Μεταγραφή τον Τσίπρα θέλουν στη ΝΔ

Μεταγραφή τον Τσίπρα θέλουν στη ΝΔ
Greece's Prime Minister Alexis Tsipras delivers a speech at the second day of Thessaloniki Summit 2017, Thessaloniki, Greece on October 6, 2017. / Thessaloniki Summit 2017, , 6 2017. sooc

Με την κυβέρνηση να θέτει ως πρώτο στόχο την ανάπτυξη και την προσέλκυση επενδύσεων, η Νέα Δημοκρατία αναζητά προνομιακό πεδίο αντιπολίτευσης και οι “γραμμιτζήδες” του χώρου της κεντροδεξιάς προσπαθούν να πείσουν ότι ο Τσίπρας θα ήταν ένας εξαιρετικός πρωθυπουργός, με ένα άλλο κόμμα και μια άλλη κυβέρνηση

Του Λευτέρη Αρβανίτη

Η ιστορία είναι λίγο-πολύ γνωστή και εξελίσσεται σταθερά τους τελευταίους μήνες. Η κυβέρνηση ακολουθεί κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα με τους δανειστές και στήνει τη δική της αφήγηση γύρω από το δίπολο δίκαιη ανάπτυξη και κοινωνική δικαιοσύνη.

O Αλέξης Τσίπρας φτάνει στη ΔΕΘ έχοντας στις αποσκευές του την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης, την πετυχημένη έξοδο στις αγορές και την προσέλκυση επενδύσεων. “Ο Τσίπρας μπαίνει στα χωράφια της ΝΔ” γράφουν τις επόμενες ημέρες οι εφημερίδες και τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο περίεργα όταν το Μαξίμου παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ της επένδυσης στο Ελληνικό.

Η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να χάνει το κύριο αντιπολιτευτικό της χαρτί. Ότι πρόκειται για ακραίους αριστερούς και ιδεοληπτικά αντίθετους σε κάθε επενδυτική δραστηριότητα. Αναζητείται μια ερμηνεία για την αλλαγή στάσης του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά ζητημάτων που άπτονται κυρίως των επενδύσεων, που να εξυπηρετεί παράλληλα την άσκηση αντιπολίτευσης. Οι κόντρες για την ταυτότητα φύλου και τα ζητήματα ασφάλειας, δίνουν πόντους μόνο στην ακροδεξιά συνιστώσα της ΝΔ και πληγώνουν το φιλελεύθερο προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η νέα αφήγηση λέει πως ο Τσίπρας έχει κάνει μια γνήσια στροφή στο ρεαλισμό, αντιλαμβάνεται τις ανάγκες της χώρας, παράλληλα όμως το βαθύ κόμμα που ελέγχει σε σημαντικό βαθμό την κυβέρνηση αντιδρά και μπλοκάρει τις επιλογές αυτές. Ο ηγέτης δηλαδή θέλει, αλλά δεν μπορεί γιατί δεν τον αφήνουν. Επομένως όσα πρέπει να γίνουν στη χώρα δεν πρόκειται να προχωρήσουν γιατί κάποιοι βάζουν φρένο και το προφίλ του πρωθυπουργού αποδυναμώνεται, όταν φαίνεται πως κουμάντο κάνουν δέκα ιδεοληπτικά κομματικά στελέχη.

Η άποψη αυτή σταδιακά κυριαρχεί, διακινείται στον τύπο και επανέρχεται στο προσκήνιο κάθε φορά που ο πρωθυπουργός κερδίζει το επικοινωνιακό παιχνίδι, εισχωρώντας σε προνομιακά πεδία της άλλης πλευράς. “Ο κ. Τσίπρας πρέπει να γνωρίζει καλά ότι όσα εξαγγέλλει ευρισκόμενος στο εξωτερικό απαιτούν μια άλλη κυβέρνηση προκειμένου να υλοποιηθούν. Σε κρίσιμες θέσεις βρίσκονται άνθρωποι που δεν θέλουν να προχωρήσουν διάφορες επενδύσεις ή είναι απλώς άσχετοι” αναφέρει στο κύριο άρθρο της η Καθημερινή, μία ημέρα μετά την επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ.

Ο Αλέξης Παπαχελάς προχωρά ένα βήμα παραπάνω και γράφει για “το θάψιμο των μεταπολιτευτικών τοτέμ”. Η Αριστερά διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στην ανάδειξή τους γράφει ο διευθυντής της Καθημερινής, η Αριστερά συμβάλλει καταλυτικά στο γκρέμισμά τους και επικεντρώνει στις ιδιωτικοποιήσεις, τις επενδύσεις και στο θάψιμο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας του αντιαμερικανισμού.

Στο Μαξίμου, που οι άνθρωποι πέρα από επικοινωνία καταλαβαίνουν λίγο παραπάνω και από πολιτική, είναι φανερό πως τους έχουν πάρει χαμπάρι εδώ και καιρό και τους πάνε καροτσάκι. Άλλωστε η ύπαρξη ενός κακού κόμματος που δεν επιτρέπει στον πρωθυπουργό να εφαρμόσει απόλυτα το πρόγραμμα του, λειτουργεί πολλές φορές ως άλλοθι συγκεκριμένων επιλογών ή δικαιολογεί καθυστερήσεις και αστοχίες.

Ότι ισχύει όμως για τη Νέα Δημοκρατία, ισχύει και για το ΣΥΡΙΖΑ. Πολιτική γίνεται μόνο στη βάση αντικρουόμενων συμφερόντων. Δεν μπορείς να είσαι με όλους, δεν μπορείς καν να τους καταλαβαίνεις όλους. Οφείλεις να δημιουργείς και να κινείσαι στη βάση διαιρετικών τομών ακόμη και όταν όσες ήταν ισχυρές, όπως η αντίθεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο δεν υφίστανται πια. Και εδώ η πολιτική στο χώρο των δικαιωμάτων από μόνη της δεν αρκεί.

Αυτό αντιλαμβάνεται με πολύ καθαρό τρόπο ο Αλέξης Παπαχελάς. Αφού οι διαχωριστικές γραμμές στην εφαρμοσμένη πολιτική εξασθενούν, δεν είναι και τίποτα να σβήσουμε και αυτές του παρελθόντος. Να πιάσουμε το νήμα από την αρχή, δίχως Αριστερά και Δεξιά, αλλά με πίστη στα τοτέμ της μνημονιακής εποχής. Στις ιδιωτικοποιήσεις, τις επενδύσεις και τη δημοσιονομική σταθερότητα.

Η εισχώρηση στην πολιτική του αντιπάλου έχει όρια, που αν ξεπεραστούν κινδυνεύεις πράγματι να σε αναγνωρίζουν οι αντίπαλοι ως τον κατάλληλο άνθρωπο που κουβαλά στις πλάτες του μια λάθος κυβέρνηση και ένα λάθος κόμμα. Από την άλλη πλευρά βέβαια τα προβλήματα είναι μεγαλύτερα. Έχουν τον άνθρωπο με το σωστό κόμμα και έτοιμη κυβέρνηση, αλλά φαντάζει μάλλον δύσκολο να γίνει πρωθυπουργός.

* Ο Λευτέρης Αρβανίτης είναι δημοσιογράφος και υπεύθυνος του γραφείου της 24 MEDIA  στη Θεσσαλονίκη

(Πηγή φωτογραφίας:  Sooc)

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα