφορεία θα πρέπει να προμηθευτώ νέα κάρτα που θα κοστίζει 30 ευρώ, δηλαδή καλούμαι να πληρώσω 10 ευρώ παραπάνω το μήνα. Άρα για ποια μείωση μιλάμε;

“Αδικούνται οι πολλοί”, υποστηρίζει ο Στέφανος Νικήτας

Στη νέα τιμολογιακή πολιτική θα υπάρξει καθιέρωση ενιαίας κάρτας των 30 Ευρώ για όλα τα μέσα.

Η λογική πίσω από αυτή την κίνηση των υπεύθυνων είναι να δείξουν ότι το μετρό θα αποτελέσει τον κορμό των αστικών συγκοινωνιών στο μέλλον.

Όσοι από εμάς χρησιμοποιούσαμε το συγκεκριμένο μέσο θα έχουμε μια μείωση 15 ευρώ τον μήνα στην κάρτα κάτι που μεταφράζεται σε μείωση 33%. Στόχος τους είναι να περιοριστούν οι τζαμπατζίδες, που εξακολουθούν να είναι πολλοί, και ενισχύοντας την κίνηση να φέρουν σε ισορροπία τη σχέση μείωσης τιμής και εσόδων της εταιρείας.

Ωστόσο το μέτρο είναι άδικο για την μερίδα του λέοντος του επιβατικού κοινού οι οποίοι χρησιμοποιούν κάρτα απεριορίστων διαδρομών αποκλειστικά για το λεωφορείο (και το τρόλεϊ) και θα έχουν οικονομική επιβάρυνση, καθώς καταργείται η κάρτα απεριορίστων διαδρομών μειωμένου κόστους για τα μέσα αυτά.

Χρέος της πολιτείας είναι η ενίσχυση και βελτίωση των μέσων μαζικής μεταφοράς η οποία αποτελεί τη μοναδική βιώσιμη λύση για την αντιμετώπιση του κυκλοφοριακού προβλήματος της Αθήνας.